* สกาวชีวิต * สุริยันจันทราคราเปลี่ยนสี เมื่อดรุณีย่างกรายเข้าวัยสาว จันทร์สกาวพราวฟ้ายามไร้ดาว หนุ่มจะเล้าโลมสาวเมื่อแตกพาน สะท้อนห้วงดวงใจจากวัยรุ่น รักมักกรุ่นรุนแรงไร้สิ่งต้าน พอเลยสู่ฉกรรจ์นั้นจะขึ้นพาน เริ่มคิดอ่านเข้าอยู่สู่ครอบครัว ครั้นร่วงโรยโหยหาแต่ความหลัง เข้าประดังขังขอบกรอบสลัว ย้อนอดีตถึงชีวิตมาพันพัว สิ่งเกลือกกลั้วมัวเมาเฝ้ารันทด ถ้าวันคืนผ่านไปหากไร้ค่า ปล่อยชะตาฝากไว้ไม่กำหนด สรรค์ชีวิตฟุ้งส่านในแนวคด ยากจะปลดใจได้ในขื่อคา หลงในรูปรวยทรัพย์นับหมื่นแสน คิดหวงแหนสิ่งที่หวังใฝ่หา จะตรมอยู่ในสิ่งที่ตามมา ย่อมนำพาสดใสให้จากไป จิตใจเรามองไปดุจน้ำกรด มันรินรดกัดกร่อนห่อนแก้ไข ยากจะหาสิ่งงามความวิไล เหตุทั้งหลายพาอยู่สู่ครอบงำ รูปทั้งปวงลวงไปคล้ายมณีแก้ว งามเพริศแพร้วสรรค์สร้างสว่างล้ำ ยามคบหาพาซึ้งจึงจดจำ สิ่งที่ทำอาจช้ำระกำหมอง สิ่งเหล่านี้ฝากไว้ให้ครุ่นคิด เรื่องชีวิตผิดแผกจะแตกสนอง อันความรักทั้งหลายที่ใฝ่ปอง อย่าเรียกร้องถึงเวลาจะมาเอง. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
24 สิงหาคม 2548 13:07 น. - comment id 508058
สกาวสุกดาวช่วง ยังเป็นห่วง ดวงดาวฝัน เธอแย้ม แก้มแดงพรรณ สดใสเปล่งแห่งความรัก เธอเด่นเช่นดอกไม้ หวังให้ใครทะนุปัก ถนอม ดูแลพรัก ไม่อาจจักพักพึ่งตน สกาว ณ หาวห้วง ความเด่นดวง จะร่วงหล่น เธอหมายชายเปรอปรน เพื่อดิ้นรนค้นชีวิต น้ำตา แห่งฟ้าร่ำ ลูกน้อยช้ำความหลงผิด ห้วงสื่อสังคมริด แทบปลงปลิดดวงจิตฟ้า สกาวเอย สกาวชีวิต ทางลิขิต คิดรู้ค่า เธอเลือก กาลเวลา ห่วงใยฟ้า บ้างนะดาว
24 สิงหาคม 2548 13:25 น. - comment id 508066
ไม่ต้องแสวงหา บางอย่างมาเยือนอย่างเงียบเชียบ ..
24 สิงหาคม 2548 13:41 น. - comment id 508072
มีขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป หาสิ่งเที่ยงแท้ไม่ได้ในโลกา แวะมาชมผลงานค่ะ ไพเราะ กินใจ เหมือนเดิม
24 สิงหาคม 2548 13:53 น. - comment id 508074
อ่านกลอนงามๆ แต่เกิดคำถาม เอ.. เมื่อไหร่ความรักจะมา อิอิอิ
24 สิงหาคม 2548 14:28 น. - comment id 508077
อ่านแล้วคิด....ได้อะไรดีๆเยอะเชียวค่ะ ..^__^..
24 สิงหาคม 2548 15:02 น. - comment id 508081
บางทีก็ได้มะนาวชีวิต มาเติมเต็มน่ะ เพื่อนแก้วฯ ก็เปรี้ยวๆ ดี แต่บางทีก็เข็ดฟัน..ไปนานๆๆ กว่าสวัสดี เติมเงินอีก..
24 สิงหาคม 2548 16:33 น. - comment id 508098
กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ได้ข้อคิดจริง ๆ ค่ะ
24 สิงหาคม 2548 20:24 น. - comment id 508164
ความรักคู่โลก และ ความรักก็เป็นสิ่งงดงาม หากได้พบรักแบบบริสุทธิ์ใส แบบเคียงข้างกันไปประดุจดั่งมิ่งมิตร และเป็นคู่ชีวิตคู่ธรรมคู่ทอง คู่ที่เรียนรู้ที่จะประคองรักและประคองโลก คืนกลับให้รักนั้น ได้มีพลังสร้างสรรแด่ผืนดินแด่ผองชนค่ะ พุด... รักที่จะมีรัก หากรักพุดเหลือเพียง รักธรรม...ธรรมชาติ และ หวังวาดอยุ่กับความสะอาดสงบ พบกับความสุขเหนือรักเหนือโลกย์ แบบรักนิรันดร์ค่ะ รัก..ที่รอวันนิทรา ไปกับตะวันลากับลมหายใจสุดท้าย พร้อมกับ ใบไม้คงร่วงฟ้อนปลิดปลิวอวยพร ให้ได้พบกับพลังเกษมแห่งสุข ที่จักไม่พบทุก..ทุกข์รัก ทุกภพชาติค่ะ ให้พิสวาทวายตายไปกับดินที่กลบหน้าค่ะ ด้วยเศร้าสะเทือนใจค่ะ กับผลงานทางจิต.วิญญาณอันหมายถึงความละวางแล้วค่ะ.
24 สิงหาคม 2548 22:43 น. - comment id 508185
มาเยี่ยมครับ
24 สิงหาคม 2548 23:43 น. - comment id 508190
ก้าวล่วงสู่วัยชราอันล้าเหนื่อย หากปล่อยเรื่อยไร้ทิศความคิดขม เอาอดีตที่มีริ้วเป็นทิวตรม เข้าห่อห่มหัวใจ ไร้ยินดี...*** คนบางคนเอาอดีตมายึดติด จนทำให้ปัจจุบันพลอยหม่นหมอง... เป็นอีกเสี้ยวตอนหนึ่งของชีวิตนะคะ... ไม่ค่อยเข้ากับเรื่องที่คุณแก้วเขียน ไม่ว่ากันนะคะ ก็อยากบ่นน่ะค่ะ ตามประสาคนแก่ อิ้ อิ้... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
25 สิงหาคม 2548 00:52 น. - comment id 508211
ยิ้มไว้ก่อนวันนี้เพราะมีสุข เรื่องสนุกตอนหนหลังก็ตั้งโข เรื่องเล็กน้อยที่เราร้องไห้โฮ อย่าโมโหแค่สีสันแห่งชีวิต สวัสดีครับ
25 สิงหาคม 2548 08:48 น. - comment id 508257
มาเยี่ยมจ๊า....
25 สิงหาคม 2548 11:47 น. - comment id 508322
วันเวลาหมุนเวียนและเปลี่ยนผัน เหตุใดกันต้องสับสนจนหม่นหมอง อาจเพราะใจยึดติดคิดใฝ่ปอง เราควรครองสายกลางละวางเอย สกาวชีวิต....งดงามค่ะ.........
25 สิงหาคม 2548 14:48 น. - comment id 508399
โห้........ลุงแก้วมาให้คำคมที่กินลึกจริงๆๆเลยบทกลอนของลุงแก้วบทนี้......ชื่นชมจ๊ะชื่นชมลุงแก้วที่น่ารักของหลานของเพื่อนๆๆๆทุกคน.........
25 สิงหาคม 2548 18:36 น. - comment id 508450
วรรคนี้ของคุณแก้ว.. สำหรับท่านสุภาพบุรุษ... ..พอเลยสู่ ฉ ก ร ร จ์ นั้นจะขึ้นพาน... สำหรับท่านสุภาพสตรี... ขอเสนอ... ...พอ ย่างเข้า เ ล ข ส า ม แล้วไม่แคล้ว..ค า น . . อิ..อิ.. ขออภัยค่ะ แค่หยิบเรื่องจริงมาล้อเล่นน่ะ
25 สิงหาคม 2548 22:45 น. - comment id 508471
อิอิอิ .. แบบเรนขำ วรรคเติมของพี่ผู้หญิงฯจัง.. .. เรนชอบภาพดอกไม้ด้วยดิคะ ..
26 สิงหาคม 2548 10:33 น. - comment id 508567
คุณ แดดเช้า โอ้โห....ขอบคุณมากๆครับ ที่ส่งกลอนงามๆ มาให้ผม ผมอ่านแล้วซึ้งใจมากครับ ว่างๆแวะมา ใหม่นะครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:35 น. - comment id 508569
คุณ อัลมิตรา ถูกต้องแล้วครับยอดหญิง โลกเรานี้แปลกนะครับ สิ่งใดยิ่งไขว่คว้า กลับยากได้มา แต่หากสิ่งใดไม่สนใจกลับเข้ามาหาเอง นี่แหละครับผมถึงได้ลงท้ายบทกลอนนี้ไว้ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:45 น. - comment id 508571
คุณ ผู้หญิงไร้เงา รสชาดจะดีได้อยู่ที่การปรุงแต่ง หากปรุงแต่งดี ย่อมทำให้เกิดข้อคิดครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:48 น. - comment id 508572
คุณ พุด สาวงามแห่งพงไพร เมื่อพูดถึงความรักละเอียดอ่อนมาก เอาเป็นว่า เอารวมสิ่งใหญ่ก็แล้วกัน ความรักย่อมให้ทั้งสุขและทุกข์ หากคนเราเล่นความรักเป็นย่อมมีแต่ความสุข แต่ทว่าย่อมตรงกันข้ามย่อมนำสู่ทุกข์ชั่วนิรันดร์กาลครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:38 น. - comment id 508574
คุณ เอื้อมเดือน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้นเพราะความไม่เที่ยง เกิดขึ้นเพราะความเร่าร้อนกระวนกระวาย เกิดขึ้นเพราะไม่เป็นแก่นสาร ย่อมดับไป นี่แหละคือความจริงที่รู้ แต่ยากจะทำได้ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:40 น. - comment id 508577
คุณ ชลกานต์ สิ่งนี้ผมได้ตอบยอดหญิงอัลมิตราไปแล้วครับ ไม่ต้องแสวงหรอกครับ ถึงเวลามันมาเองครับ แต่ขอให้พิจารณาให้ดีเหมาะสมก็แล้วกันนะครับ ขอบคุณมากคครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:41 น. - comment id 508578
คุณ นางสาวใบไม้ ขอบคุณครับหากคุณกล่าวมานี้ แน่นอนย่อมถูกต้องเสมอครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:44 น. - comment id 508580
คุณ กุ้งหนามแดง เพื่อนรักชีวิตคนเรานี้หากสุขอย่างเดียวคนเราก็ไม่ดิ้นรน หากเคล้าด้วยทุกข์แล้วย่อมเกิดรสชาด แสวงหา เช่น มะนาวกับน้ำตาลหากผสานกันกลมกลืนย่อมได้รสที่ดียิ่ง และหากผสมน้ำแข็งด้วยแล้วย่อมเลิศรสครับ ทำนองเดียวกันนี่แหละเพื่อนเอ๋ย รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:50 น. - comment id 508582
คุณ ธรรมาภิวัฏ แค่มาเยี่ยมก็ขอบคุณมากแล้วครับ เห็นชื่อคุณทีไร ผมนึกถึงธรรมทุกที เมื่อก่อนนี้แต่งกลอนธรรมเป็นส่วนใหญ่ มาระยะหลังเลยห่างเหินไปครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:52 น. - comment id 508583
คุณ กอกก เข้ากันครับ แต่เป็นตอนสุดท้ายของบั้นปลายชีวิต ทุกข์สิ่งผ่านเลยกึ่งหนึ่ง สิ่งซึ่งทั้งหลายย่อม แปรปรวนไปตามธรรม นี่แหละชึวิตคือชีวิตครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 11:05 น. - comment id 508585
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ เพียงเพื่อนเรามาเยี่ยมก็แสนสบายแล้วครับ ขอบคุณเพื่อนนะครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 10:59 น. - comment id 508588
คุณ ดาวอังคาร บางครั้งการยิ้มของเราย่อมสู่ความสุข บางครั้งการยิ้มของเราต้องฝืนเพื่อพ้นทุกข์ บางครั้งการยิ้มของเราต้องเสแสร้งเพื่อเอาตัวรอด การยิ้มล้วนเป็นสิ่งที่ดีทั้งนั้น คนไทยมีนิสัยชอบยิ้ม จึงมักจะสิ้นทุกขแม้จะคลุกเคล้าก็ตาม มาชั่วกาลนานแล้วครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 11:07 น. - comment id 508589
คุณ สลักเสลา สายกลางนี่แหละเป็นยอดแล้วครับ หากเราสามารถ ยืนอยู่ตรงกลางย่อมสามารถมองเห็นได้ทั้งสูงและต่ำ ย่อมเกิดการผิดพลาดน้อย ที่เป็นไปด้วยมิได้ยืนไว้เช่นนี้ จึงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 11:09 น. - comment id 508590
คุณ แก้วนืดา จะคิดว่าเป็นคำคมหรือไม่คมนั้นอยู่ที่ผู้อ่านครับ หากสิ่งใดลึกซึ้งแฝงไว้ด้วยความจริงแน่นอนย่อม เกิดความโดดเด่นขึ้นเองแหละจ้า ขอบใจมากนะจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 11:11 น. - comment id 508592
คุณ ผู้หญิงช่างฝัน สมแล้วที่ฝันสล้างครับ สิ่งนี้ผมเขียนให้คิดถึงความ ไม่แน่นอนคืออนิจจังไงล่ะครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2548 11:13 น. - comment id 508593
คุณ เรน เรนเอ๋ยที่เขากล่าวนะเป็นสิ่งจริงแท้จ๊ะ ต่อไป คุณก็ไม่พ้นไปได้หรอกครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
27 สิงหาคม 2548 17:10 น. - comment id 509110
ให้ข้อคิดที่มีค่ามากค่ะ...เป็นห่วงนะคะ..
27 สิงหาคม 2548 22:21 น. - comment id 509194
คุณ ราชิกา เป็นแนวของผมแนวหนึ่งครับ ครับผมทราบซึ้ง ในน้ำใจคุณยิ่งนักครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.