* วันที่สุดซึ้งแห่งหัวใจ *

แก้วประเสริฐ

            * วันที่สุดซึ้งแห่งหัวใจ *
     มองดอกไม้แรกแย้มแซมสุดสวย
กลิ่นระรวยชวยชื่นรื่นนาสา
สีขาวสะอาดปราศราคีที่มีมา
อีกมากมายสีพาเพลินเจริญใจ
     รสระรื่นฝากไว้ในสวนขวัญ
มวลแมกไม้นานาพันธุ์นั้นสดใส
บ้างกลิ่นหอมถนอมกลิ่นดูไฉไล
คลุกเคล้าไปคล้ายสตรีมีหลากพันธุ์
     วันนั้นเล่ามัวเฝ้ามองต้องชะงัก
กลุ่มนงลักษณ์พักตร์พริ้มมีสีสันต์
กระตู้หวู๊ดูเห็นแปลกผ่านมาพลัน
เหล่าเธอนั้นหยุดมองจ้องดูเรา
     นึกว่าชมดอกไม้ที่ในสวน
ที่อบอวลด้วยกลิ่นรวยรินเคล้า
แต่แปลกใจใยมองจ้องดูเอา
ซุบซิบเราเจ้าหัวร่อต่อกระซิก
     คิดหลงรูปตัวเองดังเพลงร้อง
รูปหล่อจนสาวจ้องมิหลบหลีก
ยืดหน้าอกที่เหี่ยวแห้งทำระริก
หล่อนมิปลีกหลีกหายจนได้ใจ
     ก่อนเป็นชายเคยงานที่ชาญศึก
ทั้งอีสานเหนือใต้คึกยังสยบได้
เรื่องประติ๋วแค่นี้จะเป็นไร
มากกว่านี้ผ่านได้ไม่เหลือคณา
     พลางแย้มยิ้มพริ้มพรายเข้าไต่ถาม
ดอกไม้งามเหล่านี้หรือปรารถนา
หล่อนแย้มยิ้มตอบพลางกล่าววาจา
ไม่หรอกจ๋าสวยกว่านี้ยังมีเล๊ย
     ฟังสำเนียงแปร่งแปร่งชักแคลงจิต
ต้องเพ่งพิศอีกครั้งก่อนเฉลย
แต่หูอื้อนัยน์ตามัวกลัวจะเชย
ใจมิเสบยหูเราเพี้ยนหรืออย่างไร
     แม่น้องสาวชอบดอกใดขอให้บอก
ผมจะตัดส่งออกมอบเพื่อให้
เหล่าสาวน้อยแย้มยิ้มยวนกระไร
ดอกไม้ใดในสวนนี้หนูไม่เอา
     เห็นดอกหนึ่งสวยสดประหลาดยิ่ง
หัวใจจริงยิ่งสนเท่ห์น้ำเสียงเขา
อ้าวอยู่ไหนล่ะจ๊ะตอบเบาเบา
อ้อตรงเป้าของลุงใต้พุงกาง
     เปรียบฟ้าฟาดผ่าลงตรงศีรษะ
เหมือนปะทะไม้หน้าสามยามสาง
กลางแสกหน้าจนหงายไม่เป็นทาง
หมุนเคว้งคว้างมองเป้ามิเข้าที
   ความสับเพร่าของเรานี้เป็นเหตุ
ไม่สังเกตุตรวจตราให้ถ้วนถี่
ซิปกางเกงปล่อยไว้เห็นของดี
มันล้นปรี่แรกแย้มคล้ายดอกไม้
     ตลอดกลุ่มสาวงามยามหัวร่อ
แสงสว่างกระจ่างพอเห็นหน้าใส
จึงรู้ว่าหาใช่หญิงแท้จริงใด
กระเทยไซร้ใยไฉไลเสียจริงเจียว
     วันนี้หนอเป็นวันโลกาวินาศ
ฉันต้องพลาดเปลี่ยนใจดูหวาดเสียว
หากหลวมตัวแม้ชั่วประเดี๋ยวเดียว
โลกคงเบี้ยวเลี้ยวลดหมดเชิงชาย.
   ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙