หน้าส่วนตัว
* บทรักนาฏกุเวรคนธรรพ์ *
สิ้นตะวันผันผายไร้แสงสี
แสงเก็จมณีนพรัตน์รัศมีฉาย
ดูแวววับพราวพร่างสว่างขจาย
มองโลมไล้นางกากีที่ปัจถรณ์
งดงามจริงแท้แม่เอยอรชร
สายสมรนอนนิทราพาสะท้อน
ฤทัยป่วนล้วนภาพแม่เนื้ออ่อน
ดั่งเพลิงร้อนแรงฤทธิ์พิศสวาทคลุม
นาฏกุเวรคนธรรพ์พลันคืนร่าง
รูปสำอางพักตร์บานดั่งโกสุม
หนวดเรียวงามแต้มแต่งดุจเชิงชุม
สะพายคลุมด้วยพิณกลิ่นกำจร
ประนมมือร่ายเวทย์วิเศษศักดิ์
มนต์ดลรักเป่าลงตรงอัปสร
ให้หลงใหลในตัวข้า ณ บังอร
ด้วยฤทธิ์รอนเวทย์มนต์จงดลใจ
หย่อนกายลงเคียงข้างนางที่รัก
ก้มจุมพิตพวงพักตร์อิ่มเอิบฉาย
นางสะดุ้งปัดป้องน้ำมือชาย
ตื่นวุ่นวายพลันพบสบตางาม
ตาต่อตามองจ้องสองเนตรสบ
สะเทิ้นหลบเอียงอายให้วาบหวาม
ด้วยฤทธิ์แห่งมนตรามาผ่อนตาม
นาฏกุเวรรู้ความเอื้อนสิ่งที่ผ่านมา
แล้วเล่าเหตุพรหมทัตจัดมาให้
เพื่อจะได้เจ้าคืนไปสู่หรรษา
แต่ขอร่วมความรักจ้าสักครา
ด้วยสิเน่หากานดาตั้งเนิ่นนาน
จะปิดถ้อยเนื้อความตามที่เห็น
มิให้เป็นเรื่องราวร้าวแตกฉาน
พระยาครุฑฝากไว้แก่นงคราญ
ขอสำราญเคียงคู่ชู้เชยชม
นางตะลึงนึกมิถึงซึ่งเหตุนี้
ยินยอมที่ร่วมรักจักเสพย์สม
นาฏกุเวรดีใจจะได้ภิรมย์
แล้วเข้าโลมโน้มกอดยอดชีวัน
บรรจงลูบไล้ใคร่ปลดภูษาปิด
แสงมณีติดอร่ามฉ่องต้องกระสัน
ขาวสล้างงามทุกสิ่งผิวพรรณ
อูมอวบอั้นเต่งตั้งบานคู่ครอง
เล้าโลมเน้นเฟ้นพุ่มตุ่มเกสร
ดุจภมรชอนไชได้บุบผาสนอง
ระริกซ่านผ่านห้วงช่วงทำนอง
แรงสะท้อนรองรับจับนัยน์ตา
เสียงครวญคร่ำร่ำใฝ่ ณ ริมโอษฐ์
เริงเร้าโลดระรื่นรสจรดนาสา
ทั่วเรือนร่างสั่นระริกพลิกไปมา
จุมพิตกายาชิวหาพาหลงระเริง
อสุนิบาศก์ฟาดเปรี้ยงเสียงดังลั่น
พายุพลันหมุนเวียนเปลี่ยนจนเหลิง
ใบไม้ลู่พัดหญ้าเอนเห็นกระเจิง
ฝนระเริงชโลมน้ำผิดฤดูกาล
ลมสวาทพัดผ่านซ่านปรากฏ
อิ่มเอมรสจรดไว้ในสิ่งกระสัน
ผ่อนกายาพากวัดรัดเคียงกัน
ผูกชีวันสัญญาไว้ไม่คลายคลอน
ทุกวันคืนระรื่นรสมิหมดสิ้น
รวยระรินกลิ่นเคล้าดุจเฝ้าหลอน
ครบเวลาเวนไตยคืนสู่คอน
เฝ้าอาวรณ์รอนฤทธิ์รักประจักษ์ใจ
กลางคืนเห็นเวนไตยเคล้าสู่เล่น
กลางวันเป็นนาฏกุเวรผลัดผ่องใส
จวบเจ็ดวันนั้นสัญญาสู่พาราไป
นัดเล่นสกาไว้ท้าวพรหมทัตเจ้าธานี.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 9 ก.ย. 2548 23:18 น. - ID 80874 
2328
27
0
11 กันยายน 2548 23:13 น. - comment id 513572
คุณ แดดเช้า ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ ที่จริงผมเขียนไปตามบทในจินตนาการผมครับ หาได้มีเจตนาเลียนแบบหรอกครับ บทต้องแบบนี้ เลยจำเป็นครับ ผมเองไม่ค่อยได้เข้าไปดูหรอกครับ พึ่งไปต่างจังหวัดมาแล้วมาเขียนต่อครับว่า จะเอาให้จบเรื่องกากีเลย ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่าครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 23:17 น. - comment id 513574
9 กันยายน 2548 23:38 น. - comment id 513850
ว้าววว ... อ่านแล้ว หวิว อีกแล้วอะ ละเอียดยิบเลยนะคะ : ) พักหลังนี้ บ้านกลอนมีแต่บทอัศจรรย์พันลึกคึกคัก ฮาๆๆๆ
9 กันยายน 2548 23:40 น. - comment id 513853
เสียงครวญคร่ำเรไร ณ ริมโอษฐ์ เริงเร้าโลดระรื่นรสจรดนาสา ทั่วเรือนร่างสั่นระริกพลิกไปมา จุมพิตกายาชิวหาพาหลงระเริง อยากยืมบทนี้ไปขู่เพื่อนจังค่ะ 5555 ตายแน่ ไอ้หวังตายแน่ ตายแน่ ไอ้หวัง ..
9 กันยายน 2548 23:43 น. - comment id 513856
เสียงครวญคร่ำเรไร ณ ริมโอษฐ์ บินเดี่ยวโลดระรื่นรสจรดนาสา แก้วประเสริฐสั่นระริกพลิกไปมา แล้วจุมพิตท่องเมฆาพาหลงระเริง เอาแบบนี้ดีกว่า ทั่วถึงหน่อย
9 กันยายน 2548 23:46 น. - comment id 513857
แหะๆๆ ส่วนโพ้มขอจองบทนี้นะขอรับ \"อสุนิบาศก์ฟาดเปรี้ยงเสียงดังลั่น พายุพลันหมุนเวียนเปลี่ยนจนเหลิง ใบไม้ลู่พัดหญ้าเอนเห็นกระเจิง ฝนระเริงชโลมน้ำผิดฤดูกาล\" ดูเป็นแนว เฮฟวี่เมทัลดี จองๆๆๆๆ 5555555 คุณแก้วประเสริฐ สบายดีนะขอรับ พอดีกระพ้มเป็นคนที่ตาไม่สู้แสง มีคราวนี้แหละขอรับที่เหมือนจะยอมสู้ 5555555
10 กันยายน 2548 00:02 น. - comment id 513863
แย้มโอษฐ์น้อยเผยอรับสัมผัสจูบ มือไล้ลูบแผ่นหลังเหมือนดั่งฝัน เอมกับรสจุมพิตเชยชิดกัน เหมือนฝ่าฟันทะเลคลั่งช่างท้าทาย..*** ขอคุณแก้วเดินทางโดยสวัสดิ์ภาพนะคะ... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
10 กันยายน 2548 08:04 น. - comment id 513897
เฮ้...อัลฯ...ตรงเป้าหน่อยอย่ายิงกราดแบบนั้นดิ..เดี๋ยวเหอะ... ****ท่านแก้วรูปสึกช่วงนี้ภาพประกอบกลอนจะ.......????555
10 กันยายน 2548 11:15 น. - comment id 513928
หายไปนาน..ผ่านเข้ามา..รู้สึกแปลกๆ..เอ!!..เราเข้าเว็ปถูกมั้ยเนี่ย!!..แฝดเพื่อน....สงสัยว่า...ภาพประกอบ..มันเหมาะหรือไม่...อย่างไร?..(เพราะเราเสนอให้กับสังคม..เด็กๆ..เยาวชน...ก็มีนะคะ..ผู้ใหญ่อย่างเราก็เยอะ...)...บางครั้ง..อาจจะเป็นภาพถ่ายที่เป็นศิลปะในต่างประเทศ..มองแล้วสวยงาม..แต่ในวัฒนธรรมบ้านเรา........อาจจะไม่เหมาะสมนัก..หากปรับเปลี่ยนได้...ก็คงจะดีไม่น้อย...นะคะ..แฝดเพื่อน...เพราะเนื้อหา..ก็เป็นวรรณคดีไทยอยู่แล้ว.. ..ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ........เนื้อหาบทกลอนเพราะค่ะ...แต่จะสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น..ถ้ามีภาพที่เหมาะสมและงดงาม...ขอบคุณแฝดเพื่อนนะคะ....
10 กันยายน 2548 12:39 น. - comment id 513959
... มาขอชมบทกลอนของพ่อแก้วค่ะ ...
10 กันยายน 2548 13:51 น. - comment id 513978
รูปก็สยิววววส่วนกลอนก็แสนจะสยึ๋มกึ๋ยยยย
เดี๋ยวนี้ท่านพี่ของเราเปลี๊ยนไป๋
เอาเพลงกากีมาประกอบบทพิศวาทค่ะ อิอิ กากีเหมือนดอกไม้ ... โอ้ มาลี นี้ใครชมเล่น กลีบเจ้าเป็น รอยช้ำ ใครทำให้เจ้าเฉา หรือภุมรา แกล้งมาภิรมย์ชมเจ้า มองแล้วพายิ่งเศร้า เจ้าเคยพริ้งเพรา กลับมาอับเฉา เพราะมือ คนชม ใครอยากจะรัก ใครอยากจะดม ใครอยากจะชม นิยม ว่าเด่นดี เปรียบกานดา โสภางามผ่อง โอ้ รูปทองใจทราม มีนามว่ากากี สวยอรชร กลิ่นขจร หอมดังมาลี กรรมของนางเทวี เจ้างามโสภี แต่ใจบัดสี เพราะมีอารมณ์ ใจอยากจะรัก ใจอยากจะชม ใจกลับ ระทม เพราะลมสวาทเอย...
11 กันยายน 2548 01:59 น. - comment id 514112
อะจึยย์ เห็นรูปแล้วต๊กกะใจ ต้องปิดตาอ่านกลอนเลยค่ะ
11 กันยายน 2548 10:09 น. - comment id 514134
11 กันยายน 2548 12:16 น. - comment id 514167
สวัสดีค่าคุณแก้วประเสริฐคำเลิศล้ำ แวะมาดูบทรัก อิอิ ....
11 กันยายน 2548 12:36 น. - comment id 514174
รอดไป ไม่ได้เข้าไปในกลอนทั่วถึงของ อัลฯ แสดงว่าเธอเห็นความอดกลั้นไม่แสดงออกของเรา อิอิ เหมือนนิทานเรื่องหนึ่ง อิอิ เจ้าอาวาสวัดหนึ่งเกิดมรณะภาพลงก็มีการสรรหาผู้ที่จะดำรงตำแหน่งคนใหม่ ญาติโยมหลายหลากต่างเสนอสังฆาธิการที่ตนเองเคารพนับถือต่งจิตต่างใจคณะกรรมการสรรหาตัดสินใจไม่ได้องคืนั้นก็เปรียญ 9 องค์นั้นก็นักเทศน์ องค์นั้นก็หมอดูมีคนเชียร์มากมายรวมแล้วเจ็ดแปดองค์ต่างก็มีมวลชนสนับสนุน เฒ่าหนึ่งก็เสนอว่า พระผู้จะเป็นเจ้าอาวาสได้จะต้องมีกิเลสน้อยที่สุด เอาละซี จะวัดกันได้ยังไง เรื่องกิเลสมันอยู่ในใจ หนุ่มเหน้าหนึ่งก็เสนอวิธีวัดได้เห็นชอบในที่ประชุม จึงให้สังฆาธิการทั้งหลายมายืนเรียงเปลื้องจีวรออก เอากลองสองหน้าใบเล็กที่เจ็กย้อมผ้าใช้มาผูกเอวแขวนปิดไว้ด้านหน้า แล้วให้อาสาสมัครมวลชนสาวสวยหลายคนมาร่ายรำฟ้อยยั่วยวนโดยถอดเสื้อออกหมดก่อน เดี๋ยวเดียวปรากฏเสียงกลองดังขั้น ตุ๊ง ๆดังจากองค์ไหนคัดออกไปเลย เหลือเพียงเสามองค์ไม่มีเสียงยังคงอดกลั้นกิเลสไว้ได้ จึงให้อาสาสมัครถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วร่ายรำ เท่านั้นแหละเสียงกอลงดังราวปืนกลจากสององ๕แต่อีกองค์หนึ่ง ดังขั้นตุ๊ง เดียว กรรมการจึงตัดสินให้ออกที่มีกิเลสน้อยที่สุดดังตุ๊งเดียวได้เป็นเจ้าอาวาสไปท่ามกลางความดีใจของกลุ่มผู้สนับสนุน แต่พอเอากลองออก ปรากฏว่า กลองแตกสิ่งที่ตีเข้าไปคาค้างอยู่จึงไม่เกดเสียงอีก แต่ทำไงได้ล่ะ อิอิ ก็ตัดสินไปแล้วนี่ อิอิอิอิ
11 กันยายน 2548 13:22 น. - comment id 514176
....ภาพประกอบ...สวยงามมากค่ะ...ให้ความรู้สึกที่เป็นศิลปะ...ของเราชาวไทย.... (ขออนุญาตแวะเข้ามาดูภาพอีกครั้งค่ะ)...คุณแก้ว...สบายดีมั้ย...ยังเป็นห่วงนะคะ..
11 กันยายน 2548 14:18 น. - comment id 514192
แอบมาดู..เขามีอะไรกันน๊อ คนมุงดูแน่นจัง..อิอิ
11 กันยายน 2548 23:20 น. - comment id 514277
ขอบคุณมากนะครับยอดหญิง
11 กันยายน 2548 23:23 น. - comment id 514279
คุณ สุญญะกาศ ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ เอาเลยครับจองเอาใช้ได้เลยครับ อิอิ แล้ว กระซิบบอกผมด้วยนะครับผลเป็นอย่างไร
ขอบคุณครับ
11 กันยายน 2548 23:25 น. - comment id 514280
11 กันยายน 2548 23:32 น. - comment id 514281
11 กันยายน 2548 23:35 น. - comment id 514282
11 กันยายน 2548 23:37 น. - comment id 514283
11 กันยายน 2548 23:40 น. - comment id 514284
11 กันยายน 2548 23:42 น. - comment id 514285
11 กันยายน 2548 23:45 น. - comment id 514286
11 กันยายน 2548 23:47 น. - comment id 514287
11 กันยายน 2548 23:51 น. - comment id 514288
11 กันยายน 2548 23:28 น. - comment id 514290
11 กันยายน 2548 23:53 น. - comment id 514293
12 กันยายน 2548 12:45 น. - comment id 514407
เหมือนอ่านวรรณคดีที่งดงามเรื่องหนึ่งเลยค่ะ
14 กันยายน 2548 11:39 น. - comment id 515102
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
