เช้าหนึ่งชาม เย็นหนึ่งชาม ตามประสา ตื่นก็สาย มาก็ช้า ลาก็บ่อย ทำไปสิบหยิบมือ ถือว่าร้อย เงินกระจ้อย บ่นพร่ำ ย้ำทุกวัน ป่วยเข้าโรงบาลรัฐ เบิกทุกบาท ค่าเทอมลูก ไม่เคยขาด หลวงจัดสรร แก่เกษียณ บำนาญได้ ตายจากกัน สวัสดิการ ร้อยพัน...ทำไม่รู้ ขั้นก็เพิ่ม ทุกปี ไม่มีลด ตีหน้าเศร้า โศกสลด ให้หดหู่ ขั้นพิเศษ เสนอหน้า กูซิกู สารพัด นกรู้ ตามหลังนาย อนิจจัง อนิจจา น่าอนาถ ข้าของราษฎร์ ขาดสำนึก น่าใจหาย คนดีนิ่ง เงียบรับ เหมือนอับอาย ปล่อยมะเร็ง เนื้อร้าย กินองค์กร
..สายลมทะเล.. 2 ก.ย. 2548 21:14 น. - ID 80548 
1270
2
0
3 กันยายน 2548 12:07 น. - comment id 511254
นี่ยังไม่รวม ศุกร์เมา เสาร์นอน อาทิตย์ จันทร์ลา อังคารสัมมนา..โอย..ไม่รู้จะอะไรกันนักหนา..มีทุกองค์กรแหละครับผม ***แวะมาทักทายครับ
3 กันยายน 2548 18:21 น. - comment id 511346
เนี่ยละเรื่องจริง เยี่ยมจริง ๆ ค่ะ
6 กันยายน 2548 11:29 น. - comment id 512087
งานรัฐทุกคนคิดแค่เช้าชาม งานอกชนงามเพราะต้องแข่ง งานหลวงใครจะขยันทำมาแบ่ง งานเอชนใครมาแย่งมีหวังหาใหม่ได้เลย....ตามธรรมดาของคนนะ สายลมทะเล.......แวะมาอ่านค่ะ..เข้าใจนำมาเขียนจริงๆๆๆๆ
10 กันยายน 2548 12:31 น. - comment id 513951
อันตรายจริง ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
