* พิศวาสพระยาครุฑ * ลอยละลิ่วพลิ้วไสวในอัมพร ผ่านช่วงตอนสีสันดรมหาสมุทร เลยหิมพานต์ชั้นเทวามารวดรุด เร่งเร็วสุดสู่สุเมรุคีรีดงงิ้วที่อาศัย บัดหนึ่งถึงวิมานฉิมพลีสีชมพู ร่างที่อยู่กลายกลับแลลับหาย ผ่องอร่ามงามสง่าสมชาติชาย ปรากฏกายไร้บุรุษมาเทียมทาน จอมเวนไตยให้มองวิมานรัก สนเท่ห์นักแปลกใจในสถาน เคยหอมหวนนวลเนื้อกลิ่นนงคราญ ซาบซึ้งซ่านผ่านห้วงในดวงกมล กลับมีกลิ่นสาบสางมิอย่างเก่า เดินวนเวียนวกเข้าเฝ้าสับสน หรือเราบินหมื่นลี้ที่ทานทน กลิ่นกายตนติดมนุษย์สุดละวาง งามสล้างกระจ่างราตรีนี้เจ้าหนอ หวานที่คลอแอบชิดสนิทข้าง รัดรึงใจฝากไว้ได้แนบกลาง รสรักสร้างอารมณ์ยามชมเชย นึกถึงเฒ่าพรหมทัตเพื่อนชักฉงน ยามนางปรนเปรอรักมักเขนย อูมอวบอิ่มพริ้มพักตร์ดั่งกูบเกย แสนเสบยฤาลุล่วงช่วงผูกพัน คิดรัดรึงตรึงหทัยยามใฝ่ต้อง แลนวลน้องครานิทรามาดังฝัน จิตเริงโลดโชติช่วงคิดล่วงกัน รีบเสกสรรจัดสร้างวางลวดลาย ประโลมลูบจูบลงตรงพวงพักตร์ ดึงนงลักษณ์คลึงเคล้าเจ้าโฉมฉาย แนบสนิทล้วนกายเนื้อสู่เยื้อใน รสกำซาบใจฝนคลั่งหลั่งธารา ไรนาฏกุเวรแฝงกายในพระสูตร เกือบจะหลุดจากม่านผ่านผืนผ้า เสียงภาพซ่านระริกกระพริบตา บทเสน่หาจอมปักษินได้ยินชม ล่วงราตรีทิวามาเสพย์สุข จำต้องทุกข์ห่างจรมิเหมาะสม โอ้อกเอ๋ยต้องพรากจากระทม เฝ้าบังคมองค์นารายณ์ได้สัญญา พี่ต้องร้างห่างแล้วแก้วตาเอ๋ย มิละเลยเสร็จสรรพกลับเคหา จะรีบด่วนมาเคล้าเจ้ากานดา หมั่นรักษาตัวคอย ณ กลอยใจ เฝ้าล่ำลาอาวรณ์สะท้อนสวาท อดมิขาดพาดใยรักฝากไว้ เฝ้าเพ่งพิศกรตวัดรัดนอกใน โลมลูบไล้ได้เวลาผันจากจร. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
9 กันยายน 2548 12:47 น. - comment id 513428
หม่ำข้าวเรียบร้อยแล้ว ก็เข้ามาอ่านงานกลอนของคุณแก้วประเสริฐ คราวนี้อิ่มทั้งใจ อิ่มทั้งกายเลยแหละ
9 กันยายน 2548 16:07 น. - comment id 513564
สวัสดีค่ะ มาติดตามอ่านบทกลอนงามค่ะ.....
9 กันยายน 2548 16:58 น. - comment id 513612
มีอะไรหรือเปล่า ช่วงนี้ถึงชอบพูดถึง นิยายเก่า ๆ ชิ้นนี้กัน
9 กันยายน 2548 17:05 น. - comment id 513619
เมื่อกี้ไปห้องพี่บินเดี่ยวฯ ก็เรื่องนี้ สงสัยวันนี้จะเป็นวันพญาครุฑ ขัน..
9 กันยายน 2548 19:08 น. - comment id 513661
ภาพกลอนงาม .. งามเช่นเดิมนะคะพ่อแก้ว มาอยู่ข้าง ข้าง ไม่ดื้อ ไม่ซน แต่ขอกินเก่งเหมือนเดิมดูพ่อแก้วแต่งกลอนนะเจ้าคะ ถ้าหนูแต่งเรื่อง ดั่งดวงหฤทัย ได้เหมือนพ่อแก้ว แต่เรื่องเกี่ยวกลับนิทานเรื่องนี้ได้ก็ดีสิคะ
9 กันยายน 2548 19:08 น. - comment id 513663
โห ... ลีลา(กลอน) คุณแก้วฯ อ่านแล้ว หวิวววว เลย ฮาๆๆๆ
9 กันยายน 2548 21:43 น. - comment id 513748
เจ้ยๆๆกลอนบทหวานบทรัก วาดภาพตามบทแหะๆ
9 กันยายน 2548 22:26 น. - comment id 513793
นั่นสิ..กลอนก็หวาน ภาพก็หวิว อ่านแล้วยิ้มกริ่มกับงาน สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ
9 กันยายน 2548 23:33 น. - comment id 513844
10 กันยายน 2548 09:50 น. - comment id 513900
ตัดใจลาได้หรือคะคุณแก้วฯ.. อูมอวบอิ่มพริ้มพักตร์ดั่งกูบเกย เสียขนาดนั้น... อิ..อิ.. คิดถึงจึงแวะมาแซวค่ะ สบายดีนะคะ
10 กันยายน 2548 11:43 น. - comment id 513932
ท่านท้าวพรมทัต..บอกสูตรเบื้องต้นให้ซะหน่อยนะลองเอาไปลองดูก็แล้วกัน.... เมื่อแฝงกายเข้าถ้ำยามฝนตก อย่าลืมยกขรรค์หยั่งยังฝั่งฝา ซ้ายห้าทีขวาเจ็ดครั้งตามตำรา กลางนั่นหนาต้องสิบเอ็ดเคล็ดโบราณ ซ้ายขวากลางวางกลวนปากถ้ำ สุดเลิศล้ำยอดวิชามหาศาล บทสุดท้ายขอให้จำในดวงมาน เสยสองครั้งแล้วล่วงผ่านเข้าลานดิน ***อิอิ..ลองดูนะท่านท้าวพรหมทัต ซ้ายห้า ขวาเจ็ด กลางสิบเอ็ด เสยสอง ตรงสองนะเกินได้แต่ห้ามขาดนะท่าน..อิอิ..ไปละ
11 กันยายน 2548 22:45 น. - comment id 514260
คุณ ชลกานต์ ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ ไปเรื่อยๆแหละครับ ตั้งแต่กลิ่นกากี เลยนึกอยาก จะแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที คอยติดตามด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 22:48 น. - comment id 514261
คุณ สลักเสลา ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ ต้องทำธุระเสร็จก่อนครับ ผมว่าจะเขียนให้จบ เรื่องกันเลยครับ แต่ความสามารถไม่ค่อยเพียงพอ เลยทำเท่าที่ทำได้ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 22:49 น. - comment id 514262
คุณ โ คาลิฟโซ ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมนึกอะไรได้ก็แต่งครับ ไปเรื่อยๆมาเรียงๆแหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 22:52 น. - comment id 514265
คุณ ดอกข้าว อ้อไม่มีอะไรหรอกน้องวิจิตร เพียงตอนแรก ผมแต่งเลียนท้าวพรหมทัตไว้ แหละ เขาอยากเป็น พระยาครุฑจากนกไฟ แล้วแต่งตั้งให้ผมเป็น ท้าวพรหมทัต เลยเขียนซะให้จบซะเลยครับ อิอิ สนุกๆดีด้วยนา แต่ใช้สมองมากหน่อยเท่านั้นเอง ขอบใจน้องมากนะ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 22:57 น. - comment id 514267
คุณ ทะเลใจ ขอโทษพ่อตอบช้าหน่อยนะ พ่อก็เขียนไปเรื่อยๆแหละใจพาไปแหละ การเขียนนั้นลูกต้องใช้ใจเราเป็นแรงผลักดัน และรักมันหาของหวานให้มันกินอิ่มหน่ำสราญจ้า สร้างสรรค์ในสิ่งที่ปราถนางานถึงจะเดินจ๊ะและ จึงจะเข้าถึงจิตมันจ้า พ่อก็เท่านี้แหละ ขอบใจลูกรัก มากนะ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 22:58 น. - comment id 514268
คุณ แดดเช้า จำเป็นต้องเขียนครับเรื่องนี้มันเกี่ยวกับรักๆใคร่ๆ เกือบทั้งเรื่องเลยครับ อิอิ ผิดไปขอโทษนะครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 23:00 น. - comment id 514270
คุณ ไรไก่ ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ มันจำเป็นจริงๆครับหากไม่ทำแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง รักๆใคร่ๆเข้าถึงหัวใจมันครับ โทษครับหากผิดไป ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 23:02 น. - comment id 514271
คุณ พี่ดอกแก้ว ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ เป็นเพราะเรื่องนี้หากไม่ใส่อารมณ์ตามไปก็ไม่ สามารถเขียนออกได้ครับ จำเป็นครับจำเป็น ขอบคุณมากครับที่มาให้กำลังผมเสมอๆครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 23:04 น. - comment id 514272
คุณ หมึกมรกต ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ จำเป็นครับจำเป็นจริงๆ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 23:05 น. - comment id 514273
คุณ ผู้ หญิง ช่าง ฝัน ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ มันเป็นอารมณ์ในจินตนาการที่ปรุงแต่งครับ เสริมภาพนางเอกให้เด่นชัดครับ อิอิ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
11 กันยายน 2548 23:09 น. - comment id 514276
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอโทษครับตอบช้าหน่อยครับ ขอบคุณครับขอบคุณท่านเวนไตยจอมครุฑมากครับ ที่ให้ความกรุณาแก่ผมมาก แต่อนิจาพระขรรค์ท้าวพรหมทัต กร่ำศึกมานานแล้วไม่ได้ใช้ก็เนิ่นนาน พระขรรค์สนิมเขอะชักออกจากฝักไม่ได้ เลยต้องนั่งลูบคลำแล้วปลงอนิจัง โอ้ว...นี่หรือคือสังขารครับ ขอบคุณเพื่อนมากนะครับ แก้วประเสริฐ.