.. เวโรนานครศาสนศิลป์ ฟ้าสะเทือนเคลื่อนพิภพตลบดิน ยังได้ยินเสียงหวานผ่านสองใจ สองสกุลมอนตาคิวคาปุเลตต์ ขากเสลดถ่มหน้าแต่คราไหน เพียงเหลือบเร้นเห็นกันพาบรรลัย จำจดใจใส่กบาลไม่พานเจอ รัตติกาลงานเลี้ยงเสี่ยงเจ้าบ่าว ให้ลูกสาวเสือกหน้ามาเสนอ จงคอยเค้นเฟ้นหาสามีเธอ มาบำเรอร่วมเรียงเตียงเดียวกัน โรเมโอโสภาในหน้ากาก มิกระดากบากหน้ามาสังสรรค์ หน้าทะโมนโดนใจเอ๊ะ!..ใครกัน โถมถลันประจัญหน้านางนารี อรอนงคนงนุชสุดสวาท งามวิลาศวิไลล้ำฉ่ำฉวี เหมือนมีบาปอาบภัยในฤดี เหมือนตัวพี่มีเคราะห์เพราะน้องนาง พ่อบุรุษสุดสง่าฟ้าประทาน อันบาปท่านต้านได้จงไถ่ถาง เรื่องทุกข์ร้อนผ่อนเผาจะเบาบาง บอกน้องนางสางเตียนเสี้ยนอุรา โรเมโอโผร่างไปบังเบียด จูบจูเลียตเจียดใจใส่ชิวหา ล้นทะลักทลายบาปทาบกานดา ประสานตาสมานใจในบันดล พ่อเนื้อทองน้องเห็นเป็นประจักษ์ ว่าบาปหนักจักสยิวเป็นทิวขน แม่มณีพี่ละลายในบาปตน ที่น้องบ่นบาปหนักขอลักคืน วันรุ่นขึ้นโรเมโอโผล่หน้าโบสถ์ ว่าลิงโลดโดดใจไม่อาจฝืน ข่มตาหลับขับตาลืมตลอดคืน เริงระรื่นชื่นใจได้วิวาห์ โอ้หลวงพ่อลอเรนซ์กระเต็นแตก ลูกมาแปลกแรกเช้าเล่าปัญหา เรื่องหัวใจใคร่สมัครรักกานดา วอนภาตาจักวิวาห์ให้ข้าที เฮ้ย!..ลูกชายไวเกินจะเสริญสวด กลัวเจ็บปวดรวดร้าวราวทุกขี จงรักกันชอบกันแต่พอดี ดั่งเพลิงจี้จุดใจให้ไหม้ตัว เห็นจูเลียตเลียบไล้ผ่านไม้พุ่ม เดินดุ่มดุ่มขยุ้มตาว่าที่ผัว หลวงพ่อจึ่งถลึงตามันพร่ามัว อกระรัวผัวเมียเสียสกุล แม่จูเลียตคาปุเลตต์อาเพศพริ้ว มอนตะคิวกริ้วแน่แลสถุล แต่ก็ดีวิวาห์เสียวเกี่ยวสกุล สงครามวุ่นแต่รุ่นก่อนจะผ่อนคลาย จึงไถ่ถามความรักดูสักหน่อย อย่าพูดพล่อยลอยลมมิสมหมาย บอกหลวงพ่อแม้ตัวน้องต้องชีพวาย ยังจะรักพี่ชายกว่ากายนาง หันบอกเรียมโรเมโอโอ้ยาใจ น้องนั้นไซร้คล้ายขอบสุด..สมุทรกว้าง พี่นั้นเทียบเทียมลึกลงกึ่งกลาง ยิ่งลึกยิ่งกว้างยิ่งมากรักเรา โอ้หลวงพ่อลอเรนซ์อย่าเห็นโทษ อย่าแกล้งโกรธแกล้งสองให้หมองเศร้า วอนหลวงพ่อเร่งพิธีวิวาห์เรา อยากเรียกเจ้าว่าเมียเสียเหลือเกิน เกิดอาเพศเหตุหนักรักสหาย โอ้เพื่อนตายตัวปลิวละลิ่วเหิน ญาติจูเลียตเสียดหลังเพราะพลั้งเกิน โอเมโอเอื้อมเดินเกินจะทน ชักดาบยาวสาวปลอกออกปะทะ แทงอุระฉะศัตรูสู่เวหน แล้วลาตัวกลัวกฎหมายอายผู้คน ดีกว่ายอมจำนนให้คนตรวน หากหาคุกคงจุกใจข้างในอก ใครจะปกป้องเมียระเหี่ยหวน เจ้านครผ่อนโทษจนโจทก์ครวญ เห็นสมควรสมเหตุเนรเทศไกล ฝ่ายจูเลียตเคลียดหนักกระอักจิต โรเมโอเจ้าชีวิตจะผิดไหม มาฆ่าญาติฆาตรกรรมร่ำอาลัย แต่ดีใจพ่อยอดชายมิวายวาง ได้ยินข่าวกล่าวขานทั้งขัณฑ์เขต เนรเทศทิ้งแกแค่ตัดหาง โรเมโออยู่ไหนไร้สรรพางค์ จึงเดินทางถามหลวงพ่อไม่รอรี โอ้ภาตาลอเรนซ์เห็นใจช่วย กำนัลด้วยยาพิษปลิดฉวี กระดกดื่มลืมตื่นฝืนชีวี ยี่สิบสี่ชั่วโมงสู่โรงตาย ยี่สิบสี่ชั่วโมงก็โพล่งตื่น เมื่อลูกฟื้นชื่นตาพาขยาย โรเมโอยอดรักเฝ้าพักตร์กาย เหมือนลาหายห่างโลกดั่งโชคดี ถึงเที่ยงคืนจูเลียตสิเคลียดหนัก เพื่อความรักหักใจกลายเป็นผี ขอตัวตื่นขึ้นเต้นเห็นสามี สิ้นชีวีสีหน้าพาจืดจาง ลูกสาวตายใจหายละลายเหือด หน้าสิ้นเลือดเผือดซีดไม่ผิดสาง เรียกหลวงพ่อลอเรนซ์เซ่นสรรพางค์ หลวงพ่อพรางสวดศพจบโดยไว โรเมโอรู้ข่าวเยาวภา ดั่งอุราโอดโอยให้โหยไห้ หายาพิษฤทธิ์แรงแสลงใน ข้าจะตามจอมใจตายตามกัน แล้วเหินหานารีที่ในโบสถ์ ยิ่งโอยโอดโทษฟ้าว่าสวรรค์ คำจากปากยากเปรียบจนเงียบงัน ความเศร้าพลันคั้นคำเป็นน้ำตา มองสองปรางข้างแก้มแต้มสีเลือด ผิวมิเผือดเชือดชาดปรารถนา ยมบาลท่านคงหลงกานดา แม้นมอดม้วยมรณาโสภาพรรณ เหมือนน้องนางพรางสดับขยับนิ้ว ทำหน้านิ่วหลิ่วตาพร่าสวรรค์ โรเมโอโอษฐ์อ้ากลืนยาทัณฑ์ จูเลียตพลันหันหาพ่อยาใจ น้ำตาพ่อหล่อหน่วยย้วยก้อนกบ ยังประสบพบพักตร์พิศมัย เจ้าจูเลียตเฉียดจนพ้นอาลัย สุดดวงใจไฉนฟื้นขึ้นเต็มตา วิญญาณปลิวพริ้วพัดสลัดร่าง ลงซบนางข้างอกกกชิวหา กลิ่นหอมน้องต้องลมสมผกา แต่พี่ยาสิ้นสมลมหายใจ หน้านงพาลพานไห้เหมือนใจดับ ประคองรับจับหน้าน้ำตาไหล เหมือนตื่นตาหาพี่พิราลัย ยอดหทัยตายจากพรากดวงมาน แพ้ยาพิษฤทธิ์ล้นบันดลเดช เยาวเรศราญรักจึงหักหาญ ประกบก้มโน้มนุ่มจุมพิศนาน มิไหวหวานรานร้าวเหมือนคราวเป็น โถพ่อคุณละมุนลิ้นที่กินพิษ สักน้อยนิดพิษร้ายสลายเร้น มิเหลือเสี้ยวหยดแสบแลบกระเซ็น ใคร่ลำเค็ญเช่นพี่ที่วางวาย จึงชักดาบทาบกดจรดอก น้องตระหนกตกหน้ากว่าใจหาย สิ้นสลบจบชีพกระพริบตาย ซบกอดกายชายชิดนิจนิรันดร์ ..
รักษ์รัก 8 ก.ย. 2548 13:06 น. - ID 80779 
2047
1
0
8 กันยายน 2548 13:35 น. - comment id 512904
ไม่ทราบว่ามีคำห่ามๆ บ้างหรือเปล่านะครับ แต่งไว้ค่อนข้างนานแล้ว ไม่ได้ตรวจทานอะไรเพิ่มเลยหน่ะครับ อย่างไรถ้ามีคำไม่เหมาะก็ขอโทษ ไว้ด้วยนะครับ แล้วกลอนนี้ก็ค่อนข้างยาว... (แอบใส่สัญลักษณ์ไว้ในชื่อเรื่องว่า \"ให้มันเห็นดำเห็นแดงกันไปเลย\" ) ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าที่เข้ามายลกลอนของผม อ่อ.. ฉบับกลอนตลาดนี้ ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่อง โรเมโอและจูเลียต ฉบับพระราชนิพนธ์หน่ะครับ ที่แต่งเป็นกาพย์กับฉันท์ (เขาเรียกว่า คำฉันท์ หรือเปล่านะครับ) อย่างไรซะ ก็เอามาดัดแปลงไว้พอเพลินๆ หน่ะครับ รักษ์รัก..รักจ๊วบฮี้ฮี้
8 กันยายน 2548 14:44 น. - comment id 512934
เมจิคเชี่ยนจไดว่าชมไปสองรอบ ที่ ลีโอนาโด ดีคาปริโอ กับ แคล แดนส์ (รึป่าวหว่า) นำแสดง... และก็เคยอ่านหนังสือด้วยขอรับ ในส่วนของ ฉบับบพระราชนิพนธ์ ยังมิได้เคยอ่านขอรับ ... อ่านแล้วเหมือนกับได้ดูหนังเรื่องๆนึงไปด้วยเลยขอรับผมสวัสดียามบ่ายขอรับผม
6 กันยายน 2554 23:53 น. - comment id 1207354
กินจัยผมมากเลร!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
