บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา โอม ... เพี้ยง "บ้านกลอนไทย" จงออกมา ชะเง้อหน้าจ้องคอมเหมือนกล่อมนอน แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจคอมพิวเตอร์ มันชอบเว่อร์เดี๋ยวดีร้ายไวรัสซ่อน หรืออาจแฮ้งค์เสียกลางคันไม่ทันวอน จะเขียนกลอนให้จบบทเครื่องหมดฤทธิ์ โลกเน็ตนี้มีที่รักอยู่สองสถาน คือหนึ่ง "บ้านกลอนไทย" ให้เป็นสิทธิ์ สองท่องไหนท่องไปไม่รั้งชีวิต พึ่งความคิดจุดยืนเด่นเป็นของตน แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ คิดรอบคอบก่อนโพสกลอนไม่สับสน ความรู้หนึ่งเท่าหางอึ่งไม่พึงจน จะผ่านพ้นด้วยหลบหลีกปีกหางมี รอเครื่องโหลดหลายหนทนไม่ไหว อยากทุบเครื่องซึ้อใหม่ ทั้งโต๊ะเก้าอี้ น้ำโหขึ้นหูร้อน ฟ่อนฟ่อนทุกที เวลาผ่านไปป่านนี้ ... ไม่ขึ้นมา ดูสาเหตุจึงรู้ ... อ้อ โมเด็มปิด เราหลงคิดไวรัสลงจนหมดท่า กดสวิทซ์สักหนึ่งหนไฟแจ่มตา โอ้ละหนา ... คนบ้าเน็ต เกือบเสร็จกัน
5 กันยายน 2548 12:17 น. - comment id 511657
อิอิ...ใจร้อนจังเลยอะ...
5 กันยายน 2548 12:46 น. - comment id 511693
เอาน้ำหวานผสมมะนาวแช่เย็นๆสักแก้วไหมครับ บอกน๊ะจะหามาให้ครับ แก้วประเสริฐ.
5 กันยายน 2548 13:23 น. - comment id 511709
รู้สาเหตุแบบนี้เห็นทีว่า ต้องหาน้ำหาท่าอย่าสับสน ไม่ต้องซื้อเครื่องใหม่ไร้กังวล มิฉะนั้นกมลต้องหาตังค์ อิอิ อ่านแล้วคลายเครียดได้เยอะเลย อิอิ ผู้หญิงไร้เงาเป็นคนที่เซ่อซ่าพอสมควรกับเรื่องเน็ต และก็พลาดบ่อย ๆ อิอิ ชอบกลอนคุณจัง
8 กันยายน 2548 13:53 น. - comment id 512911
อิอิ เข้าใจคิดนะเจ๊เนี้ย ฮาๆๆๆๆ