*เสียงแว่วจากหัวใจ* ความสุดซึ้งห้วงจิตยามคิดถึง สุดตราตรึงผนึกไว้สู่ใจเสมอ แม้นมิสวยพริ้งเพริศจนเลิศเลอ เพียงแต่เธอมองไว้เข้าใจเรา เมื่อดอกไม้แตกพุ่มดูลุ่มลึก สายน้ำสวยยามตรึกสู้ผนึกเฝ้า ลมมักหวนชวนรักมิจักเบา สายฝนเฝ้าโลมดินไอกลิ่นอวล กลิ่นเคยเคล้าแนบเอามักเฝ้าหา สิ่งผ่านซึ้งตรึงพายังมาหวน ความหวานใจในจิตโอ้คิดชวน ความปั่นป่วนหายสิ้นยามยินดี มัจฉาน้อยล่องลอยยังคอยรัก ดอกไม้เบ่งบานมักจักเกษมศรี สกุณาเฝ้าร้องเพลงบรรเลงชีวี เหล่านารีมีรักมักครวญเพลง หัวใจเราเฝ้าแว่วหายามฟ้าใส โอ้อย่างไรใยมิกระฉับกระเฉง แม้นเมฆหมอกสิ้นหายให้วังเวง แว่วบรรเลงใจเราอย่าเศร้าซึม ไปสิ้นแล้วแคล้วกันมิหันหวน สิ่งอบอวลชวนเอาเฝ้าล้วนปลื้ม ไม้ดอกสวยแวดวงจนหลงลืม ช่างอึมคลึมดื่มด่ำพร่ำเร้าใจ เสียงใยแผ่วแว่วหนอสู้คลอลึก ก่อผนึกตรึกซ่านพลันสดใส มันแผ่เวียนวนเว้าสู่เข้าใน ฟุ้งออกไปพร้อมใจให้ปรีเปรมดิ์. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
13 สิงหาคม 2548 14:53 น. - comment id 503366
เสียงแว่วจากหัวใจ เพราะอะไรใจห่วงหา คิดถึงอยู่ทุกครา ดุจจันทราคอยราตรี.....ฯ หวานปนเศร้าอีกแล้ว...แฝดเพื่อน...สบายดีมั้ยคะ...คิดถึงค่ะ..
13 สิงหาคม 2548 15:17 น. - comment id 503376
แบบนี้...ไม่เรียกว่าแว่วแล้วค่ะ ได้ยินมาถึงเมืองลิงเลยอ่ะค่ะ ตุ้บๆๆๆตุ๋มๆต่อมๆ ไชโย้ได้กุหลาบแล้ว พันธ์เดียวกับของนางฟ้าหรือเปล่าคะ ไม่งั้นมีงอนด้วย ขอบอก วันที่28 ยังไม่แน่ใจค่ะ ตอนนี้ต้องเตรียมตัวขึ้นศาลอีกแล้วค่ะ ถ้าเลือกได้ไม่อยากเป็นโจทย์แล้วค่ะ ขอเป็นจำเลยรักดีกว่า แอบรักผู้พิพากษาค่ะ
13 สิงหาคม 2548 15:19 น. - comment id 503378
แว่วยินเสียงหัวใจใครร่ำร้อง กู่ก้องหาเธอผู้อยู่ในความคิดถึง เสียงหวานแผ่วสุดแสนคนึ่ง ตราตรึงถึงแต่เธอเพียงผู้เดียว
13 สิงหาคม 2548 15:36 น. - comment id 503388
13 สิงหาคม 2548 16:29 น. - comment id 503406
เสียงแว่วจากหัวใจใครจะรู้ จิตหดหู่เพราะคิดถึงคนึงหา ทุกครั้งมองฟ้าตราตรึงทุกครา เพียงแค่คนไกลตาไม่เหลียวมอง .. เหงา ๆ เศร้า ๆ ค่ะพ่อแก้ว ..
13 สิงหาคม 2548 19:13 น. - comment id 503447
โห...เจ้าอุ๊.. ไปอ้อนพี่แก้วใหญ่เลย... ระวังเถอะ... ใจเต้นตุ้มต่อม... แฮ่ ๆ... แวะมาหยอกเย้าเล่น...น่ะ.. มาฟัง... เสียงแว่วจากหัวใจ...
13 สิงหาคม 2548 19:22 น. - comment id 503449
ไม่ได้เจอะเจอกันนานนะครับสหายรัก บทนี้งามล้ำมากครับ หากราวกับผู้เขียนกำลังมีรักฉันใดก็ฉันนั้น
13 สิงหาคม 2548 21:46 น. - comment id 503475
เสียงหวานแว่วแผ่วมาจากคุณแก้ว หอมเหลือแล้วมิสิ้นเสน่หา ดอกรักเอยไยมิเผยเกสรมา ให้ภุมรินทร์คอยท่าละอองเรณู.. พุดรักงานงามหวานๆบทนี้ค่ะ รักดอกกุกลาบชมพูที่กลีบยังพรายด้วย หยาดน้ำค้างค่ะ
13 สิงหาคม 2548 22:46 น. - comment id 503491
เสียงแว่วจากหัวใจ
14 สิงหาคม 2548 10:39 น. - comment id 503550
เสียงแว่วจากหัวใจผู้ใดนี่ เหมือนขยี้ให้โลกลับดับสลาย อ่อนไหวงามแต่เข้มแข็งแฝงซ่อนกาย มองดูคล้ายกุหลาบที่อาบคม..*** เห็นดอกกุหลาบ... เขียนกลอนไปเขียนมา ลงที่กุหลาบเฉยเลย... ข้างๆ คูๆ ไม่ว่ากันนะคะ... มาทักทายคุณแก้ววันอาทิตย์ด้วยเจ้าค่ะ... สวัสดีนะคะ
14 สิงหาคม 2548 13:47 น. - comment id 503620
เสียงแว่วจากใจ เป็นสำเนียงของเสียงภาษารัก ได้รู้จักสำเนียงลำเรียงความรู้สึก... ..
14 สิงหาคม 2548 17:35 น. - comment id 503689
เสียงแว่วเบาๆที่งดงาม ... เมื่อมีความจริงใจและความบริสุทธิ์ของความรู้สึกส่งไปด้วย คิดถึงพี่แก้วนะคะ ขอโทษที่หายไปเสียนานเลย ยุ่งๆตามประสาเด็กปี 4 เตรียมทำ Thesis น่ะค่ะ รักษาสุขภาพนะคะพี่แก้ว ฝนตกบ่อยๆ อากาศเย็นมากเลย เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
14 สิงหาคม 2548 22:47 น. - comment id 503822
ผมล่ะเป็นเอาหนัก ๆ ครับ
14 สิงหาคม 2548 23:01 น. - comment id 503834
เสียงแว่วจากหัวใจ แผ่ว ๆ แว่วได้ยิน หวาน หวาน มารดริน ให้ชุ่มฉ่ำในดวงใจ
15 สิงหาคม 2548 07:57 น. - comment id 503904
คุณ ราชิกา อ้าวไม่ดีหรือจ๊ะ กลอนของเพื่อนหวานจ๋อย ส่วนกลอนของผมออกเศร้า เราเป็นแฝดเพื่อนกัน หากเอามาผสมผสานกันย่อมก่อเกิดหวานปนเศร้า ตรึงใจกระไรนี่นา อิอิ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 07:59 น. - comment id 503906
คุณ คนเมืองลิง อ๋อ...พันธุ์เดียวกันจ๊ะ ทำอะไรก็ให้เหมือนๆกันแหละ แต่ไว้เราต้องเจอะเจอกันอีกนะ หากมีวันนั้นจะนำไปให้ แต่ต้องคอย ย้ำเตือนหน่อยนะ แล้วไปศาลทำไมเรื่องอะไรหรือ แต่หากบอกไม่ได้ไม่ต้องบอกหรอกครับ คิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:01 น. - comment id 503907
คุณ ไรไก่ ผมเองนั้นเขียนไปด้วยอารมณ์เขียนมาแยะแล้ว จนเกือบจะสิ้นใส้สิ้นพุงแล้วครับ วนเวียนไปวนเวียนมา จนจะสิ้นปัญญาแล้วล่ะครับ ขอบคุณนะครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:02 น. - comment id 503908
คุณ เม็ดทราย ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:05 น. - comment id 503909
คุณ ทะเลใจ ลูกเอมก็รู้แล้วว่าพ่อมักเขียนกลอนเศร้า นี่ได้ลูกสาวคนสวยมา เลยต้องพยายามเขียน หวานไว้ๆบ้างต้อนรับลูกคนนี้ แต่ก็อดไม่วาย ปนเศร้าจนได้นา เฮ้อ..นี่เรียกว่ามันฝังรากลึก เสียแล้วล่ะลูก แล้วเจอกันนะจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:07 น. - comment id 503911
คุณ ภูตะวัน ใจของอุ๊เขาเต้นนะ ผิดปกติไม่ใช่ผมหร๊อกครับ เพราะต้องไปขึ้นศาลนี่นา คนไม่เคยขึ้นศาลเช่นผม หากเป็นผมก็คงเหมือนกันแหละนา สงสารยายอุ๊จังเลย ขอบคุณนะครับนักบอลคนเก่ง แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:08 น. - comment id 503912
คุณ ลำน้ำน่าน ก็เพราะผมได้เพื่อนรักที่เก่งๆอย่างนี้ก็ต้อง พยายามฝึกฝนเอาไว้แหละ เพียงได้ครึ่งหนึ่งของเพื่อน ผมก็แสนจะดีใจยิ่งครับ ขอบใจเพื่อนรักมากนะ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:12 น. - comment id 503913
คุณ พุด แก้วงามแห่งพงไพร อันที่จริงนั้นผมได้อ่านบทความของคุณแล้ว ได้อะไรๆหลายๆอย่างมาเขียนกลอนครับ ปกติผมสิ้นปัญญาไปนานแล้วล่ะ หากไม่ได้บทความคุณช่วยไว้ครับ คุณมีอะไรๆหลายๆสิ่งหลายๆอย่างมากมาย เปรียบคลังสมบัติฝากไว้ หากใครสนใจก็ได้ไปครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:13 น. - comment id 503915
คุณ ลมรำเพย ขอบคุณมากครับที่ติดตามผลงานของผมเสมอมา ขอบคุณจริงๆครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:16 น. - comment id 503918
คุณ กอกก เป็นเสียงแว่วจากใจผมเองแหละครับ เพียงแต่ว่าผมสร้างให้เป็นจินตนาการรักปนเศร้าไว้ เพราะตอนนี้ใกล้ๆแล้วจะสิ้นภูมิปัญญาในการเขียนครับ ส่วนหลักใหญ่ผมมักจะเขียนกลอนแบบเศร้าๆ เพราะชอบ ซึ่งผ่านสิ่งเหล่านี้มามาก ส่วนหวานๆก็ดูจากเพื่อนๆนี่แหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:18 น. - comment id 503919
คุณ แมงกุ๊ดจี่ ชีวิตผมผ่านมาจากสิ่งที่เสียใจส่วนคำว่าดีใจน้อยมาก จึงทำให้การเขียนงานผมมักจะแฝงอารมณ์เหล่านี้ไว้มากครับ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:22 น. - comment id 503922
คุณ completely งานที่ผมทำอยู่นี้มักจะเขียนจากความรู้สึกในใจ เป็นส่วนใหญ่ครับแล้วประกอบเข้ากับสิ่งที่ผ่านพบมา จากทั้งอดีตและปัจจุบันเป็นหลักครับ จะดีหรือไม่ผมคิดว่าทำให้ผมสบายใจใช้ได้ครับ เราไม่ได้พบกันนานแล้วนะครับ แต่ทุกๆคนย่อมมี สิ่งที่ต้องทำทั้งสิ้น ไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วหากว่างๆ พบกันอีกยังไม่สายเกินไปสำหรับผมครับ ผมไม่เคยลืมคุณเลย ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:25 น. - comment id 503923
คุณ ดอกข้าว น้องวิจิตรอย่างไรก็ตามควรอย่าหักโหมให้มากนัก สิ่งใดก็ตามหากทำไปด้วยการมุ่งมั่นเกินไปย่อมสิ่ง อันตรายแฝงไว้เสมอ เดินสายกลางไว้เถอะครับ จะสมบูรณ์ทั้งสองอย่างครับ ขอบคุณน้องมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2548 08:27 น. - comment id 503926
คุณ ร้อยฝัน มันเป็นสิ่งที่ผมพยายามผสมผสานกันระหว่างสิ่งหวาน ปนสิ่งขมไว้ และพยายามเปลี่ยนแปลงกลอนไว้บ้างพอสมควร แต่ก็คงไว้ซึ่งฉันทลักษณ์ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.