โอ้เวรดึกนึกไปใจยิ่งเศร้า ช่างเงียบเหงาเปล่าดวงจิตคิดฉงน เห็นคนไข้นอนหลับกันนั้นทุกคน ดวงกมลให้เปล่าเปลี่ยวเสียวฤดี โอ้ยามนี้ราตรีกาลผ่านเลยล่วง ชนทั้งปวงต่างหลับไหลในคืนนี้ ทั้งสิงห์สา...ลาสัตว์...ปัฐพี ทุกชีวีต่างพักผ่อนนอนนิทรา แต่ตัวฉันนั้นนั่งอยู่ดูคนไข้ จะหลับไหลเช่นคนอื่นตื่นผวา จึงต้องฝืนยืนมองท้องนภา มืดจริงหนาฟ้าคืนนี้ไม่มีจันทร์ หันหลังเดินเข้าตึกใจนึกคิด อยากสะกิตญาติคนไข้ใจนึกหวั่น ให้เขาตื่นขึ้นมาพูดจากัน แต่ว่าฉันทำไม่ได้...ได้แค่มอง นั่งเหม่อมองนาฬิกาฝาผนัง เดินช้าจังนาฬิกาพาหม่นหมอง อยากจะเร่งเวลาให้ดั่งใจปอง ได้แค่มอง...มองดู...อยู่นั่นเอง.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร 30 ก.ย. 2548 23:39 น. - ID 81784 
2937
2
0
1 ตุลาคม 2548 08:36 น. - comment id 521791
แวะมาทักทายคนเข้าเวรค่ะ
1 ตุลาคม 2548 16:53 น. - comment id 521904
โอ้เวรกรรม กรรมเวร ทำเราได้ เฝ้าคนไข้ ดึกดึก ยังนึกหวั่น เตียงคนไข้ วางเรียง เคียงเคียงกัน มันเงียบงัน วังเวงแว่ว..นะแก้วใจ เสียงติ๊กต่อก ก๊อกแก๊ก เสียงแกรกแกรก มองวอกแวก ซ้ายขวา พาหวั่นไหว พระจันทร์แดง นอกหน้าต่าง กระจ่างใจ คนหลับใหล ฉันกลับตื่น ขื่นดายเดียว
2 ตุลาคม 2548 15:12 น. - comment id 522097
เข้าเวรดึกนี่ อืมม เหตุผลที่อัลมิตราไม่อยากเป็นหมอ เพราะกลัวผี .. ถ้าเป็นนางพยาบาลก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ ต้องเข้าเวรดึก ตอนโน้น ... ก็ต้องเข้าเวรดึก เวลาจะไปห้องน้ำที ต้องชวนเพื่อนด้วย ยิ่งช่วงที่มีคนตาย .. เฮ้อ เหมือนถอดใจตั้งแต่ก่อนมาทำงาน แต่ เพราะเวรดึก .. ทำให้มีเวลาว่างมากกว่าเวลาอื่น เพราะไม่ต้องจุ๊กจิ๊ก ไปแวะโต๊ะไหนต่อไหน มีเวลากับตัวเองมาก ได้อ่านหนังสือดีๆตั้งแยะเชียวค่ะ
8 มกราคม 2549 20:19 น. - comment id 551993
สวัสดีค่ะคุณเพียงพลิ้ว...สวัสดีค่ะคุณท่องเมฆา...และสวัสดีค่ะคุณอัลมิตราขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายค่ะ
9 พฤษภาคม 2550 19:22 น. - comment id 693260
ขออนุญาตนำบทกลอน.....เวรดึก.....ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ......ขอนุญาต ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
