หลงระรื่นเริงสีแสงแห่งไฟฟ้า หลงมายาลืมบ้านป่าเคยอาศัย หลงน้ำเมาเดินเข้าบาร์ลืมนาไพร หลงกรุงไกลไม่ถวิลกลิ่นโคลนตม มิกลับฐานคืนถิ่นเคยกินอยู่ มีความรู้มีชีวิตจิตสุขสม มิย้อนดูคนข้างหลังยังระทม แม่เจ้าตรมขมขื่นสะอื้นรอ ส่งจดหมายหวังเพียงลูกได้อ่าน จากไปนานมาเยี่ยมบ้างแม่ร้องขอ ใช่คืนหาเพียงเพราะว่าเงินไม่พอ น้องและพ่อก็ยังรอเจ้ากลับมา ตะวันลาเมื่อถึงคราใกล้พลบค่ำ เมฆครึ้มดำแผ่ทั่วโค้งขอบฟ้า ฝนโปรยปรายรินหลั่งคล้ายสายน้ำตา สะอื้นมาหวังเพียงว่าเจ้าคืนรัง
16 กันยายน 2548 13:25 น. - comment id 516016
หลงสีแสงแห่งชีวิตจึงคิดผัน ไม่กลับบ้านเปลี่ยนชีวันฝันมุ่งหมาย อยากจะมีชีวิตสุขสบาย ทิ้งตายายพ่อแม่ไม่แลมอง แต่งได้ดีนะค่ะ
16 กันยายน 2548 17:26 น. - comment id 516109
ทุ่งนา ลำคลอง ป่า บึง ล่วงเลย เวลา บ้านเรา คิดถึง วันนี้ มากมาย ผู้คน รู้จัก สุดท้าย ลำพัง ต่อสู้ หนึ่งเดียว น้ำตา ทุกข์ สุข ล้นปรี่ เข้มแข็ง ฝ่าฟัน ฝัน หวัง ก้าวเดิน หนทาง มุ่งมั่น ลำบาก ถึงฝัน วันหนึ่ง สุขแท้ ใจเรา
16 กันยายน 2548 18:09 น. - comment id 516122
... สายน้ำไหล ...ออกจากฝั่ง...ทางทิศใต้ แวะมาเยี่ยม...อ่านกลอนไทย กลอนกินใจ....สายน้ำจริง ลัดเลาะริมชายฝั่ง....สิ่งดังหวังคือจุดหมาย ลุ่มน้ำไทยจากแดนไกล... มาทักทายด้วยไมตรี... ( แวะมาอ่านบทกลอนครับ )
16 กันยายน 2548 19:32 น. - comment id 516145
หากตอนนี้เจ้าหลงแสงและสี ในราตรีที่มืดมิดสนิทตา เจ้าจงจำสิ่งหนึ่งไว้เถิดหนา ให้กลับมาหากเจ้าหมดกำลังใจ พ่อจะรอแม่จะคอยน้องจะเฝ้า จะปลอบเจ้าหากเจ้านั้นหวั่นและไหว เจ้าอย่าคิดว่าจะทิ้งให้เหนื่อยใจ กลับมานะหากไม่มีใครให้พักผิง แวะมาทักทายและทายทักจ๊ะ แห่ะ แห่ะ พักนี้แต่งกลอนแบบ งง ก็ อ่านแบบ งง นะเจ้าคะ
16 กันยายน 2548 20:21 น. - comment id 516168
พี่เจลใส..เขียนสื่อความหมายได้ดีด้วยดิคะ .. แบบเรนยังเขียนแบบพี่เจลฯไม่ได้เลยคะ .. เรนว่าเป็นความจริง..ด้วยดิคะ .. .. นกแบบฉันบินหลง.. นั้นเพราะคงปีก..ไม่แข็ง.. ปีกอ่อน..มิกล้าแซง.. กลัวระแวงจะตก..จากท้องฟ้า.. โหยย.นู้น..ปุยเมฆ.. ไร้ขอบเขต ..และเวลา.. นกแบบฉัน..แม้อ่อนล้า.. จะพักสายตา..เพื่อค้นหา..ใจที่งดงาม.. อาจแค่หลงเพียงวันนี้.. สิ่งไม่ดีจะเรียนรู้ ..แต่มิตาม.. ตะวันกล้า.. ฟ้าสีคราม.. ตั้งคำถาม..เพื่อเรียรู้ ..และปูเส้นทางไป .. .. แบบเรน..แวะมาทักทายและขอบคุณพี่เจลฯนะคะ ....
16 กันยายน 2548 20:25 น. - comment id 516169
โห้ย! .. อันบนลบให้เรนด้วยคะ แบบเรนเขียนผิด..นะคะ .. พี่เจลใส..เขียนสื่อความหมายได้ดีด้วยดิคะ .. แบบเรนยังเขียนแบบพี่เจลฯไม่ได้เลยคะ .. เรนว่าเป็นความจริง..ด้วยดิคะ .. .. นกแบบฉันบินหลง.. นั้นเพราะคงปีก..ไม่แข็ง.. ปีกอ่อน..มิกล้าแซง.. กลัวระแวงจะตก..จากท้องฟ้า.. โหยย.นู้น..ปุยเมฆ.. ไร้ขอบเขต ..และเวลา.. นกแบบฉัน..แม้อ่อนล้า.. จะพักสายตา..เพื่อค้นหา..ใจที่งดงาม.. อาจแค่หลงเพียงวันนี้.. สิ่งไม่ดีจะเรียนรู้ ..แต่มิตาม.. ตะวันกล้า.. ฟ้าสีคราม.. ตั้งคำถาม..เพื่อเรียนรู้ ..และปูเส้นทางไป .. .. แบบเรน..แวะมาทักทายและขอบคุณพี่เจลฯนะคะ ....
16 กันยายน 2548 20:29 น. - comment id 516170
สวัสดีค่ะเจลใส มาอ่านกลอนของเจลใสนะ กลอนสื่อความหมายได้ดีค่ะ