หน้าส่วนตัว
วันนี้เป็นวันที่ท้อแท้กว่าวันอื่น
ความสุขสดชื่นที่เคยมีก็ห่างหาย
ไม่รู้ว่าเกิดเพราะอะไร
มันเหนื่อยหน่ายเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้
ผู้คนรอบข้างก็กลาดเกลื่อน
เพื่อนก์มีมากมายใคร ๆ ก็อยู่
แต่มันรู้สึกเหงายังไงไม่รู้
บอกไม่ถูกคิดไม่ออกเพราะอะไร
คงเพราะน้อยใจกระมังเรา
ที่ใคร ๆ เค้าคาดหวังไว้
ไม่อยากให้เรามีใคร
ไม่อยากให้ใครมีเรา
อยากให้เราอยู่เพื่อพวกเค้า
อยากให้เค้าไม่ต้องเกี่ยวกับใคร
อยากจะได้อะไร
ก์เอ่ยกับเราได้ไม่ขัดข้อง
คงเป็นเช่นนี้สินะ
ที่อยากเก็บเราไว้ในมุมคับแคบของห้อง
ได้โปรดเถอะ......ขอร้อง
อยากออกจากห้องเต็มแก่แล้ว
เกิดมาเพื่อพวกเค้างั้นหรือ
เกิดมาถือภาระใช่มั้ย
เกิดแบบนี้เกิดทำไม
เลือกทำอะไรก์ไม่ได้ซักอย่าง
ซักวันถ้าเราเข้มแข็ง
ฮึ...........คงไม่แกร่งถึงปานนั้น
แค่อย่างน้อยได้ทำตามใจกัน
แม้วันนั้นจะแอบทำตามใจตัว
ตอนนี้ก็ทำอยู่
แต่รู้มั้ย....มันเป็นเรื่องผิด
ไม่ใช่เราไม่คิด
แต่ติดที่โดนกั้นขวาง
เราก็รู้ เค้าก็รู้
เค้ารอเราเลือกบ้าง
เราไม่เลือกซักทาง
คงเจ็บกันทั้งสองข้าง
โอ........................
nawakarn 4 ก.ย. 2548 11:09 น. - ID 80601 
1037
2
0
4 กันยายน 2548 13:54 น. - comment id 511431
รู้สึกเหมือนกันบ่อยๆนะคะเราสองคน
4 กันยายน 2548 14:40 น. - comment id 511439
ก็รู้สึกท้อแท้เหนื่อยกับชีวิตเหมือนกันนะคะ รู้สึกมีอะไรกั้น-ขวางอยู่บางอย่าง แต่ต้องปลงปลอบใจตัวเองเท่านั้นค่ะ
4 กันยายน 2548 20:24 น. - comment id 511506
ท่ามกลางทุกสิ่งทุกอย่าง แต่มีสิ่งหนึ่งแตกต่างและสร้างเส้นทางที่กั้นขวาง คือความรักความห่วงหาที่มากค่าในทุกระยะทาง จนฉันเหมือนอยู่ในกรงที่สร้างด้วยเหล็กกล้าชั้นดี จนไม่มีสิทธิ์จะคิดจะฝัน อยู่บนทางที่สร้างสรรไม่อาจเปลี่ยนผันเปลี่ยนหนี แต่ใครเลยจะรู้ว่าทางที่โรยด้วยกุหลาบหลากสีที่มี ฉันไม่อยากได้สักนาที เพราะฉันอยากมีชีวีเป็นของตนคนเรามีความแตกต่างกันมากมาย บางคนอาจสบายมากจนไป แต่สิ่งหนึ่งที่เขากลับขาดคืออิสระ มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
