เหยียบยอดหญ้า ก้าวย่าง บนทางเขียว ด้วยเท้าเพรียว เปลือยเปล่า กับเงาฝัน แล้วนั่งลง อย่างเบาเบา ไต้เงาจันทร์ เพื่อนหลับฝัน เอนกาย ในพันดาว แม้น้ำค้าง พร่างพรหม ในลมโศก แม้ดาวตก กี่พันครั้ง กลางลมหนาว แม้ฉันนี้ จะหลับตา บนหญ้าพราว แต่ความเศร้า ยังคงฝัง อยู่กลางใจ กับผู้หญิง ไร้ค่า หน้าอมทุกข์ ไม่อยากลุก สู่คืนวัน อันสดใส แม้อยากหนี จากความเศร้า สักเท่าใด แต่ก็ไม่ เคยสำเร็จ เสร็จสักครา จึงขอนอน หลับใหล ในหญ้านี้ เพื่อรอที่ หญ้าปกคลุม สุมใบหน้า ให้ปกปิด ความโสกเศร้า ในเงาตา แล้วล่วงหล้า กลืนหาย ไปกับดิน แต่ทุกอย่าง มันเสแสร้ง แกล้งกำหนด ฉันต้องอด ทนไว้ เท่าไหร่สิ้น ต้องลืมตา มากี่ครั้ง แล้วได้ยิน เสียงโศกศัลย์ แห่งลมเศร้า เหงาตลอดกาล
sodasasa 28 ส.ค. 2548 13:36 น. - ID 80333 
1247
5
0
28 สิงหาคม 2548 13:54 น. - comment id 509292
สายลมแห่งความเศร้า มีความเหงาเข้ามาแทรก กับความสุขเหมือนแตกแยก ทำให้ต้องแบกกับความตรม แวะมาทักทาย วันนี้บทกลอนโดนใจ ชอบมากๆๆค่ะ
28 สิงหาคม 2548 14:01 น. - comment id 509297
น้องแอนเจ้าขา วันนี้วันอาทิตย์สดใสนา เศร้าไปไย ปลอ่ยให้กลอนเศร้าก็พอ ใจอย่าเศร้านะจ๊ะ วันนี้สายลมแห่งดวงจันทร์ วันนี้สายลมแห่งความเศร้า พรุ่งนี้จะมีสายลมแห่งความคิดถึงหรือเปล่าจ๊ะ คิคิ เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
28 สิงหาคม 2548 14:02 น. - comment id 509299
อ้าว ..ข้าพเจ้าพิมพ์ผิด จะบอก วานก่อนนี้สายลมแห่งจันทร์ ซะกะหน่อย คิคิ
28 สิงหาคม 2548 23:05 น. - comment id 509410
เห็นผู้หญิงนั่งเศร้ากับเงาทุกข์ ไร้ลมสุขคลอกายในวันเหงา ได้แต่ส่งเสียงทักอย่างแผ่วเบา จงหายเศร้านะคนดีพี่มาเยือน เดินเท้าเปล่ากลางทุ่งหญ้า..ระวังหน่อหญ้าจะแทงเท้านะคะ ...
29 สิงหาคม 2548 11:17 น. - comment id 509490
มาอ่านงานเหงาๆ..ครับ
29 สิงหาคม 2548 12:21 น. - comment id 509509
ขอเป็นเพื่อนเหยียบย่างบนยอดหญ้า ดวงดารากระพริบพราวราวความฝัน หลับตาพริ้มอิ่มใจใต้เงาจันทร์ ช่วยกันฝันไม่มีโศกวิโยคใจ พราวน้ำค้างพร่างพรมลมโชยพัด หญ้าระบัดโบกโบยสู่ผู้หลับใหล สายลมโศกเสียงลมเศร้า..ช่างเหงาใจ คลายทุกข์ไป..กับผืนดิน..สิ้นโศกลวง ....ทุกข์....สุข....โศก...โลกธรรม......
29 สิงหาคม 2548 17:19 น. - comment id 509591
แวะมาเยี่ยมแล้วครับ อยากจะเขียนกลอนตอบรับแต่ไม่(กล้า) จึงเขียนข้อความสั้น ๆ ฝาก E-mail มา ถึงเวลาตอบหน่อยค่อยคุยกัน
29 สิงหาคม 2548 18:50 น. - comment id 509608
แวะมาทักทาย และอ่านงานเหงา ปนเศร้า...
29 สิงหาคม 2548 19:38 น. - comment id 509614
หลงรักผืนหญ้าเขียวขจีนี้เสียแล้วค่ะ ในยามเหนื่อยหนักเช่นนี้... อยากทิ้งตัวลงนอนนักเชียว... แวะมาเยี่ยมงาน ผ่านมาขอบคุณ...ค่ะ
29 สิงหาคม 2548 19:58 น. - comment id 509618
เศร้าสะเทือนอารมย์เหลือเกินครับ...ถ้าเธอคนนั้นมีตัวตนอยู่จริง...ผมคนหนึ่งล่ะ มิอาจปล่อยให้เธออยู่ตามลำพัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
