โอเอย....... เจ้าดอกรัก แม้นานนัก จักเห็นเจ้า ในเงาสวย เจ้าแข็งแกร่ง ปกป้องใจ ไม่อำนวย ไม่สำรวย อ่อนไหว ให้ชายใด แต่วันนี้ ดอกรัก นั้นเบ่งบาน งามสะกราน ด้วยสายลม อันอ่อนไหว จากลีบดอก อันแกร่งกล้า ก็ล้าไป ด้วยหวั่นไหว ชายคนหนึ่ง ซึ่งเข้ามา ชายผู้นั้น คือต้นกล้า อันน่ารัก ที่พร้อมพักตร์ ด้วยรอยยิ้ม ปริ่มใบหน้า เจ้าขึ้นแซม ต้นดอกรัก อันเย็นชา ให้โอนอ่อน กับต้นกล้า อย่างน่ากลัว ทำเช่าไร กับต้นกล้า น่ารักนี้ ขึ้นตรงที่ กลางดวงใจ ในเงาสลัว จึงปล่อยก้าน แห่งรัก ให้พันพัว ให้กล้ายั่ว แย้มใบรัก ประจักใจ โอ้ดอกรัก ตกหลุมพราง กลางใจกล้า ยากเกินกว่า จะตัดรอน ถอนขึ้นได้ จึงปล่อยราก แห่งรัก ปักลงไป เพื่อหวังได้ ให้กลับรัก จักงดงาม หากต้นกล้า เติบใหญ่ ได้มองโลก ฉันคงโสกเศร้าใจ ในคำถาม ว่าดอกรัก อยู่ได้ไหม หากกล้างาม ต้องก้าวตาม ดอกไม้ไหว ไกลสุดตา โอ้ดอกรัก คงเจ็บปวด ยิ่งยวดนัก แต่เพราะรัก จึงยอมปล่อย คอยห่างกล้า คงเหลือแค่ กลีบแห่งรัก ที่โรยรา รอจนกว่า กล้ามาซบ กับอกเอย ***เมื่อคืนไปค้นหาหนังสือในลังใบเก่าๆ ได้เจอกลอนนี้เข้าคะ ทำให้ให้คิดถึงต้นกล้าต้นนั้นขึ้นมาเลย ตอนนั้นเราเรียน ปี4 แล้วน้องเค้าอยู่ปี 2 น่ารักมากๆเลยคะ หลายปีผ่านมาต้นกล้าต้นนั้นเติบโตกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ ทีสูงสง่า และทุกอย่างก็เป็นไปตามบทกลอนคะ ดอกรักต้นนั้น ก็ยังรอให้ต้นกล้าที่เติบโตเป็นไม้ใหญ่ กลับมาหากอดอกรักนี้อีกครั้ง
26 สิงหาคม 2548 15:09 น. - comment id 508691
แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับผม
26 สิงหาคม 2548 17:06 น. - comment id 508763
เปรียบเทียบได้โรแมนติกมากๆเลย ชอบมากๆเลยนะคะกลอนบทนี้
26 สิงหาคม 2548 17:56 น. - comment id 508781
ความรัก ก็อย่างนี้แหละครับ เดี๋ยวรัก เดี๋ยงหมดรัก รักตัวเองให้มากๆ ก่อนก็พอ
26 สิงหาคม 2548 17:57 น. - comment id 508782
อยากให้ต้นรักของอัลมิตราเติบใหญ่เป็นต้นกล้าจังค่ะ
26 สิงหาคม 2548 20:10 น. - comment id 508807
มีแต่ ด อก รั ก .. ที่ ไ ม่ ก ล้ า บานค่ะ
26 สิงหาคม 2548 21:55 น. - comment id 508842
แวะมาหาต้นกล้าสักต้น มีต้นรักเต็มไปหมด
29 สิงหาคม 2548 17:22 น. - comment id 509592
เขียนกลอนได้เยี่ยมเปี่ยมฤทัย ต้องขอไปศึกษาภาษาศิลป์ ขออาสาเป็นศิลปิน ฝึกเขียนจนชาชินจะต่อกลอน....