นางนวลเอยเจ้าบินไกลในฟากฟ้า ฝ่ามหานทีกว้างใหญ่ไพศาล เจ้ามุ่งสร้างความฝันอันตระการ สู่นิพพานด้วยสองปีกและศรัทธา แต่แผ่นดินคือหนทางที่ตระหนัก ยิ่งบินไปร่างยิ่งหนักและอ่อนล้า เจ้าพกเพียรจวบจนสิ้นชีวา สายธาราจะนำเจ้าสู่รังนอน
23 กันยายน 2548 21:41 น. - comment id 518418
ประโยคที่2 บรรทัดที่3 พิมพ์ผิดขออภัยด้วย เปลี่ยนเป็น เจ้าพากเพียรจวบจนสิ้นขีวา
24 กันยายน 2548 15:22 น. - comment id 518591
บทนี้ก็จบได้สวยงามมากค่ะ พี่ชื่นชมจริงๆ
24 กันยายน 2548 16:25 น. - comment id 518620
กลับมาแล้วหรือคะพี่ชลกานต์ ขอขอบคุณที่ชมคะ