ก้มหน้า....ท้าทาย...
nawakarn
คอย...ค้อย ... คอย
ได้แต่ชะแง้ ชะเง้อ คอยเธอ...ร่ำไป
ว่าเมื่อไรเธอจะโทรมา
จะโทรเองก็ไม่กล้า
เพราะใจมันบอกว่า
อย่าเสียฟอร์ม
.............รอ ... ร้อ ... รอ...
รอว่าเมื่อไรจะได้ยินเสียง
เพียงแค่ปี๊ปเดียวก็ไม่มี
เก็บกดอยู่อย่างนี้
ทำไงดี....หรือจะโทรไปก่อนดี
ไม่เอา...เค้าจะว่าเราเป็นของตาย
นาน....น้าน...นาน
ผ่านคืน ผ่าน วัน จนเป็นเดือน
ยังไม่รู้สัญญาณเตือน
แต่ก็เหมือนบอกว่าให้ทำใจ
เป็นเหมือนซ้อมความเหงาเอาไว้
เผื่อเธอไปวันไหนจะได้ไม่เหงามากมาย
ทน...ท้น...ทน
ไม่รู้จะทนทำไม
อยากรู้นะว่าเกิดอะไร
แต่สุดท้ายก็เงียบงัน
......ถ้าจะเป็นเช่นนี้
ขอรู้เหตุผลได้มั้ย
จะได้รู้ว่าจะอยู่หรือไป
ปล่อยไว้นานร้าวรานเกิน
เถอะนะโปรดบอกกัน
ฉันจะได้ทำใจแต่เนิ่น ๆ
จะได้เตรียมตัวเดิน...
ก้มหน้า...ท้าทาย...ความระทม