เดียวดาย ใจเหงา ร้าวจิต ยิ่งคิด น้ำตา รินไหล น้ำฝน จากฟ้า พาใจ หวั่นไหว เหว่ว้า อาดูร เหตใด ใจเบา เฝ้าคิด มิ่งมิตร พาใจ ห่างหาย ผิดใด ถึงได้ กลับกลาย โยกย้าย ลัลลา จากจร กลับมา พุดจา ให้รู้เรื่อง เกี่ยวเนื่อง กับสิ่ง ใดหนอ หรือเธอ มีคู่ ใหม่พนอ อ้อล้อ คลอใจ ใกล้เคียง นี่แหล่ะนะ หัวใจ เคยชิดใกล้ ไม่เคยคิด ถึงหัวใจ ใครเลยหนอ ขอให้สุข ของตัวเอง เท่านั้นพอ ฉันก็ขอ เอ่ยอำลา ระอาเต็มที
20 สิงหาคม 2548 13:52 น. - comment id 506292
ตอนนี้ระอาตัวเองเต็มทีเลยค่ะ
20 สิงหาคม 2548 14:05 น. - comment id 506301
กลมกล่อม กลมกล่อม พอดีพองาม อีสานว่า...มันนัวอีหลิเด้อ จ้า
20 สิงหาคม 2548 18:09 น. - comment id 506383
แวะมาทักทายนะคะ นี่ก็เคยเป็นนะคะ อาการระอาเนี้ย ไม่ไหวเลยจริงๆ
20 สิงหาคม 2548 18:56 น. - comment id 506398
อยากมีความรู้สึกแบบนี้บ้างจังคะ ระอา อืมมมม ว่าไปแล้ว ก็รักตัวเองให้มากๆดีกว่าเนอะ แต่งได้ดีนะคะ
20 สิงหาคม 2548 22:08 น. - comment id 506462
เย็นไว้ เย็นไว้ไรไก่จ๋า โปรดหันมาสักนิดจะได้ไหม ที่ห่างหายใช่ว่าไม่ห่วงใย ก็เพราะไกล จึงอับจน ด้วยหนทาง
20 สิงหาคม 2548 22:16 น. - comment id 506465
อย่าระอาเลยค่ะ... ต้องอดทน และก้าวข้ามความหมองเศร้าให้ได้... เป็นกำลังใจให้จ้ะ... สวัสดีค่ะ
21 สิงหาคม 2548 20:25 น. - comment id 506758
เขียนได้ดีครับ แต่อย่าระอาให้มากนะครับ แก้วประเสริฐ.