กับเรื่องราว ในคืนวัน มันหนักหนา กี่ครั้งครา ต้องแบกรับ นับหมื่นแสน ต้องเจ็บปวด สักเท่าใด ในดินแดน ช่างแร้นแค้น แสนขุ่นเคือง ในเมืองคน กี่พันครั้ง ที่อ่อนแรง ในแสงมืด ช่างเย็นชืด หวั่นไหว ใจสับสน เหนื่อยเหลือเกิน ต้องเดินอยู่ กลางหมู่คน แสนวกวน หนทางออก บอกไม่มี มันตรงข้าม กับเมื่อก่อน ตอนมีแม่ กับเพียงแค่ รอยข่วน ไม่ด่วนหนี รีบเข้ามา เช็ดแผลเล็ก เสกมนต์มี ให้ลูกนี้ หายเจ็บแสบ แทบโดยไว จะอ้อนฟ้า อ้อนดาว คราวหนุนตัก ให้ลูกรัก หายเศร้า คราวหมองไหม้ จะคอยปลอบ ประโลมขวัญ ในทันใด ให้ยาใจ หายเจ็บ ไม่เก็บจำ แต่วันนี้ ไม่มีตัก อันรักอุ่น พร้อมเจือจุน ความเจ็บ ไม่เก็บซ้ำ แก้มที่เปื้อน น้ำตา มาประจำ คงต้องพร่ำ เป็นสาย ทำลายเรา กับเรื่องราว ในคืนวัน มันหนักหนา รอจนกว่า คืนจันทร์ แห่งวันเศร้า ส่งแสงนวล ลงมา พาตัวเรา ไปแนบเนา หนุนตักหลับ ให้แม่ซับน้ำตา เมื่อคืนบังเอินไปเห็นภาพภาพนึงที่คล้ายกับภาพที่เคยเกิดกับตัวเองเมือง 2 ปีก่อน เลยทำให้คิดถึงหม่ามี้สุดที่รักขึ้นมาค่ะ
14 กันยายน 2548 11:29 น. - comment id 515088
มาทักทายน้องรักของพี่ค่ะ : ) สวัสดีตอนเช้านะคะ
14 กันยายน 2548 12:35 น. - comment id 515127
รักใดๆในโลกนี้ยกเว้นตัวแล้วคือแม่พ่อนั้นแล แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 12:47 น. - comment id 515133
เดือนนี้แม่อยู่ด้วยอบอุ่นจัง...
14 กันยายน 2548 14:09 น. - comment id 515160
สวัสดีบ่ายวันพุธค่าน้องแอน วันนี้แวะมาอ่าน ด้วยคิดถึงแม่ไปด้วย พี่ก็เป็นคนนึงที่ไม่ได้อยู่กับแม่นะคะ มีแต่ความคิดถึง ความผูกพัน ห่วงหาอาวร คิดถึงแม่เสมอๆเลยค่ะ
14 กันยายน 2548 14:17 น. - comment id 515162
อ่านแล้วคิดถึงแม่ค่ะ เห็นภาพความรักอับอบอุ่นในบทกลอนค่ะ
14 กันยายน 2548 14:59 น. - comment id 515192
คิดถึงแม่
14 กันยายน 2548 20:43 น. - comment id 515305
มีเรื่องราวมากมายให้เรียนรู้ มีหลายด่านให้สู้และแก้ไข มีเรื่องใหม่สะท้อนย้อนกลับไป มีเรื่องเก่ากู้ใจให้กลับคืน ดีจังเลยค่ะน้องโซดา..คิดถึงแม่ คิดถึงรัก คิดถึงโอกาสดีๆที่เคยมี ..อย่างน้อยก็ภูมิใจได้ว่า ความสุขนั้นเราได้ครอบครองแล้ว..เก็บไว้เป็นกำลังใจให้นานๆเลยนะคะ
15 กันยายน 2548 15:02 น. - comment id 515579
ความรักของแม่อบอุ่นเสมอ กลอนแต่งได้ดีค่ะ