อย่าบอกว่าฉันควรทำอะไร และอย่าบอกว่าสิ่งไหนถูกหรือผิด เธออาจบอกฉันถึงสิ่งที่เธอคิด แต่ฉันคือฉัน ที่ไม่ผูกติดกับความคิดใคร ต่างคน ต่างมีความแตกต่าง อย่าชวนฉันไปยืนอยู่ตรงกลาง ในเมื่อเธอเองก็ไม่รู้ว่าตรงไหน ระหว่างเธอ ระหว่างฉัน ช่องว่างระหว่างกันห่างเท่าไร ถ้าเธอยังตอบไม่ได้.. แล้วเธอจะเรียกว่าตรงไหนคือตรงกลาง ไม่ต้องพยายามเดินเข้ามาใกล้ เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจฉันทุกอย่าง เธอมีทางที่เธอฝัน.. และฉันก็มีทาง ฟ้าไกล ถนนกว้าง มันไม่จำเป็นที่เราจะต้องเลือกทาง..เดียวกัน
24 กันยายน 2548 10:39 น. - comment id 518489
ค่อยพูดกันนะ...อย่าให้ใครคนใดต้องเจ็บเลยนะ.. ***แวะมาเป็นกำลังใจครับผม
24 กันยายน 2548 14:19 น. - comment id 518560
คงจำเป็นต้องจากลาแล้วกระมังคะแบบนี้...ใจร้ายจัง เหตุผลของเธอคือรักเขามากไป...เชื่อแบบนั้น
24 กันยายน 2548 14:52 น. - comment id 518577
ไม่จำป็นต้องอยู่ใกล้ ขอเป็นกำลังใจให้ก็พอ ไม่อยากจะสานต่อ ขอพอหยุดพักตลอดไป
24 กันยายน 2548 19:37 น. - comment id 518647
ก็ต้องจำเป็นดิคะ.. ม่ายงั้นจะไม่มีคนจ่าย.. วันนี้เรนสั่งอาหารไปตั้งมากมาย.. หากพี่หมอกฯหายแย้วว เรนจะทำอย่างไร อิอิอิ.... เรนไม่ยอมเดินคนละทาง.. และห้ามอ้าง ..ว่า ไม่เหมาะสม พี่หมอกฯดื่มกาแฟแต่เรนดื่มนม.. เอามาผสมเรนว่า อาหร่อย ยย ดี .. อิอิอิ .. ก็แค่เรน..อยากให้พี่หมอกจางยิ้ม..อารมณ์ดีตะหากคะ .. แว้ป..
24 กันยายน 2548 22:12 น. - comment id 518692
ุคุณบินเดี่ยวฯ มาคนแรกเลย ขอบคุณกำลังใจครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่คลุ้มคลั่งไปตามอารมณ์เท่านั้นแหละ เพียงพลิ้ว ดอกไม้เยอะแยะเลย ขอบคุณครับ คุณไรไก่ ขอบคุณสำหรับบทกลอนตอบครับ (จริงๆผมอยากเขียนกลอนตอบกลับเหมือนกัน แต่วันนี้หัวตันๆตื้อๆ น่ะครับ แหะๆ) เรนจัง ได้ผลๆ.. อ่านจบแล้วพี่ก็ยิ้มจริงๆนั่นแหละ กว้างด้วย.. ขอบใจจ้ะ..
25 กันยายน 2548 14:02 น. - comment id 518897
น้องหมอกจาง พีพุดมาตามอ่านงาน แสนโดนใจจังค่ะ และ คงมีใครหลายๆคนคิดแบบนี้นะคะ พีพุดรักงานน้องมากๆๆๆๆค่ะ มาด้วยรักนะคะ พี่พุด
25 กันยายน 2548 16:31 น. - comment id 518913
ต่างคนต่างมีความคิด รู้ถูกรู้ผิด .. อาจแตกต่าง ต่างคนต่างมั่นใจในหนทาง .. แล้วช่องว่างระหว่างเรา .. จะทำอย่างไรกัน? ต่างคนต่างหัวใจ .. แต่เมื่อมันชิดใกล้ .. กันอย่างนั้น ได้ไหม? .. ความต่างระหว่างเราหลอมรวมกัน เพื่อร่วมสร้างทางฝัน .. วันของเรา ..
25 กันยายน 2548 22:17 น. - comment id 518983
พี่พุด ขอบคุณมากครับ.. ตอนนี้ผมยิ้มแก้มปริเลยครับ กีกี้ ฝากหัวใจให้ใกล้กัน แม้ว่าทางเดินนั้นจะแตกต่าง แขวนน้ำตาไว้..กับกิ่งไม้ที่ข้างทาง เผื่อเธอผ่านมาพบบ้าง.. แม้เธอจะคิดว่าคือหยดน้ำค้าง..ก็ตามที