แม่จิตร

24 กันยายน 2548 00:46 น. - comment id 517917

หนึ่งความรู้แบ่งปันช่วยสรรค์สร้าง
เป็นแนวทางนักกลอนหน้าอ่อนใหม่
เขาเหล่านั้นเห็นคุณค่าภาษาไทย
รักษาไว้เพื่อลูกหลานสืบสานกัน

เดี๋ยวนี้ยังมีคนคิดอย่างนี้หรืออีกเปล่า?

สวัสดีครับ คุณ เวทย์ 

อัลมิตรา

24 กันยายน 2548 00:55 น. - comment id 517920

มอมแมมกลับบ้านค่ะ วันนี้ .. โดนเพื่อนแกล้ง .. ฟ้องๆๆๆ

หมึกมรกต

23 กันยายน 2548 19:30 น. - comment id 518384

นั่นนะสิครับลุง

ถ้าวิถีไทยเป็นเยี่ยงอดีต
ความวุ่นวายในปัจจุบันอาจจะไม่เกิดขึ้น

rain..

23 กันยายน 2548 19:40 น. - comment id 518387

โห้ย! .. แบบกี้เรนมัวคิดกลอน เรนก็เลยไม่ทันคอมเม้นต์ก่อนพี่ดอย....
 
       ก็แบบเรนตั้งใจคอมเม้นต์เป็นคนแรกด้วยดิคะ 
..   เรนกราบสวยๆ คุณลุงเวทย์นะคะ 

    เรนจะมาอีกครั้งนะคะ..พร้อมบทกลอนที่เป็นของเรน .. ..

คนเมืองลิง

23 กันยายน 2548 22:28 น. - comment id 518432

เราต่างคนต่างจิตคิดสำนึก
บ้างรู้สึกบ้างรู้สาน่าฉงน
บ้างชั่วช้าบ้างดีมีปะปน
แล้วแต่คนเลือกเดินดำเนินไป

ทุกอย่างล้วนมีตัวแปร สุดแท้แต่ว่าจะแปรไปทางใดใช่ไหมคะ 

สวัสดีค่ะลุงเวทย์

idaho

24 กันยายน 2548 08:41 น. - comment id 518463

พระจันทร์เศร้าฯ

24 กันยายน 2548 09:08 น. - comment id 518469

พี่น่ะ บอกจะมาแล้วไม่มา
แอบมาแต่งกลอนเสียดสีสังคมอยู่นี่เอง
เครียดค่ะพี่ อ่านแล้วเครียด
อยากอ่านอะไรเบา ๆ แบบนุ่น หรือสำลีน่ะค่ะ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

24 กันยายน 2548 09:53 น. - comment id 518480

ลุง...บินมาอ่าน..ผ่านมาดูความผันแปรนะครับผม...

นางสาวใบไม้

24 กันยายน 2548 10:32 น. - comment id 518487

...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม...
ว้า....มาช้าไปอ่ะ...
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ย้อนหลังนะคะ

ธรรม

24 กันยายน 2548 10:40 น. - comment id 518491

๑๐๘-๑๐๐๙

24 กันยายน 2548 13:19 น. - comment id 518539

ไรไก่

24 กันยายน 2548 14:56 น. - comment id 518580

ความผันแปร
ความแตกต่าง
ความเปลี่ยนแปลง
เกิดขึ้นในสังคมเสมอ
ถ้ารู้จักให้กันบ้าง
ก็คงไม่เกิดปัญหาคาใจกันอย่างนี้

ราชิกา

24 กันยายน 2548 16:03 น. - comment id 518612

มาเยี่ยมลุงเวทย์ค่ะ..สบายดีมั้ยคะ...

tiki

24 กันยายน 2548 23:07 น. - comment id 518726

จาก มติชน วันนี้

25 กันยายน 2548 08:30 น. - comment id 518819

"ชาวประชาชาตินี้มีที่น่าสังเกตตรงอัธยาศัยอันอ่อนโยนและมีมนุษยธรรม ในพระนครซึ่งมีพลเมืองค่อนข้างคับคั่ง ไม่ค่อยปรากฏว่ามีการทะเลาะวิวาทกันอย่างรุนแรง ส่วนฆาตกรรมนั้นเห็นกันว่าเป็นกรณีพิเศษมากทีเดียว บางทีตลอดทั้งปีไม่มีการฆ่ากันตายเลย\"

นี้คือลักษณะนิสัยของคนไทยในสายตาของสังฆราชปาลเลกัวซ์เมื่อ 150 ปีที่แล้ว สังฆราชหรือบิชอปท่านนี้ยังตั้งข้อสังเกตอีกด้วยว่า คนไทยไม่ได้มีเมตตากรุณาต่อมนุษย์ด้วยกันเท่านั้น หากยังเผื่อแผ่ไปยังสัตว์เดรัจฉานด้วยไม่เว้นแม้แต่มดหรือยุง มีคราวหนึ่งท่านสั่งให้คนสวนฆ่าแมงป่องหรืองูที่พบขณะขุดดิน แต่เขากลับปฏิเสธ และพร้อมจะลาออกจากงาน โดยให้เหตุผลว่า \"ผมไม่อยากได้ชื่อว่าปาณาติบาตเพราะค่าจ้างขี้ปะติ๋วเท่านั้นหรอกครับ\"

เมื่อคาร์ล ซิมเมอร์แมน มาสำรวจสภาพเศรษฐกิจไทยในสมัยรัชกาลที่ 7 ลักษณะนิสัยของคนไทยที่เขาพบปะแทบไม่ต่างจากที่สังฆราชปาลเลกัวซ์พรรณนาเลย กล่าวคือ \"พลเมืองของประเทศสยามมีนิสัยใจคอดี...และความประพฤติชั่วร้ายต่างๆ ซึ่งอนารยชนชอบประพฤติกัน ไม่ปรากฏในหมู่คนไทยเลย\" ความประพฤติชั่วร้ายที่เขากล่าวถึงนั้นรวมถึงการขายเด็กและการทิ้งเด็กด้วย

คำพรรณนาดังกล่าวนับว่าขัดแย้งอย่างมากกับภาพของคนไทยในวันนี้ โดยเฉพาะตามเมืองใหญ่ การฆาตกรรมมิใช่เป็นแค่เรื่องธรรมดา หากยังเป็นของโอชะที่ผู้คนสนใจใฝ่รู้กันทั้งบ้านทั้งเมือง จนสื่อมวลชนต้องแย่งกันนำมาเสนออย่างพิสดาร ในขณะที่การข่มขืน การข่มเหงคะเนงร้าย การค้ามนุษย์ และการวิวาทบาดหมางเกิดขึ้นไปทั่ว

ความรุนแรงกำลังกลายเป็นวิถีชีวิตของคนไทยไปแล้ว มันไม่เพียงปรากฏออกมาเป็นพฤติกรรมที่กระทำต่อกันเท่านั้น หากยังซึมลึกลงไปถึงทัศนคติและวิธีคิดของผู้คน ก่อให้เกิดความรู้สึกโกรธเกลียดหรือเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน

คนไทยทุกวันนี้โกรธเกลียดกันง่าย เราไม่ได้โกรธเกลียดกันเพียงเพราะผลประโยชน์ขัดกันเท่านั้น หากยังเกลียดชังกันเพียงเพราะคิดต่างกัน ที่น่าสังเกตก็คือ บ่อยครั้งเราใช้ \"ความเป็นไทย\" ในการทำร้ายกัน

เจลใส

25 กันยายน 2548 11:12 น. - comment id 518849

หนีมาแต่งกลอนอยู่นี่เองเหรอคะ

rain..

25 กันยายน 2548 13:31 น. - comment id 518879

ความขัดแย้งของระบบคุณค่าอันนั้น.. เรนว่านั้นคือตัวปัญหา.. และเรนคิดว่าพบได้ในทุกสังคมด้วยดิคะ..
  ก็ เพราะ..เหตุที่มนุษย์ต้องตกอยู่ในวงล้อม ของวัฒนธรรม.. บริโภคนิยม  ..
  
     มนุษย์แข่งขันกัน เพื่อให้ได้ตำแหน่งสูงๆ และได้เงินทองมากๆ เพียงเพื่อการสะสมและเป็นการสะสม..ที่ไร้จุดยืนที่ไม่ถูกต้อง ..ด้วยดิคะ..
   ก็สิ่งที่บริโภคนั้น  มิได้เป็นประโยชน์.. แต่หากยังเป็นโทษต่อตัวเอง สังคม .. และก็มิใช่สิ่งที่จำเป็น ต่อการ ..มีชีวิตอยู่ในโลกที่สุขสงบ..
         ของการอยู่ร่วม ..
 
   และเรนคิดว่า ..เด็กๆที่เต็บโตในสังคมที่รุนแรง.. ก็คงไม่พ้นวังวน ที่ได้รับ..
     เรนว่า..การปฎิบัติต่อกันระหว่างผู้ใหญ่.. ก็จะส่งผลถึงความคิดของเด็กๆด้วยแน่นอน ..  

    และเรนก็เชื่อแบบนั้นด้วยดิคะ ..

     ก็แค่เรนอยากให้โรงเรียน ..เห็นความสำคัญต่อการร่วมมือกัน..มากกว่าการแข่งขันกัน.. นะดิคะ..
   สร้างความรู้สึกช่วยเหลือ และเกื้อกูล ร่วมมือกัน .. มากกว่าการแข่งขันที่ถูกเพาะบ่มด้วยความเห็นแก่ตัว ..มุ่งเอาชนะแค่เพียงความคิดที่แตกต่าง.. จากเด็กสู่ความเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ..

     แบบเป็นเพียงข้อเขียนที่เรนแค่อยากหัดเขียนเอง..
    แป๊ปเดี๋ยว ..  เรนจะเขียนกลอนแบบนั้นให้ได้ นะคะ ..
    
     เรนขอบคุณ ..ลุงเวทย์นะคะที่จุดประกายให้เรนอยากเขียนบทกวีที่สื่อถึงชีวิต.. และความเป็นปรัชญาที่เรนจะต้องเรียนรู้..
    
..
... เรนแอบเข้าไปอ่านทุกงานที่มีคุณค่าของลุงเวทย์..และเรนก็แอบปริ้นเก็บไว้ตั้งเยอะ.. ในกระเป๋าของเรน ..  มีบทกวีที่เรนชอบ..