มีสิ่งหนึ่งอยากถามความหวั่นไหว หวังว่าใจเธอจะยอมเฉลย ล้านนาทีที่คบหามาเหมือนเคย คอยทรามเชยคิดเห็นเป็นเช่นไร รักหรือเปล่าโปรดบอกตรงซอกหู โหยหาอยู่อยากยิ้มแย้มแจ่มสดใส สาวตาหวานบอกหน่อยนะกลอยใจ จักตอบไหมเอียงอายทำชายตา ตรองความคิดอยู่นานกว่าขานไข ข้อความนัยสื่อรักยากนักหนา น้อยใจแล้วคนดีทำลีลา เลยไม่กล้าพูดย้ำตามจำนง ในเมื่อเธอบ่ายเบี่ยงเลี่ยงการตอบ ตามใจชอบที่ผ่านมาถือว่าหลง เลิกคิดหวังคืนวันว่ามั่นคง ควรปลดปลงกับรักขอพักใจ
13 กันยายน 2548 08:27 น. - comment id 514646
มีสิ่งหนึ่งซึ้งค่ากว่าหวั่นไหว ที่หัวใจฉันซึ้งพึงเฉลย ล้านคำพูดเอ่ยเอื้อนเหมือนรำเพย อาจจะเชยเอ่ยว่ารักทักออกไป รักหรือเปล่าใช่บอกเพียงซอกหู สิ่งรู้อยู่ตรงซอกจิตความคิดใฝ่ ส่งสายตาหว่านหวังกำลังใจ ช่อดอกไม้ใดใดไม่เพียงพอ ตรองคำกลั่นความหวั่นไหวก่อนไขขาน ถ้อยคำหวานสื่อความนัยไม่เกิดก่อ หากน้อยใจเพียงเธอเผลอรีรอ แล้วทดท้อคอยคำที่รำพัน รักหรือหลงปลงใจไม่ง่ายนัก บอกว่ารักร้อยล้านหวานไหวหวั่น ฤๅจักสู้รักเดียวเหนี่ยวใจกัน ขอให้ฉันสื่อความหมายนัยความจริง : ) เข้ามาตอบค่ะ ... สวัสดีตอนเช้านะคะ เขียนกลอนได้น่าอ่านจริงๆ
13 กันยายน 2548 11:17 น. - comment id 514715
รัก
13 กันยายน 2548 11:42 น. - comment id 514722
นั่นสิ ขอพักด้วยดีกว่า ...
13 กันยายน 2548 14:18 น. - comment id 514779
อ่านแล้วเศร้าจัง...... แวะมาเยี่ยมค่ะ
13 กันยายน 2548 16:27 น. - comment id 514819
คนที่ถามควรจะเอ่ยยากมากกว่าคนตอบเนอะ จริงไหม? ขอบคุณ ทุก ๆ คน ..........:)
30 กันยายน 2548 13:07 น. - comment id 521486
มาเป็นกำลังใจเจ้าคะ