* โศกนาฏกรรมกากี *

แก้วประเสริฐ

       * โศกนาฏกรรมกากี *
      ลอยละลิ่วพลิ้วไปในเวหน
ทะยานพ้นสีทันดรคงคาสมุทร
ทั้งป่าเขาแนวไพรด้วยเร็วรุด
เหลือทนสุดทานได้ให้สลบไป
      ครั้นพลิกฟื้นตื่นพบพระแกลช่อง
สบตาจ้องนาฏกุเวรยิ้มผ่องใส
ความงวยงงผุดลุกขึ้นทันใด
กุเวรได้รีบคว้าเกรงนางหล่น
      สะท้านทรวงฝังไว้ในดวงจิต
อยากจุมพิตนางใคร่ให้สับสน
เกรงพรหมทัตทราบเหตุเรื่องราวตน
ประคององค์มเหสีรีบผันจร
      พอถึงองค์ทรงไทน้อมกายถวาย
มูลเหตุไซร้รายงานด้วยรีบร้อน
ด้วยหลงติดรสเสน่หานางบังอร
แสนอาวรณ์ผลุนผันพลันจากลา
      องค์พรหมมินทร์ผินพักตร์มาสบจ้อง
พระพักตร์หมองขึงทมึงมิหรรษา
ตวาดก้องร้องเหวยนางแพทยา
กูอุตส่าห์เลี้ยงดูมิหมองมัว
      แม้แต่ริ้นมิให้ไต่ไรมิให้ตอม
สู้ถนอมกล่อมเลี้ยงมิได้ชั่ว
สิ่งทุกอย่างมอบไว้ให้กับตัว
มึงยังสั่วมั่วรักมิได้อาย
      นางกากีได้ฟังพระดำรัส
นางทรงตรัสกล่าวถ้อยขึ้นถวาย
เป็นเหตุเพราะพระยาครุฑลักพาไป
จะกลับมิได้อยู่ไกลเลยสีทันดร
      ยังเขาเมรุมาศผ่านฟ้ามหาสมุทร
ซึ่งยากสุดมนุษย์จะพ้นข้ามสิงขร
แล้วข่มขืนกายายากคลายคลอน
ใจสะท้อนระลึกถึงแต่พระองค์
      องค์ท้าวพรหมทัตฟังพระหทัยอ่อน
ด้วยอาวรณ์รูปกายใฝ่ประสงค์
แต่ขัตติยะมุมานะกษัตริย์จึงทรง
อยากจะปลงแต่ก็อายปวงประชา
      ยังคิดรักใฝ่สวาทนางยิ่งนัก
อยากจะฝักใฝ่คิดติดคำครหา
หากแม้นชุบเลี้ยงนางกลับขึ้นมา
เขาจะนินทาว่ากษัตริย์มิทรงธรรม
      ละล้าละลังหวังหาคนมาช่วย
ทัดทานด้วยเหตุผลมากล่าวซ้ำ
นาฏกุเวรหรือก็กลับยากจะทำ
ตัดใจจำสั่งความดำเนินการ
      เฮ้ยมหาดเล็กอยู่ที่ใดให้มานี่
พลางทรงชี้นางกากีมิประสาน
พระเนตรมิสบเสน่หายอดนงคราญ
นำนางพลันลอยแพพ้นเมืองไป
      ฝ่ายกากีรับคำสั่งพลางร่ำไห้
ตรงเข้าไปซบพระบาทมิผ่องใส
สะอึกสะอื้นปิ่มหัวใจขาดด้วยอาลัย
พระภูไทเมตตาไม่ฆ่าฟัน
      ล่องลอยไปในธารามหาสมุทร
คลื่นลมฉุดแพน้อยลอยเหหัน
หมุนวนเวียนกระแสน้ำพุ่งลิ่วพลัน
วกเวียนกระชั้นซัดซ่าพานางจร
      ทั้งหิวโหยอ่อนล้าผ้าขาดวิ่น
แทบจะสิ้นชีวาพาใจสะท้อน
ปิ่มหัวใจให้อาลัยครั้งเก่าก่อน
แสนอาวรณ์ฟุ้งซ่านพลันสลบลง
      กระแสน้ำนำแพน้อยกลอยสวาท
ภัยพิบัติโหมซ้ำกระหน่ำสรง
ฝนโปรยปรายแดดจ้าฟ้าลง
ล่วงลุตรงผ่านพ้นสามเพลา
      ผลกุศลส่งนำกรรมหนุนสร้าง
ยังไม่ร้างจากจรก่อนชีวาเศร้า
นายสำเภามาเห็นรีบรับเอา
ตัวนางเข้าสู่สำเภาเฝ้าเลี้ยงดู
      ด้วยรูปสวยกลิ่นหอมกฤษณา
ได้นำพานายสำเภาปล้ำจนอดสู
ต้องจำใจเป็นเมียจากโฉมตรู
ยอดพธูแสนจะช้ำระกำทรวง
      ครั้นถึงฝั่งยังตามไปค้าขาย
เดินเลาะไปตามป่ากว่าลุล่วง
เมืองใหญ่น้อยขายไปแล้วตักตวง
สิ้นทั้งปวงหวนกลับยังสำเภา
      ตอนขากลับตามทางระหว่างป่า
พบโจรป่าเข้าปล้นส่องเสพย์เข้า
เข้าสดมภ์เข่นฆ่ามิบางเบา
นายสำเภาลูกเรือดิ้นสิ้นชีวา
      ฝ่ายนายโจรแลเห็นนางกากี
ดุจดั่งมีกรรมเวรเข้าอาสา
ใช้อำนาจบาตรใหญ่เข้าบีฑา
นางต้องตกเป็นภรรยาโจรอีกที
      โอ้อนาถวาสนาคราเคราะห์ส่ง
บุญยังคงหนุนไว้ให้จักเกษมศรี
นายโจรเหล่าสมุนแย่งราคี
ด้วยเหตุที่นายโจรมิแบ่งแห่งกามา
      ต่างสับยุทธ์ยื้อแย่งแห่งนางนั้น
โอกาสพลันถึงนางหนีหลบหน้า
กระเสาะกระเซิงร่อนเร่กลางพนา
อาศัยคาคบไม้เป็นแหล่งนอน
      จวบตะวันสิ้นแสงแห่งแสงสูรย์
ความอาดูรปิ่นเทวษเกศหลอน
หาหลับใหลจวบฟ้าสางนางบังอร
ทั้งอาวรณ์เพลียร่างพลางนิทรา.
   ๙๙๙  แก้วประเสริฐ. ๙๙๙