ฉันค้นหาหิ่งห้อยมาร้อยฝัน แม้คืนวันผันผ่านนิทานเล่า เรื่องหิ่งห้อยร้อยพันเคยลำเนา ใต้ลำพูต้นเก่าเกิดที่นั้น จึงสำรวจตรวจตราหาหิ่งห้อย ไฟระย้อยห้อยโยงเชื่อมโยงฝัน คล้ายแสงดาวประดิษฐ์วิจิตรพรรณ เป็นสิ่งสร้างเสกสรรสมองคน ต้นลำพูฉันเห็นเป็นเพียงตอ ถูกคนก่อตัดสร้างถางถากต้น มวลหิ่งห้อยนับร้อยพันคงหวั่นวน พลัดหนีหายคล้ายสับสน ... ยากค้นเจอ เห็นเพียงดาวประดับประดิษฐ์สร้าง ตามหนทางเวียนวนให้คนเผลอ เผลอหลงคิด สิทธิ์-เสรี ที่เลิศเลอ คิดฉัน-เธอ เป็นต่างคน .. ต่างหนทาง ความแปลกแยกแตกต่างห่างสับสน หิ่งห้อยน้อยหนีวนคนแตกต่าง หนีความคิดวิปริตผิดอำพราง โลกเคว้งคว้างหิ่งห้อยลับ ... เหมือนดับดาว ดาวพราวพร่างกลางฟ้า ... เงยหน้ามอง แสงหม่นหมองกระพริบเพียงครู่คร่าว สะพานไฟถนนสร้างยังพร่างพราว กลบแสงวาวดาวสวย ... ด้วยนีออน ฉันค้นหาหิ่งห้อยสักร้อยครั้ง จึงหยุดยั้งฝังฝันหวั่นเหนื่อยอ่อน โลกยังหมุนวุ่นวายไหวทุกตอน ดาวยังร้อน หิ่งห้อยน้อย ... ค่อยหายไป.
14 กันยายน 2548 07:48 น. - comment id 514950
ที่อัมพวา ยังมีหิ่งห้อยอยู่นะเกลอ .. จริง ๆ น๊า ยังอวดอาจารย์หมูรมย์เลย
14 กันยายน 2548 08:12 น. - comment id 514961
นึกถึงเพลงนิทานหิ่งห้อย ของวงเฉลียงเลยอะ...
14 กันยายน 2548 10:36 น. - comment id 515023
หิ่งห้อยนี่หาพบยากมากเลยค่ะ... หิ่งห้อยตัวหนึ่งในมือน้อย กระพริบแสงค่อยอยู่หลายหน แปลกตาแปลกใจให้ระคน ครองจนได้คิดว่าผิดทาง เจ้านั้นก็หนึ่งชีวิต ใยคิดจำกัดขัดขวาง ของข้าของเจ้าเอาวาง เสริมสร้างสู่โลกเสรี ..
14 กันยายน 2548 11:03 น. - comment id 515055
มารายงานตัวแล้วค่า สวัสดีวันพุธเจ้า วะวูบวับดับผ่านไปบ้านไหน หรือน้อยใจอนาถวาสนา มิเด่นดวงดังดาวพราวพริบตา มิเจิดจ้าดังไฟฟ้าแห่งป่าเมือง มาเถิดมาอย่าแชเชือนเรือนของฉัน ริมทุ่งฝันร้างไกลใจคนเขื่อง อย่าร้องไห้ให้กับเปล่าเปลือง ปล่อยเป็นเรื่องของเขาเหล่าคนกรุง มาพิงพักทักดอกชบาบาน ฟังลมเล่านิทานผ่านท้องทุ่ง สีทองปลั่งกำลังจะเต็มยุ้ง ฟางจะฟุ้งฝันคว้างละลอยลับ เถิดนะอย่าโศกเศร้าเจ้าหิ่งห้อย ณ บ้านนาป่าดอยคอยเจ้ากลับ กลับมาเป็นแสงใสใจซึมซับ ดาวประดับดวงใจใครคนรอ.. แต่งจบฝนตกพอดีเลย อิอิ
14 กันยายน 2548 11:40 น. - comment id 515103
หิ่งห้อย..เป็นสัญลักษณ์ ที่แสนงามนักนะคะ ในนิมิตฝันพราวพร่างค่ะ ยามเดือนแรมริมน้ำริมชานเรือน ที่ทอทอดลงไปโอบกอดสายน้ำ และมีกิ่งลำพูที่วะววับแวม พริบพรายด้วยไรแสงแห่งพรายดาวและ หิ่งห้อยค่ะ พี่พุดเคยรจนาเรื่อง ใต้ลำพูรอคู่กรรมไว้ นำมาลองให้อ่านนะคะคนเก่งคนดี http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem43230.html ................. ................... ............ และทั้งหมดทั้งสิ้นนี้คือสายใยเหนี่ยวรั้งให้ดวงใจไพลหวนกลับมา.. ไพลยอมเหว่ว้ายอมดายเดียวเพื่อพบกับความสงบสุขนี้..ที่ยังมี เสียงเพลงสายชล ครวญคร่ำริมเรือนแพ.. มีดวงดอกไม้มากมายส่งกลิ่นกำจายหอมสะพรั่ง *พวงคราม*..กลีบม่วงอมฟ้า ที่พากันรอเวลาสยายกลีบรอหมุนลิ่วปลิวไปตามกระแสลมกระแสชล *พวงประดิษฐุ์*..เลื้อยประดับคลุมกระชับยอดไม้สีชมพูสดใส พาหัวใจเบิกบาน สิเงินงามตามคลอที่ชาวเหนือเรียก*เครือออน* *ช้างกระ ประสีม่วง มิหวงดอกในฤดูนี้ มีชื่อเรียกตามสีดอก เช่นช้างแดง ช้างเผือก และนั่น *เอื้องแซะหลวง..*แตกกอ ชูช่อดอกสีขาว กลีบปากเหลืองละอออมส้มหอมรมร่ำพร่ำกลิ่นจรุงใจอวลไปในทุกอณู *ปีบ*หอมกลีบบีบหัวใจไพลให้แทบหยุดเต้น ด้วยหลงใหลในดอกรูปแตร ที่ไพลนี้ต้องแล่นถลาไปเก็บคว้ามาทัดผมให้พรมหอมร่ำให้ชื่นฉ่ำใจ.. และ... ในท่ามกลางหวานหอมดอกไม้ริมชายชล ไพล..พากมลละมัยเดินดายเดียว เดียวดาย ต้านลมหนาวสะท้าน ใต้กิ่งหวานลำพูพราว และ ราวเฝ้ารอ รอ หิ่งห้อยประดับใจ..ไปชั่วกาล!
14 กันยายน 2548 12:46 น. - comment id 515131
เอ้....แสงของหิ่งห้อยก็สวยนะคะ แต่แสงไฟยามค่ำคืนก็สวยเช่นกัน ถ้าอยากเจอหิ่งห้อยจริงๆ ต้องมาบ้านแอนค่า อิอิ แบบว่าบ้านอยู่ชนบทงะ เมื่อคืนยังเจออยุ่เลย อิอิ
14 กันยายน 2548 13:00 น. - comment id 515140
มันวิวัฒนาการตามสิ่งแวดล้อมขอรับท่าน สิ่งใดเจริญหลอกลวงมาก ธรรมชาติหายไป หิ้งห้อยดาวน้อยย่อมละลายไปคล้ายดาวตก อิอิ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 17:55 น. - comment id 515267
หิ่งห้อยอาจจะพบทางสว่าง รู้จิต รู้อุปทาน ไปแล้วก็เป็นได้น๊ะจ๊ะ เลยหาไม่เจอสักที
14 กันยายน 2548 20:09 น. - comment id 515294
เจ้าหิ่งห้อยเจ้างามมีคุณค่าแต่ในป่า เจ้าหลงมาในเมืองเจ้าหม่นหมอง แสงริบหรี่ของเจ้าไร้คุณค่าคนไม่มอง พวกเขาจ้องแสงจันทราสวยน่าชม หิ่งห้อยงามแต่ในป่า มาอยู่ในเมืองไม่ได้ สู้แสงนิออนและแสงจันทราไม่ได้
14 กันยายน 2548 20:24 น. - comment id 515300
ดาวประดิษฐ์ติดไว้ตามพื้นภพ ให้คนสบความสวยด้วยแสงสี ปวงหิ่งห้อยน้อยใจในราตรี จึงบินหนีสู่ดงพงไม้ไกล แสงนีออนชอนไชไล่หิ่งน้อย พากันถอยหลบฉากป่าจากใหญ่ ต้องเที่ยวท่องล่องดูจนอ่อนใจ ฝันวิไลค่อยค่อยกลางแสงไฟ เกือบหนึ่งปีแล้วที่พี่ดอกแก้วไปดูหิ่งห้อยแถวๆอัมพวา ต่อมาไม่นานนี้ก็ได้ข่าวว่า ชาวบ้านริมคลองบางคนได้ตัดต้นไม้ไม่ให้หิ่งห้อยมาเกาะอาศัย ..เหตุผลก็คือ พอมีคนมาดูกันมาก สุนัขที่เลี้ยงไว้ก็เห่ามาก..ทั้งคืน ..นอนไม่หลับ
15 กันยายน 2548 03:07 น. - comment id 515383
ไม่รู้ใครมาตัดต้นลำพูที่หน้าบ้านไปหลายต้น.. น่าเสียดายนัก... แต่ก็ยังพอมีให้หิ่งห้อยน้อยๆได้อาศัย... ล่องเรือจาก...บ้านชมเดือน...คงผ่านหน้าบ้านผมพอดี... อย่าเผลอล่องเรือจนเช้าล่ะ... พอแดดส่อง...จะมองไม่เห็นหิ่งห้อยน้อยๆ...