* นี่หรือสิ่งรอคอย * เหม่อฟ้าคราใดดวงใจสะท้อน นึกถึงตอนฟ้ากระจ่างสว่างใส สิ่งอิ่มเอิบพุ่งพล่านซ่านฤทัย ความสดใสแผ่ซ่อนอ้อนฤดี วันจำลามาพรากสิ่งจากฝัน ลบตระการหลบลี้ดูหลีกหนี ความสดใสซาบซ่านผ่านชีวี ทิ้งส่วนที่เหลือไว้ไห้นำพา เพราะเวลาวันนั้นครั้นใกล้ชิด ยังตรึงติดแนบรำพึงคำนึงหา ยากลุล่วงผ่านบ่วงที่ล่วงมา แสบอุรายากผ่านฝันเลื่อนลอย พอเวลาวันนี้มีมาถึง ยิ่งคำนึงฝันใฝ่ใจละห้อย มองเมฆาละล่องไร้ร่องรอย สู่เฝ้าคอยชะเง้อหายามราตรี เฝ้ารำพึงคำนึงหามาพบเจ้า รอวันเข้าสู่ซึ้งซึ่งสดศรี ใยผันเปลี่ยนหักร้างวางชีวี ดุจจะมีปีศาจมากวนใจ บัดนี้เล่าฟ้าโปรยโรยน้ำฝน ยังสู้ทนตากมาหาสิ่งใส ด้วยน้ำจิตมิตรไมตรีที่มีไว้ ช่างทำได้ใยร้างดั่งฝนโรย ความชื่นฉ่ำเย็นเร้าเคล้าร้อนรุ่ม ดุจไฟสุมกลางน้ำช้ำสุดโหย โรยสิ่งร้างดุจดั่งฟ้าฝนโปรย ลมฝนโชยแลลับดับดวงดาว. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
16 กันยายน 2548 12:07 น. - comment id 515976
พอเวลาวันนี้มีมาถึง หวนคำนึงถึงครั้งเราทั้งสอง เคยประคองชิดใกล้ห่วงใยปอง แต่ไม่อาจจะคล้องต้องชะตา ให้จำแยกแตกต่างเราร้างถิ่น สุดจะดิ้นรนใฝ่ใจห่วงหา แต่อย่างไรบอกไว้ในอุรา ที่ผ่านมาความห่วงใยยังให้จริง กลอนเศร้าจังเลยนะค่ะคุณลุงฯ
16 กันยายน 2548 12:50 น. - comment id 515998
เคยตากฝนร้องไห้เพราะไร้เขา จนรุ่งเช้าเป็นไข้ใจขื่นขม วันนั้นฉันอยากตายให้หายตรม แค้นสะสมรอเขาเฝ้าเคลียร์กัน มาทักทายคุณนะ นางเพิ่งสมัครเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ ลงกลอนเสร็จก็พบคุณอยู่ใกล้ๆ พอดี หากมีอะไรขอความกรุณาช่วยแนะนำด้วยนะจ้ะ เดี๋ยวขอตัวไปทำงานก่อนจ้ะ
16 กันยายน 2548 13:31 น. - comment id 516021
แวะมาเยี่ยมเยียนและทักทายเหมือนเดิมนะท่านแก้วฯ...
16 กันยายน 2548 14:09 น. - comment id 516044
คุณแก้วฯค่ะ ดาวดับ อับโชค โลกหมอง ฟ้าร้อง ฝันสลด ถดถอย ไม่พบ สบหวัง ดังคอย หลุดลอย สลายฝัน..ฟั่นเฟือน ช่อชงโค (อารมณ์เดียวกัน คงจะประมาณนี้ค่ะ)
16 กันยายน 2548 14:13 น. - comment id 516045
----------- บางทีสิ่งที่รอคอยก็ไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง ถึงกระนั้นความหวังก็ทำให้คนเรามีความสุขเสมอ....
16 กันยายน 2548 14:58 น. - comment id 516063
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ มะกรูดแวะมาทักทาย มาส่งความคิดถึง และห่วงใย ฝากดูแลสุขภาพด้วยช่วงนี้อากาศแปรปรวน
16 กันยายน 2548 15:14 น. - comment id 516070
สวัสดีค่ะคุณแก้วเจ้าขา... น้ำตาไหลในคืนนี้ที่แสนเศร้า เหลือเพียงเราเดียวดายใจกายหมอง น้ำจากฟ้ารวมน้ำตามาคลอนอง คนหมายปองห่างหายเพราะหลายใจ..*** ธรรมชาติต้องอยู่คู่ชีวิต... นำมาทั้งความสุขและความทุกข์... เห็นฟ้าเห็นฝนก็เศร้าใจได้เหมือนกัน... อยู่ที่ว่าเราจะรู้จักแยกแยะหรือไม่ ว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี... วันนี้เป็นน้ำขิงอุ่นๆ ดีกว่านะคะ กระชุ่มกระชวยดี อิ้ อิ้... ขอบคุณค่ะ
16 กันยายน 2548 16:35 น. - comment id 516099
สวัสดีค่ะคุณลุง สิ่งที่รอคอยเป็นอย่างไร รู้ทั้งรู้ ก็ยังรอค่ะ คุณลุงอย่าเศร้านะคะ
16 กันยายน 2548 18:05 น. - comment id 516120
สายฝนโปรยโรยมาพาฉ่ำชื่น ใยสะอื้นเหมือนเร้าเคล้าร้อนรุ่ม หรือถูกพิษเข้ารายรุม จึงกลัดกลุ้มแลลับดับดวงดาว
16 กันยายน 2548 18:06 น. - comment id 516121
ฝนบังฟ้าคราค่ำทำใจเศร้า รักมีเงามาบังนั่งใจหาย ได้แต่นั่งภาวนาอย่ากลับกลาย ผลสุดท้ายก็ต้องพรากจากแสงดาว พรุ่งนี้อาจไม่มีฝนก็ได้ค่ะคุณแก้วประเสริฐ มาอ่านกลอนเศร้าเคล้าน้ำตา+น้ำตาล
16 กันยายน 2548 18:14 น. - comment id 516125
สายฝนโปรยโรยมาจากฟ้าฟาก ตกซ้ำซากทั้งวันเช้ายันค่ำ ฝนก็ตกรถก็ติดโอ้เวรกรรม สุดชอกช้ำเมืองฟ้าน่าเบื่อจริง.. ...มาเยี่ยมชมครับผม..
16 กันยายน 2548 19:44 น. - comment id 516155
เอมเคยหวังและรอคอยกับใครคนหนึ่งมาก ๆ แต่ว่าเส้นทางที่มีก็คือเราเป็นเพื่อนกัน แต่ก็ อย่างที่หลาย ๆ คนบอกว่า บางทีสิ่งที่เราหวังก็ไม่ได้สมหวังทุกครั้งไป ทำใจดีที่สุด แต่เอมก็ยังหยุดคิดถึงใครคนนั้นไม่ได้อยู่ดี รัก คิดถึง และเคารพพ่อแก้วที่สุดค่ะ ..
16 กันยายน 2548 21:51 น. - comment id 516181
งามเหมือนเดิมเลยค่ะคุณลุงแก้ว สำหรับนี่หรือสิ่งรอคอย
16 กันยายน 2548 23:50 น. - comment id 516203
ฝนหยาดสายคล้ายว่าน้ำตาร่วง โอ้ดาวดวงหลบหายมองไม่เห็น ใยชีวิตแสนช้ำสุดลำเค็ญ มิวายเว้นความเศร้าร้าวสุดทน มาแวะอ่าน แวะแจม น่ะครับ
17 กันยายน 2548 12:00 น. - comment id 516293
คุณ ผู้หญิงไร้เงา มันเป็นช่วงหนึ่งของชีวิตที่จับเจ่าเฝ้าน้ำที่ไหล เมื่อไหร่ฝนจะหยุดสักทีครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:02 น. - comment id 516295
คุณ น้ำตานาง ขอบคุณมากครับยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ครับ ผมเองก็ไม่เก่าไปมากนักหรอกครับ คงจะเป็นมิตร ไมตรีได้ครับ เรื่องแนะนำคงยากครับผมเองก็ไม่เก่ง ไปกว่าคุณเท่าไหร่ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:03 น. - comment id 516298
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ นั่นซิครับนี่แหละคือเพื่อนจริงๆแหละ อ้าว ไม่เป็นพระยาครุฑอีกหรือครับ อิอิ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:05 น. - comment id 516299
คุณ ช่อชงโค ครับหากสิ่งที่มีอารมณ์ใกล้เคียงกันย่อมเข้าสู่ ลักษณะนี้แหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:07 น. - comment id 516301
คุณ นางสาวใบไม้ ครับการรอคอยย่อมสร้างทุกข์มากเสมอๆ แต่หากการรอคอยถูกระบายออกเสียบ้างย่อม ผ่อนคลายอารมณ์ได้บ้างครับ แต่ทุกๆคนก็สร้าง ความหวังไว้เสมอๆแหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:09 น. - comment id 516303
คุณ แมงกุ๊ดจี่ ครับขอบคุณในความห่วงใยผมครับคุณเอง ก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ระยะนี้ผมเองแย่มากครับ โรคแพ้อากาศกำเริบอีกต้องคอยควบคุมเสมอๆครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:12 น. - comment id 516304
คุณ กอกก อันที่จริงนั้นผมวางเสียแล้วล่ะครับ ไม่มากก็น้อย เพราะเหตุที่สิ่งทั้งหลายผ่านมามันมีทั้ง สุขและทุกข์เคล้าเจือเสมอๆจะหนีก็ไม่พ้น จำยอมต้องวางลงได้เท่าไหร่เอาเท่านั้นครับ การเขียนกลอนผมก็มีส่วนระบายในสิ่งที่ใจปราถนา ลดต้นทุนทุกข์ออกบ้างครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:13 น. - comment id 516305
คุณ เพียงพลิ้ว การรอคอยนั้นเป็นทุกข์อย่างยิ่งครับ กระวนกระวายใจ คิดฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่รู้เช่นคุณกล่าวไว้ แต่ก็อดที่จะสร้างสิ่งนั้นหลอกตัวเราเสมอๆครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:15 น. - comment id 516307
คุณ หมึกมรกต บางครั้งความชุ่มฉ่ำก็แฝงสิ่งร้อนลนไว้ภายใน นะครับ แต่หากมีความเย็นเข้าพรมบ้างก็ดีนะครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:18 น. - comment id 516310
คุณ พี่ดอกแก้ว บางสิ่งอย่างในโลกนี้ที่เอาอะไรแน่นอนมิได้ แต่บางครั้งก็ต้องยึดถือไว้ เพราะอำนาจอนุสัยกิเลส ที่แฝงซ่อนอยู่ลึกๆมันแสดงออกมาในบางครั้งครับ แต่ก็เป็นแค่อนุสัยกิเลสที่เราสามารถใช้สติบังคับมัน แต่ผมใช้บังคับแฝงไว้ในอารมร์สุนทรีย์ ผ่อนชะลอ ทำลายมันครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:19 น. - comment id 516311
คุณ dark side ofmind ครับทุกสิ่งอย่างอยู่ที่เวรกรรม เวรเป็นเหตุกรรมเป็นผล ย่อมแผ่กระจายออกได้ทุกสถานะการณ์ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:23 น. - comment id 516312
คุณ ทะเลใจ ลูกเอ๋ยสิ่งใดหวังตั้งความหวังสูง สิ่งนั้นย่อมเป็นทุกข์มากตามความหวังจ้า คนเราหวังกันทุกๆคนแหละ แต่ควรจะประมาณการในความหวังไว้ เพราะด้านหนึ่งคือทุกข์อีกด้านหนึ่งคือสุขสมควร ให้เท่ากันหรือไม่ก็ไม่ห่างกันมากนัก เพราะผลมันจะไหล กลับเหมือนดั่งกระดานหกจ้า รักลูกมากเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:26 น. - comment id 516313
คุณ ร้อยฝัน กลอนผมนี่เป็นลักษณะส่วนตัวผมครับ ย่อมเป็นไป ตามอารมณ์ปราถนา อาจจะจินตนาการผสมผสาน กับอารมณ์ในขณะเกิดขึ้นบ้างแล้วแต่จิตใจจะพาไปครับ บางครั้งก็ดีบางครั้งก็เลวหาสิ่งใดแน่มิได้ครับ แต่ที่แน่ๆคือขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
17 กันยายน 2548 12:28 น. - comment id 516314
คุณ ดาวอังคาร บุรุษแห่งจักรวาล...ผู้ซึ่งมีลีลาคล้ายๆกับอังคารฯบุรุษกวีกลอน แห่งชาติครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2548 12:59 น. - comment id 517359
มาตามอ่านค่ะ
21 กันยายน 2548 23:40 น. - comment id 517625
คุณ ลมรำเพย กลอนผมออกจะโบราณ ซึ่งผมเองรักษาไว้ จึงมิได้ดำเนินแบบยุคใหม่ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.