....ข้าเจ้าแปลง แต่งร่างกาย หมายทำศึก ข้าขอคึก เข้าชกต่อย ไม่ถอยหนี ข้าขอคร่า ค่าคนทราม ตามราวี ข้ายอมพลี พร้อมสิ้นชื่อ กระบือไทย ข้าโง่เง่า เต่าตุ่นมาก ถ้าหากเปรียบ ข้าขืนเงียบ คงมิเหมาะ เพราะสงสัย ข้ายังคิด มิตรเคยหลง จะจงใจ ข้าขอใช้ สิทธิ์ของเพื่อน เพื่อเตือนตัว ข้าขอย้ำ คำว่าเพื่อน ไม่เลือนหาย ข้าจึงหมาย ขอออกรบ ฆ่าตบหัว ข้ามีตา หาใจจืด แล้วมืดมัว ข้าไม่กลัว และไม่เลี่ยง หากเที่ยงธรรม ข้ายึดหลัก รักกันไว้ คนในบ้าน ข้าอยากอ่าน ชมอักษร ซ่อนความขำ ข้าไม่คิด มิตรเพื่อนพ้อง ต้องระกำ ข้าขอย้ำ หยุดเสียเถิด ก่อนเกิดความ ข้าเป็นไท ไม่ใช่ใคร ที่ใจขลาด ข้าใช่ทาส ของใครใคร ให้เหยียดหยาม ข้าเป็นไท ใช่ใจหมด ความงดงาม ข้าขอถาม เพื่อนอีกที คิดดียัง ข้าคิดแล้ว แจ๋วแน่แน่ เพียงแค่ทำ ข้าขอย้ำ สมานฉันท์ นั้นคงขลัง ข้าคร่าฆ่า ข้าห้ามไป คงไม่ฟัง ข้าเฝ้าหวัง ค่าของเพื่อน จะเหมือนเดิม.... หมายเหตุ ให้คำแรกในแต่ละวรรค เป็นคำเดียวกัน(กระทู้)
20 สิงหาคม 2548 08:38 น. - comment id 506185
ข้าเป็นน้องสาวท่านจอมยุทธิ์ อิอิ ข้ามาเป็นกำลังใจให้ท่านนะคะ หวังว่าค่าของข้าคงเหมือนเดิมนะคะท่านพี่ ข้าเป็นเด็กดีน้า อรุณสวัสดิ์ค่ะ
20 สิงหาคม 2548 09:18 น. - comment id 506191
เห็นด้วยครับ
20 สิงหาคม 2548 10:03 น. - comment id 506203
ข้าก็เบื่อเหลือเกินค่ะท่านหนุ่ย ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา ละครน้ำเน่าเรื่องนี้ไม่จบไม่อวสานสักที เฮ้อ คนดูเริ่มรำคาญแล้วนะคะ ข้าผู้น้อยด้อยปัญญาขอคารวะ ข้าคิดจะปกป้องผองมิตรเพื่อน ข้ารักน้องรักพี่มิแชเชือน ข้าเสมือนเพื่อนตายยอมวายชนม์ ได้แค่นี้เองค่ะ..เพื่อน พี่ น้อง ข้า ใครห้ามแตะ อิอิ ข้าเตะ เอ๊ย แตะได้คนเดียว ขอบอก
20 สิงหาคม 2548 10:33 น. - comment id 506214
นี่ท่านพี่ ... ข้าขอฆ่าพญานาคที่คร่าหัวใจสาว ๆ ด้วยตัวของข้าเอง อิ อิ .... ข้ามิอาจเป็นทหารที่หาญกล้า ข้ามิท้าให้ทำย้ำเหยียดใคร ข้านี้หนาเพียงนักกลอนอ้อนใคร ใคร ข้าใช้ใจและเหตุผลมองดูความ ข้านี้หากทำผิดคิดคดเพื่อน ข้าให้เตือนอย่าปกป้องต้องเกรงขาม ข้าพร้อมรับคำชี้แนะแยกแยะความ ข้าใช่ทรามยามลับหลังฟ้องวจี ข้าจะคร่าคนไร้ค่าหากฆ่าเพื่อน ข้าขอเตือนหากไม่หยุดฉุดใจนี้ ข้าเป็นเด็กแต่มีเหตุผลชนพาที ข้าพร้อมพลีหากเพื่อนนี้โดนรังแก ข้าเพียงหวังบ้านสุขทุกข์จางหาย ข้าผ่อนคลายเมื่อบ้านนี้พ้นทุกข์แน่ ข้าขอคืนบ้านที่สุขพี่น้องคอยดูแล ข้าขอแค่บ้านนี้สุขเช่นดังเดิม
20 สิงหาคม 2548 10:47 น. - comment id 506215
พี่หนุ่ยกับมาอีกทีค่ะ .. วันนี้งานยุ่งมาก ๆ เครียดด้วย .. แถมเมื่อเช้ารีบออกมาลืมโทรศัพท์ อีกวุ้นวุ้ย .... อ่อ ๆ ค่ะ .. ลืมขอบคุณสำหรับของขวัญนะ ... ชอบใจทั้งสองอย่างค่ะ อีกนิดนึง ถ้าจะให้ดี คราวหน้าอ่ะ .... เอาที่กัดได้นะ เพราะว่าจะเอามาเป็นยามเฝ้าบ้านกลอน จะได้ไม่มีพวกเอ่เรียกพวกถูกเปล่าไม่รู้ อ่ะช่างมัน กล้าเข้ามาทำให้บ้านที่มีความสุขเปื้อนแบบนี้ ถ้าจะให้ดีอีกนิดนึง แบบเห่าอย่างเดียวไม่เอานะคะ ... เพราะคนพรรนั้นหน่ะ ไม่รู้สึก ... ปล: เจ้ากระดิ่งสายลมที่ซื้อให้แม่จิ๋ง ... ดังกรุ๊งกริ๊ง ๆ เสียงเพราะมาก ๆ เจ้าค่ะ ...
20 สิงหาคม 2548 12:47 น. - comment id 506261
ข้าเจ้ามาสาธุ เจ้า อ่านแล้วรู้สึกดีกับอะไรๆหลายๆอย่าง ชอบแต้ๆเจ้า
20 สิงหาคม 2548 17:35 น. - comment id 506375
เอ้า ..ขนแก้ว...อิอิ
20 สิงหาคม 2548 21:59 น. - comment id 506460
คุณคอน ออกศึก (คาถา) โอม มหาระรวย ข้าศึกงงงวยแพ้ภัยตัวเอง โอ้มเพี้ยง มาให้กำลังใจ นายทัพเจ้าค่ะ
20 สิงหาคม 2548 23:20 น. - comment id 506492
สวัสดีค่ะคุณหนุ่ย... พี่ก็เป็นเช่นเดียวกับคุณที่อยากเห็นบ้านกลอนไทยมีแต่ความสุข ความสงบ มีซึ่งความรักให้กันและกัน ... พี่ภาวนาให้ความหวังของเรา และเพื่อนๆ สมาชิกทุกคนจงสัมฤทธิ์ผลในเร็ววันด้วยเทอญ... จากใจ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
20 สิงหาคม 2548 23:24 น. - comment id 506493
เวลาคุณดุเนี่ย..ผมนึกภาพไม่ออก.. เพราะเห็นแต่ภาพคุณ วิ่งปุเลงๆ ลงหาด เข็นแพให้น้องๆ...หัวเราะยิ้มแจ่มใสทั้งวัน ยังจำภาพที่คุณโผล่ออกมาจากเต้นท์ได้ดี เหมือนเต่าทะเลเลย ผมเชื่อคำพูดของสหายบางคนที่ได้พบกันที่วังแก้ว อยู่ประโยคหนึ่ง.. มิตรภาพบางที ไม่ต้องใช้คำพูด.. ผมเชื่อตั้งแต่ได้ยิน เพราะผมก็มีมิตรภาพ แต่ผมไม่ชอบพูด...สวัสดีครับ..
20 สิงหาคม 2548 23:38 น. - comment id 506495
มาอ่านกลอนไพเราะ คมเนื้อหา เพิ่งเคยได้ยินคำว่ากลบทหน้าที่ 29 หมายถึงชื่อ หรือว่าอยู่ที่หน้า 29 คร๊าบ รบกวนทราบเพื่อเป็นวิทยาทานหน่อยครับพ๊ม ขอบคุณ
21 สิงหาคม 2548 07:52 น. - comment id 506536
...ขอขอบคุณครับ น้องกานต์ ดีใจครับอย่างน้อยก็มีคนนำศพกลับบ้าน พี่เองก็กลัวตายในสนามรบ เมื่อได้พบหน้าศัตรู...กลัวตายเพราะใจอ่อนนะครับ ...ขอขอบคุณครับ คุณก่อพงษ์ฯ ที่มาเยี่ยมเยือนครับ ...ขอขอบคุณครับ คุณอุ๊ ละครน้ำเน่าจะจบหรืออวสานก่อน...ทำง่ายๆครับ...อย่างเปิดดู หรือถ้าปิดไม่ทันก็เดิหนีซิครับ...แต่เรื่องนี้เป็นละครกระทบซิ่งสะท้อนชิวิต...น่าติดตามครับ...และผมจะตามดู..จนกว่า..... ...ขอขอบคุณครับ น้องเอม แค่เป็นกำลังใจให้ก็ไม่รู้ว่าจะเดือนร้อนหรือเปล่าครับ....เอาเป็นว่าถ้าน้องกานต์ลากศพกลับมาจากสนามรบ...ช่วยนำศพกลับบ้านด้วยนะครับ...ข้าจะคร่าคนไร้ค่าหากฆ่าเพื่อน...ถูกใจพี่จริงๆ...แต่ถ้าน้องฆ่าพญานาคได้จะดีครับ...เพราะจะได้ไม่ต้องคืนศรีษะให้เพราะมาทวงพี่ได้ทุกคืน...บอกว่าคืนพรุ่งนี้..พรุ่งนี้ ยังตามมาทวงอีก...คราวหน้าอย่ารีบอีกล่ะครับ..ยังดีนะเนี่ยแค่โทรศัพท์ถ้าลืมหัวใจล่ะแย่เลย... ...ขอขอบคุณครับ คุณไรไก่ ตกใจ...นึกว่าเข้ามาขอเบอร์โทรศัพท์...เผื่อจะมาร่วมงานศพ... ...ขอขอบคุณครับ คุณดุง ได้เลยครับท่านเพื่อน...ย้อมใจสักแก้ว...บางทีอาจจะกลับตัวทัน...เพราะดื่มก่อนออกศึก..ไอ้ที่คึกๆๆอาจจะไม่ค่อยคักๆๆ...แค่แทงกั๊ก..กลัวใจครับกลัวเจอกิ๊ก..ในสนามรบครับ.. สวัสดีครับ
21 สิงหาคม 2548 08:14 น. - comment id 506537
...ขอขอบคุณครับ คุณอ้อย ผมจำคาถาไม่ได้ครับ ส่วนมาก..โอม มหาระรวย ข้างงงวยแพ้ใจตัวเอง..โอ้มเพี้ยง... ...ขอขอบคุณครับ พี่ปราย เพราะผมชอบและรักบ้านหลังนี้...ถึงว่าวันหนึ่งเขาจะไล่ผมออกจากบ้าน...แต่ผมก็จะผ่านเข้ามาอ่านมาชมสิ่งที่ผมชอบ...ผมยินดีตายหนึ่ง..เพื่อให้เกิดสิ่งดีหลายๆพัน...ความสุขและความสงบ..มีความรักให้กันและกัน.. ...ขอขอบคุณครับ อาจารย์ผู้เฒ่า ผมเองก็นึกภาพตัวเองไม่ออกครับ...ขนาดใส่เสื้อออกรบยังกลับหน้ากลับหลัง...ใส่กางเกงเลียนแบบซุปเปอร์แมน..สองมือถือมิตรภาพเป็นอาวุธ...จริงครับมิตรภาพบางที ไม่ต้องใช้คำพูด...แต่พิสูจน์ได้จากการกระทำ..ผมเชื่อครับ ...ขอขอบคุณครับ คุณชานนท์ กลบทหน้าที่ 29 เป็นลำดับที่ผมเขียนครับ ที่ผมยึดหลักข้อบังคับของบรมครูกวีหลายๆท่านครับ...ที่ผมเขียนขึ้นอย่างน้อยเพื่อรักษาเอกลักษณ์ของไทยเอาไว้นะครับ...ถ้าคุณชานนท์ชอบมีหลายท่านนะครับที่ในบ้านกลอนไทยเขียนเอาไว้..เก่งๆทั้งนั้นครับ...ผมเองยังได้ไม่ถึงครึ่งเลยครับ...ติดตามดู-อ่านนะครับ สวัสดีครับ
21 สิงหาคม 2548 13:41 น. - comment id 506609
ข้า..ขอให้บ้านกลอนไทยมีความสุข ข้า..คงทุกข์อยากจะเตือนนะเพื่อนฉัน ข้า..คิดถึงเมื่อครั้งเก่าเราผูกพัน ข้า..ขอวันประทับใจให้กลับมา........ ข้า..ขอวอนเพื่อนพ้องและน้องพี่ ข้า..ขอพลีความสุขสันต์และหรรษา ข้า..อยากพบความซาบซึ้งและตรึงตรา ข้า..ศรัทธา..ดั่งพี่น้อง..ท้องเดียวกัน.......ฯ ......ประทับใจ..ความมีน้ำใจ...ของคุณหนุ่ย...ที่เสียสละตัวเอง...เพื่อส่วนรวม.... ..ประทับใจ...เพื่อนพี่น้อง..บ้านกลอนไทย...ที่ยังรักและสามัคคีกันอย่างเหนียวแน่น....เราทุกคน...อยากให้บ้านหลังนี้...มีความสุขเช่นเดิม...ราชิกา...เข้ามาในบ้านหลังนี้นานพอสมควร...เห็นความห่วงใย..ความเอื้ออาทร..ที่ทุกคนมีต่อกัน....เป็นสิ่งที่ทำให้เราทุกคนมีความสุข.... ....สิ่งใด?..ที่ไม่ดี...ขอให้ผ่านเลยไป...เหมือนเมฆหมอกหรือสายลมที่พัดผ่าน..เราสามารถเริ่มต้นใหม่..ในสิ่งที่ดีได้....พวกเราทุกคน...พร้อมที่จะเป็นกำลังใจ..ให้กันและกัน...ตลอดไป......เพราะ...เราเป็นเพื่อน..พี่น้อง..ในบ้านหลังเดียวกันค่ะ...
21 สิงหาคม 2548 16:04 น. - comment id 506646
เยี่ยมค่ะ... ขอชม.. ทั้งงาน.. และน้ำใจ
22 สิงหาคม 2548 17:47 น. - comment id 507231
รักกันไว้เหอะ เราเกิดร่วมแดนกลอน จาชาติไหนๆรักอักษรเหมือนกันนะ