* ชิงรักหักสวาท * ตะวันเลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยตรงสิงขร สาดส่องชอนสู่บัญชรเป็นรอนสาย จอมปักษินล่ำลารักหักอาลัย ด้วยจวนใกล้ได้เวลาพบปะกัน สั่งยอดชู้ขวัญชีวาพี่ลาก่อน แล้วรีบจรกลับมาอย่าโศกศัลย์ แต่งตัวตนเร็วรี่ผลีผลันพลัน สะดุดขั้นทวาราพาเซซวน ทรงตัวได้เขม่นซ้ายนัยน์ตาระริก หทัยวิบติ๊กตึ๊กตั๊กแสร้งเสสรวล หันมากล่าวเจ้ายาหยีแม่ยียวน พี่จะด่วนกลับมาหา ณ ยาใจ นาฏกุเวรไรจำแลงที่แฝงอยู่ หัวเราะดูแต่ใจไม่ผ่องใส ใจประหวั่นนึกพรั่นในทันใด กลัวเวนไตยไม่หวนสู่พารา ณ กรุงพารณสีท้าวพรหมทัตอยู่ แฝงกายสู่ในวังแล้วกล่าวหา เล่าเรื่องราวหนหลังครั้งไปมา ยอดกานดาอาลัยรักในพระองค์ แล้ววางแผนวาดทางวางกลไว้ เพื่อให้เจ้าเวนไตยที่ใฝ่หลง นำกากียอดเสน่หามาอย่าพะวง มาคืนองค์ทรงไทด้วยอาลัย ท้าวพรหมทัตรับฟังคลั่งพิโรธ ขอทรงโปรดระงับไว้มิให้สงสัย ให้พระองค์ทรงเล่นสกาเวนไตยไว้ ข้าจะได้เริ่มแผนดำเนินการ เสียงพิณแก้วแว่วหวนล้วนระริก เพลงกลอนประดิษฐ์ร้องทำนองหวาน คร่ำครวญถึงตรึงเสน่หาแม่นงคราญ รสสวาทพล่านสุดหักใจยามไล้ปอง สองเต้าตึงองค์เอวงามอร่ามน้อง กายที่ต้องหอมหวนจริงยิ่งสนอง เคล้าคลึงรักสุเมรุเอนดงงิ้วรอง วิมานทองสีชมพูดูงามตระการ เสียดายยิ่งจริงนักลักลอบเขา เป็นชู้เอาเคล้าเมียเพื่อนสู่สนาน ผิดศีลข้อกาเมนี้ชีพวายปราณ เห็นต้องถูกไฟผลาญในอเวจี ฤาสร้างหนทางที่ผิดคิดแก้ไข หรือจะให้เลิกวางนางโฉมศรี ใจเอ๋ยใจข้ารันทดแทบหมดชีวี โอ้บาปนี้ไฉนให้เกิดแก่เรา แต่ก็แสนเสียดายในรสรัก แม้นประจักษ์ผ่านไปให้โง่เขลา ศักดิ์ศรีกูเกริกก้องมิบางเบา หากถูกเขาจับได้คงให้ประจาน เจ้าเวนไตยฟังไปให้เคลิบเคลิ้ม เพลงแรกเริ่มงดงามยามประสาน พิณคลอเคล้าเร้าหทัยให้เบิกบาน พอท่อนกลางอารมณ์สั่นพรั่นหัวใจ นึกถึงกลิ่นสาบสางครั้งละล่อง ตอนเข้าสู่อยู่กากีน้องแปลกไฉน กลิ่นควรหายจางไปไม่กลับกลาย คงวนเวียนคลุกไปในห้องนิทรา เก่าก่อนนี้หามีกลิ่นนี้ไม่ ชักสงสัยใจประหวั่นเป็นหนักหนา หรือจะมีชายอื่นแปลกแทรกมา ร่วมเสน่หากับกากีที่ข้าครอง ยิ่งคิดไปยิ่งหัวใจให้พลุ่งพล่าน ความสนุกสนานในสกาหาสนอง ใจยิ่งฟุ้งคลุ้งเสียงเพลงและทำนอง ช่างสอดคล้องประหนึ่งพึงเห็นมา นิสัยสัตว์สำแดงสัญชาติญาณ แต่กระนั้นชั้นเทพจัดไว้สูงค่า จึงมีสติคิดได้กว่าธรรมดา แสร้งเฮฮามาถามไถ่นาฏกุเวร เสียงเพลงกล่อมเจ้าได้แต่ใดมา ช่างนำพาแสนเสนาะไพเราะเหลือเข็น นาฏกุเวรน้อมตนปนเรื่องประเด็น ได้พบเห็นนางในฝันเมื่อวันมะรืน พบเห็นหญิงนางหนึ่งซึ่งงามนัก กลิ่นกายจักหอมหวนล้วนผิวละลื่น จึงเข้าร่วมเสน่หามาเจ็ดคืน เป็นชู้ระรื่นชื่นรักมิอยากลา สะดุ้งตื่นขึ้นมาพาสั่นระริก กลัวถูกจิกลงห้วงบ่วงเวรหนา เป็นบาปกรรมนำสร้างด้วยใจพา ในอุราให้ประหวั่นจึงกลั่นเพลง เพื่อน้อมใจลงไว้ในเพลงนี้ ให้เป็นที่มิเลือนเตือนข่มเหง มิเป็นชู้สู่เขาเพื่อเราเกรง ทั้งเสียงเพลงเตือนสติผู้สบฟัง จอมปักษินยินกล่าวเล่าเหตุนี้ ยิ่งเป็นที่ระแวงไปใจคลุ้มคลั่ง มองกุเวรเห็นซื่อถือจริงจัง ไม่อาจนั่งฟังเล่นสกาอีกต่อไป พลางหันลาพรหมทัตกษัตริย์เฒ่า วันนี้เล่าเล่นสกาหาผ่องใส วิงเวียนศีรษะไม่รู้เหตุอันใด อีกเจ็ดวันไซร้จึงได้สู่พระองค์ พรหมทัตทราบเหตุเลศนัยอยู่ ทำไม่รู้สบพระทัยในสิ่งประสงค์ หยิบห่อทองของระลึกแล้ววางลง เวนไตยน้อมก้มบังคมลาแล้วมาจร. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
11 กันยายน 2548 21:16 น. - comment id 514235
Great!!
11 กันยายน 2548 21:27 น. - comment id 514239
โอ้..กลอนนี้เปิดตาอ่านได้แล้วจ้า
11 กันยายน 2548 21:33 น. - comment id 514244
งามมมมมมมมมมม .... ^_^
11 กันยายน 2548 23:09 น. - comment id 514275
ป๋า สวยครับ อ่านแล้วมันบีบหัวจายยยยย
11 กันยายน 2548 23:22 น. - comment id 514278
12 กันยายน 2548 08:32 น. - comment id 514340
* ชิงรักหักสวาท * .........@ พักดื่ม ....ก่อนนะค่ะ มาเสริฟ์ให้แต่เช้าเลยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
12 กันยายน 2548 12:40 น. - comment id 514403
ผมไม่รู้จะลงคอมเม้นยังไงดีครับ เอาเป็นว่าคุณลุงแก้วรักษาสุขภาพนะครับ
12 กันยายน 2548 12:51 น. - comment id 514410
เป็นกลอนที่งดงามอีกแล้ว ชิงรักหักสวาทกันใหญ่เชียว
12 กันยายน 2548 15:28 น. - comment id 514451
สวัสดีค่ะคุณแก้วเจ้าขา... ละครเรื่องนี้ นางฟ้าไม่ทราบรายละเอียดเลยค่ะ... แต่ก็จับประเด็นจากบทกลอนที่คุณแก้วเขียน... อ่านแล้วเพลินดี ให้ยกย่องผู้แต่งเรื่องที่สรรค์สร้างจินตนาการ... แล้วต้องชื่นชมคุณแก้วผู้ถ่ายทอดเรื่องมาเล่าอีกที... ขอบคุณค่ะ
12 กันยายน 2548 15:37 น. - comment id 514457
สวัสดีค่ะ.... มาตามชื่นชมบทกลอนงามค่ะ......
14 กันยายน 2548 10:48 น. - comment id 515024
คุณ ร้อยฝัน ขอบคุณมากจ้า...ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:41 น. - comment id 515027
คุณ chorchongkoh ขอบคุณมากครับ อเมริกาตอนนี้แย่หน่อยนะครับ แต่ทางด้านคุณไม่เจอพายุค่อยดีหน่อย หากมีขอให้ปลอดภัยนะครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:43 น. - comment id 515029
คุณ idaho ผมเองไม่มีรูปประกอบในเรื่องวรรณคดีครับ แต่ก็พยายามทำเพื่อกร๊อมแกร๊มไปหน่อยครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:45 น. - comment id 515030
คุณ สุญญะกาศ ขอบคุณนะครับ สำหรับแฟนตัวจริงครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:47 น. - comment id 515034
คุณ เรไร โอ้ยลมอะไรเอ๋ยพัดเอาหนุ่มรูปหล่อมาที่นี่ได้ อิอิ....คนธรรพ์รูปงาม...แล้วยังพกกีต้าอยู่หรือเปล่า.. เฮ้ย..พิณ นะครับ ขอบคุณมากจ้า แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:50 น. - comment id 515037
คุณ ทะ มะ ชาด ขอบคุณมากครับคุณไก่ ดีเหมือนกันนาผมเอง รีบแต่งหวังจะให้จบก่อน เพราะกำลังเกิดอารมณ์ อยู่หากเว้นวรรคไป อารมณ์หายไปจะแย่ครับ ขอบคุณจริงๆครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:51 น. - comment id 515039
คุณ ดอกข้าว ไม่เป็นไรครับ...ขอบคุณในความห่วงใยผมครับ..ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:53 น. - comment id 515043
คุณ ลมรำเพย ก็บทประพันธ์เขาเขียนมาอย่างนี้นี่ครับ ในเมื่อผมเอามาเป็นร้อยกรอง ก็ต้องเพิ่มสีสรรค์ให้กระจ่างหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:56 น. - comment id 515046
คุณ กอกก สวัสดีครับนางฟ้า ผมเองก็ไม่รู้เรื่องมากอะไรหรอกครับ ยังไม่รู้เสียด้วยว่าตอนจบอย่างไร จนต้องไปค้น หาถามใครก็ไม่รู้เพราะเก่ามากแล้ว พอดีไปได้ในเวปฯมาเป็นร้อยแก้วสั้นๆจนจบ แล้ว ผมจะเอามาลงร้อยแก้วให้อ่านด้วยในบทสรุปครับ อิอิ...ผมเลยยำใหญ่เลยครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 10:58 น. - comment id 515049
คุณ สลักเสลา ขอบคุณมากครับสำหรับยิ้มสุดสวยเนตรสุดเก๋ครับ แก้วประเสริฐ.