สวัสดีครับคุณลุงคุณป้าทุกทุกท่าน ผมขอผ่านแนะนำตัวก่อนเลยหนา ผมมีนามที่เรียกขานจากแม่มา แม่บอกว่าผมชื่อหมูอ้วนกวนใจแม่ ตื่นเช้ามาแม่ผมหายออกจากบ้าน ผมเลยพาลว้าวุ่นห่วงจะแย่ เดินวนเวียนอยู่รอบบ้านคอยเหลียวแล มองว่าแม่จะกลับมาเมื่อตอนใด เดินจนเหนื่อยหัวเริ่มหมุนเป็นลูกข่าง ท้องที่ว่างเริ่มส่งเสียงหิวใช่ไหม พยักหน้าบอกตัวเองก่อนเดินไป หากลับข้าวที่แม่ให้ก่อนจะหายตัว ผมล่ะเบื่อ เบื่อ จริง จริง แม่ทิ้งขว้าง ผมอ้างว้างจนหัวใจมืดสลัว บ่นก็บ่นปนความหิวปนความกลัว ใจระรัวเมื่อนึกถึงแม่ไม่มา นอน นอน ดีกว่า เดินเดี๋ยวเหนื่อย คอยเรื่อยเรื่อยแม่ก็คงจะมาหา เผลอหลับไปจนฟ้ามืดตะวันลา เสียงแม่มาเปิดประตูชูคอรอ แม่ครับแม่ผมคิดถึงแม่รู้ไหม แล้วทำไมแม่ถึงไม่มาง้อ เดินไปโน้นระเบียงบ้านทำหน้างอ ลูกตัดพ้ออยู่ตรงนี้มีน้ำตา แม่ไม่รักแม่ไม่รักตัวกระผม ท่านผู้ชมสงสารผมบ้างไหมหนา นอนร้องไห้ปนสะอื้นกลืนน้ำตา แม่เดินมาหัวเราะร่าบอกว่าแกล้ง หือ น้อยใจ ผมงอนแม่แล้วนะ ... งือ งือ
ทะเลใจ 17 ส.ค. 2548 11:29 น. - ID 79853 
721
22
0
17 สิงหาคม 2548 12:15 น. - comment id 504702
ไหงลูกพี่เอมหน้าเป็นงั้นอ่ะคะ ไม่เห็นเหมือนแม่เลย อิ อิ
17 สิงหาคม 2548 12:27 น. - comment id 504713
เขียนได้ดีมากเลยลูก ผูกพันกันตลอดหาก กลับมาเขียนเรื่องสั้นๆนั้นยอดเลยล่ะ
แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2548 12:39 น. - comment id 504725
น่ารักจังนะคะ แต่ดูท่าลูกเค้าจะ ขี้ใจน้อยนะค่ะ
17 สิงหาคม 2548 12:51 น. - comment id 504736
ยังเยาว์กั๊บ ... ลูกอ่ะหน้าตาไม่เหมือนแม่ แต่สิ่งที่หนึ่งที่เหมือน และอาจมากกว่าคือ เจ้าลูกชายขี้งอน แถมกินเก่งมาก ๆ เลยจ้า ... พ่อแก้วเจ้าคะ .. เจ้าหมูอ้วนตัวนี้ พี่สาวซื้อให้เอมมาประมาณเดือน เมษาที่ผ่านมา พี่สาวเอมบอกว่า นี่ฉันซื้อเจ้าตัวน้อยมาให้อยู่เป็นเพื่อน เวลาเหงา เวลาเศร้า เวลากลุ้มใจ จะได้ไม่ไปพูดกับต้นไม้ตรงระเบียงบ้านอีก ... เอิ๊กส์ ๆ ทั้งดีใจ ทั้งงอน แม๋ม ๆ มาว่าเอมได้ไง .. ตอนแรกเริ่มแล้ว เอมมีสองตัวค่ะ ตัวแรกที่ทักทาย คือโดเรม่อนค่ะ ตัวนี้ขนเค้าจะเป็นสีเทา ๆ เทาอ่อน ๆ ซนมาก ๆ วิ่งทั้งวัน วุ้นไปทั้งกรง และเจ้าตัวน้อยตัวนี้ เจ้าโนบิตะ แรกเริ่มที่มา ขนเค้าจะเป็นสีเหลืองอ่อน ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ ไง๋กลายเป็นสีเท่าไปก็ไม่รู้ สงสัยเจ้าของร้านจะย้อมหนูขาย เอิ๊กส์ ๆ ๆ ... เจ้าตัวนี้มาแรก ๆ จะเงียบมาก รักความสะอาดเป็นที่สุด ก็ต้องเปลี่ยนขี้เรื้อยให้เค้าอาทิตย์ละครั้ง แต่ว่าเลี้ยงมาได้สักพัก เจ้าโดเรม่อนคงงอนที่เอม ไม่ค่อยมีเวลาให้ก็เลยโดดจากตะแกรงของเล่นลงมาติดตรงซอกกรงกับตะแกรง ออกมาไม่ได้ เลยชีวาวายไปก่อน ... ไป ๆ มา ๆ เลยเหลือเจ้าโนบิตะตัวเดียว ด้วยความที่กลัวจะสูญเสียไปอีก เลยจับของเล่นออกหมด แรก ๆ โนบิตะก็เหงา ๆ แต่นาน ๆ เข้า เมื่อไม่มีของเล่นให้ออกกำลังกาย ก็เริ่มกิน ๆ ๆ ๆ และก็นอน ๆ ๆ เลยลงพุง เอมเลยเรียกโนบิตะไม่ไหว ก็เลยตกลงกับพี่สาวว่าเรียกหมูอ้วนกันดีกว่า หุ ห หุ เหมือนเจ้าตัวน้อยจะชอบ เพราะเรียกทีไรทำตามแป๋ว ๆ มองทุกที และที่น่าหมั่นไส้ที่สุด ก็คงเป็นตอนที่ถ้าเอมกลับบ้าน แล้วไม่ซื้อขนมไปให้ ก็หมุดหายไปกลับขี้เรื้อย บางทีไม่มีอาหารที่เค้ากินได้ก็ต้องหอบร่างอันพลิ้วลงไปซื้อให้ อิ อิ ถึงจะยอมมาทำตาปริบ ๆ ใส่ ยิ่งวันไหนมีเมนูเกี่ยวกับปลาหมึก พ่อคุณก็จะวิ่งไปทั่วกรงไม่หยุด ทำตาปริบ ๆ ขอแม่กิน แต่พอกินเสร็จสะบัดตัวไปนอนเลย หือ ๆ ๆ หมั่นไส้ ๆ ถ้าไม่รักจะจับไปทอดเป็นหนูทอดกระเทียมพริกไทยแล้วค่ะยิ่งนานวันยิ่งผูกพันค่ะพ่อแก้ว แต่ก็ทำใจยอมรับไว้แล้วว่าพอถึงอายุขัยของเค้า เราก็ต้องสูญเสียอยู่ดี ตอนนี้เอมมีเค้าอยู่ เอมก็จะดูแลเค้าดีที่สุด ถึงแม้ว่าบางทีกลับบ้านดึก ๆ เหนื่อยแค่ไหนก็จะจับเค้าออกมาเล่นก่อนจะนอน ไม่หน้าเชื่อตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เป็นคนกลัวหนูสุดชีวิต แต่พอมีเค้า เอมก็สามารถอยู่ได้ค่ะ ( เอ่แต่ว่าหนูตัวใหญ่ ๆ เอมก็ถอยเหมือนกันนะ
) หลาย ๆ ครั้งที่ท้อ หลาย ๆ ครั้งที่เหนื่อย พอไปเจอเค้าแล้ว ทำให้เอมรู้สึกดีขึ้น .. ขอบใจนะลูกหมูอ้วน ที่เกิดมาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนยามไม่มีใคร เขียนซะยาวเลย ... พ่อแก้วเจ้าขา ... ความผูกพันธ์ที่มี ไม่ว่ากับสิ่งไหน ๆ เมื่อเอมรักและผูกพันธ์แล้ว ก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป รัก คิดถึง และเคารพพ่อแก้วอย่างที่สุด ปล : ความผูกพันธ์กับเจ้าตัวน้อย ที่มีความจริงใจให้กับเอมเสมอค่ะพ่อแก้ว
17 สิงหาคม 2548 12:54 น. - comment id 504738
คุณแมงกุ๊ดจี่กั๊บป๋ม ... น่ารักน่าหยิกเป็นที่สุดค่ะ .. แม่ขี้งอนไง เจ้าตัวน้อยก็เป็นงั้น เหมือนกระจกส่องตัวเองเลยค่ะ เพราะว่าเค้าทั้งเอาแต่ใจและชอบอ้อน แถมชอบกินปลาหมึกเหมือนแม่ด้วย อิ อิ
17 สิงหาคม 2548 13:30 น. - comment id 504749
น่ารัก....ทั้งลูกชาย...ทั้งคุณแม่เลยค่ะ.....
17 สิงหาคม 2548 13:52 น. - comment id 504758
เชื้อไม่ทิ้งแถวนะคะน้องเอม ขี้งอนเหมือนแม่เลยจ้ะ
17 สิงหาคม 2548 13:54 น. - comment id 504760
ลูกชายน่ารักเหมือนแม่นะ㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣㊣
17 สิงหาคม 2548 13:57 น. - comment id 504766
อยากรู้เจงเลยว่าใครคือคุณพ่อ เอ....หรือว่า พี่เอมเป็นแม่ม่ายป้ายแดง คริคริน้องกี้เองล่ะ
17 สิงหาคม 2548 14:24 น. - comment id 504792
พี่หยีขา .. สงกะสัยวันนี้เจ้าหมูอ้วนของเอมได้กิน ขนมอร่อย ๆแน่เลยค่ะ เพราะว่าทำให้แม่พลอยโดนชมไปดว้ย
17 สิงหาคม 2548 14:28 น. - comment id 504797
กี่ขวบแล้วหละ....
17 สิงหาคม 2548 14:42 น. - comment id 504813
มาเติมใจจ่ะ...
17 สิงหาคม 2548 14:54 น. - comment id 504826
ท่านพี่ปีกเดี่ยว คริ คริ ... ประมาณ 0.4 ขวบกั๊บป๋มท่านพี่หมง มนต์กวี .. ขอบคุณค่ะ ... กำลังใจเติมเท่าไหร่ไม่เคยล้นค่ะ มาเติมบ่อย ๆ นะคะ
17 สิงหาคม 2548 14:59 น. - comment id 504832
แวะมาเล่นกะลูกชาย น่ารัก น่าเอ้นดู น่าขอสักตัวไว้เฝ้าบ้าน เอ้ย ไม่ใช่ แหะพุดผิดคะ
17 สิงหาคม 2548 15:09 น. - comment id 504840
อย่างอนไปเลย ไม่มีใครรักเราเท่าแม่เราหรอกนะ จำไว้นะผู้ชายขี้งอน
17 สิงหาคม 2548 15:44 น. - comment id 504875
เวียนหัวหมุนวุ่นวายลูกชายซน เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวบ่นว่าหมั่นไส้ แต่ลึกลึกนั้นรักเต็มหัวใจ งอนแค่ไหนก็ง้อพ่อลูกชาย
17 สิงหาคม 2548 16:30 น. - comment id 504910
ไรไก่จ๋า ... เฝ้าบ้านหน่ะถูกแล้วค่ะ ... เพราะทุกวันนี้เจ้าหมูอ้วนก็นอนเฝ้าบ้านทุกวันจ้า ... ทุเรียนกวน ส้มปอยคะ .. แม่กับลูกผลัดกันงอนค่ะงานนี้หน่ะ
17 สิงหาคม 2548 21:48 น. - comment id 505009
หน้าส่วนตัว
อิอิอิ .. ลูกชายของมู๋เอม .. น่ารักด้วยดิคะ ..
เรนเก๊าะเคยมีลูกสาว นะคะ ..อิอิอิ
เรนเคยแอบ เอาเธอไป..โรงเรียน ..
ใส่ในตระกร้า.. สีชมพู ..น่ารักเหมือนลูกชายมู๋เอมเลยคะ ..
เราเปลี่ยนกันดูแลเธอ ..
และเรา.. ทุกคนเก๊าะรักเธอ..
การที่เรา.. มีกิจกรรมที่ร่วมรับผิดชอบ..ด้วยกัน .. ทำให้เรนกับเพื่อน..กลับมาคืนดีกันได้ ..
มู๋เอม ทำให้เรน นึกถีงเธอ ..
เธอชื่อปุยฝ้าย ..
ขนสีขาว .. ตาโต ..
ผูกโบว์สีแดง .. อิอิอิ .. ..
คืนนี้ เรนทายว่า คุณแม่แบบมู๋เอมต้องเหนื่อยแน่ๆเล้ยย .. อิอิอิ ..
เรนแวะมา .. ทักทาย..นะคะ
17 สิงหาคม 2548 23:19 น. - comment id 505062
น่ารักน่าชังจัง ลูกชายเอมเนี่ย
17 สิงหาคม 2548 23:52 น. - comment id 505084
...โตขึ้นให้เรียนช่างนะครับ...
สวัสดีครับ
18 สิงหาคม 2548 00:27 น. - comment id 505109
มาเรียนกะครูใหญ่ก็ด้าย ให้วิ่งเล่นทั้งวันเลย
18 สิงหาคม 2548 00:48 น. - comment id 505129
ว่าแต่มีพ่อหรือยังครับ?
18 สิงหาคม 2548 08:44 น. - comment id 505169
มีเจ้าฮอร์ค..ฝากไว้บ้านเพื่อนให้เลี้ยง ตอนนี้น่าจะอายุได้ 7 เดือน เห่าเก่ง ดื้อ ซน.. บอกเพื่อนว่า .. บอกมันด้วยนะ ว่าเรารักมัน บอกชื่อเราให้มันฟังด้วย แต่อย่าไปเรียกมันโดยใช้ชื่อเราล่ะ .. .. มีปลาทองหลายตัว ( ไม่รู้ว่าเขาจะยกให้กี่ตัว โมเมไว้ก่อน) ตัวผู้หรือตัวเมียก็ไม่รู้ ดูไม่เป็น หนำซ้ำ เราไม่รู้ว่า จะแยกแยะ จำหน้าและตั้งชื่อให้มันได้อย่างไร บางครั้งไปเยี่ยมมันนะ มันก็เหมือนจะพูดด้วย แต่ฟังไม่รู้ความ .. .. การเป็นแม่ ไม่ว่าจะเป็นแม่ของคน หรืออุปโลกสัตว์มาเป็นลูก(ด้วยความรัก) เป็นเรื่องที่ดีทั้งนั้น .. ความปลาบปลื้มนี้ ใครไม่ยอมรับ ก็แปลกคนแล้วล่ะ คิดงั้นมั๊ย
18 สิงหาคม 2548 10:32 น. - comment id 505203
ด้วยวาจากระล่อนมาอ้อนหนุ่ม ทำให้กลุ้มคิดมากยากมีเหมือน แม่สองสาวห้าวนักขอทักเตือน หากไปเยือนสักนิดกลัวติดใจ พ่อขอกล่าวเรื่องราวครั้งคราวก่อน มีสาวอ้อนเหลือทนจนหวั่นไหว เหมือนแบบเนี่ยเปี๊ยเลยเคยหาไป ผลสุดท้ายชอบพอไม่รอรี หากแน่ใจวอนขอพ่อพาเที่ยว สาวเอวเพรียวบาดตามารศรี นัดเวลาเจาะจงรอให้พอดี เจอกันที่เซ็นเตอร์พอยน์คอยไม่นาน จะดูหนังฟังเพลงอย่าเกรงใจ เตรียมเงินให้ไว้ใช้ไปล้างผลาญ กินไอติมสเวนเซ่นที่เป็นจาน หากอยากทานอย่าช้านัดมาเลย ว่าจะส่งให้ตั้งนานแล้ว
18 สิงหาคม 2548 12:48 น. - comment id 505361
เรนจังจ๊ะ พี่กี้ฝากความคิดถึงมาให้แหน่ะจ๊ะพี่อ้อยจ๋า ... น่ารักเหมือนแม่ ... อิ อิ ( ได้มุขเข้าข้างตัวเองวุ้ย ) พี่หนุ่ย ... ถ้าเรียนช่างก็คงต้องอาจารย์หนุ่ยเท่านั้นล่ะค่ะ เอ่หรือว่าเอมคิดผิดอ่ะ เดี๋ยวพากันกอดคอเหล่สาวทั้งหลานทั้งลุง คริ คริ
19 สิงหาคม 2548 12:33 น. - comment id 505863
ดอกข้าวกั๊บป๋ม ... แบบว่า .. ยังไม่อยากมีเลยไม่มีเจ้าค่ะ...
20 สิงหาคม 2548 13:22 น. - comment id 506277
น่ารักเนาะ ลูกใครหว่า... อ่านแล้วยิ้มแก้มตุ๋ยเลย... จ้า
20 สิงหาคม 2548 14:20 น. - comment id 506310
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
