ความท้อแท้ เหนื่อยหน่าย ...........มีจัง ลบความรู้สึกนี้ไม่ได้ซักที รำคาญตัวเองมากมาย อยากหนีไปให้สุดขอบโลก รู้ว่าลืมได้บางคราว ไม่ต้องบอกให้เผชิญหรอก มันฝืนและยิ่งบาดเจ็บลึก หนีไปซะไกล ๆ ดีกว่า จะได้มีเวลานึกและไตร่ตรอง มีสติ......เผื่อคิดอะไรได้บ้าง. ทางออกคงมีมากมาย ถ้ารู้ตัวเองเร็วขึ้น อย่าขวาง ฉันไม่อยากนั่งต่อสู้กับเจ็บ มันรุมเร้าระทมระบมหนัก แทบบ้าคนเดียวนะ ไม่มีใครรู้สึกถึงความรู้สึกของฉันหรอกมัง พอดีกว่า...... >>>>>>>>
3 กันยายน 2548 10:41 น. - comment id 511215
บางครั้งการถอยไปตั้งสติ...อาจจะดีกว่าเผชิญหน้าโดยที่ไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไง..... ก็เป็นกำลังใจให้นะ...ให้หาทางออกได้ไว ๆ ......>o
3 กันยายน 2548 11:56 น. - comment id 511240
เรา..เจ้าของความรู้สึกย่อมรู้ดี ภาวนาให้รู้สึกดีๆไวๆนะคะ เพราะว่าทราบดีว่าเจ็บเพียงไร
3 กันยายน 2548 12:03 น. - comment id 511250
รู้สึกเหงาๆเหมือนกันตอนนี้..ฝนยิ่งตกอยู่ด้วยอะ... ***แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ
3 กันยายน 2548 20:41 น. - comment id 511357
ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกค่ะ ที่ต้องเผชิญกับความรู้สึกนี้.. อดทนนะคะ.. พรุ่งนี้จะสุขกว่าที่คิด (จำคำคนอื่นมาน่ะค่ะ) ยิ้มนะคะ...