จากใจร้าวๆ ของสาวขี้เมา

ยังเยาว์

เห็นโตจริงแล้วรับน้องได้บ่อ้าย
หรือเป็นฮ่ายกว่าที่คิดผิดคาดหวัง
โตแหล่แหล่ตาเหลี่ยมเหลี่ยมเสี้ยมบ่ฟัง
คุยเสียงดังเฮโลโสกลางวง
ยกเบียร์ซดทดเหล้าเข้าปากกรอก
บ่ยอมออกจอกเก่าเล่าคำหลง
หัวดังฮอดซอดท้ายบ้านบ่ค้านงง
นั่งนิ่งตรงชงเหล้าเอาใจตัว
มีแต่ยิ้มหัวเราะร่าคราอ้าปาก
ใจกระดากสายตาอ้ายมองหมายหัว
น้องฝืนยิ้มส่งให้ใจนึกกลัว
ละอายตัวหลบตาอ้ายชะม้ายมอง
ปากมันยิ้มแต่ใจช้ำย้ำว่าผิด
คีย์ชีวิตพลาดไปจนได้หมอง
หมดทางไปเหมิดปัญญาจะกล้าลอง
กลับมาน้องจึงครองเหล้าจนเมามาย
สาวแสนดีในตาอ้ายตายไปแล้ว
เหลือแต่แก้วชนกับแกล้มแจมสหาย
ใจช้ำชอกเพราะโดนหลอกบอกแล้วอาย
ตกงานซ้ำมาทลายคลายมั่นคง
เหมิดเนื้อตัวซมซานมาบ้านเกิด 
แม่บอกเปิดเมามายติดพิศวง
แต่ยังมานั่งเฝ้าเจ่าข้างวง
ห่วงลูกหลงทำผิดคิดนอกทาง
ขอมื้อนี้ทีเดียวบ่เหลียวอีก
สิลาหลีกเลิกเหล้าเซาคิดขวาง
เลิกเพื่อแม่ลาเพื่ออ้ายคลายละวาง
แล้วกลับร่างคืนเก่าเอาสิ่งดี
ยังรับน้องได้บ่อ้ายบ่วายห่วง
ใจกลวงกลวงถามทวงฮักจากพี่
สิกลับมาเป็นน้องอ้ายหายราคี
ขอเท่านี้สาวขี้เมาเว้าจากใจ
ภาษาอีสานวันละหลายคำ:
โต = ตัว
ฮ่าย = ร้าย, แย่
แหล่ = คล้ำ
ตาเหลี่ยมๆ = ตาดำๆ
โส = คุย
ซอด =  ถึง, ตลอด
เหมิด = หมด
เปิด = เบื่อหน่าย, น่ารำคาญ
สิ = จะ
เซา =  หยุด, เลิก