...อยู่คนเดียวกับสับสน...อ้างว้าง อยู่ลำพังกับความเงียบเหงา...ในใจ อยู่ไปวันวัน...เมื่อฉันไม่มีใคร อยู่กับหัวใจที่ปวดร้าว...และทรมาน ...ความรักเคยมี...ก็ไม่เห็น ความชาเย็นที่เธอให้...ไม่หอมหวาน ความทุกข์ทนและเจ็บปวด...นานแสนนาน ความร้าวร้านทุกวันนี้...ล้วนเกิดแต่เธอ...
10 สิงหาคม 2548 13:18 น. - comment id 502199
...วันคืนอันสับสนร้อนรนและปวดร้าว ความทรงจำที่ฝังเฝ้าย่ำย้ำความทรมาน ความรักอันสดชื่นและวันคืนอันแสนหวาน ผ่านมาเมื่อวันวานเปลี่ยนวันและคืนให้ทุกข์ทน... เหน็บหนาวเหลือเกินหัวใจ มีใครบ้างไหมจะเข้าใจฉันบ้าง ขอเพียงรักสักหนึ่งนิด...เพียงบางบาง ห่มคลุมหัวใจให้อบอุ่น...
10 สิงหาคม 2548 17:12 น. - comment id 502286
แวะมาทักทายเป็นเพื่อนได้ป่าว ก้อมันเหงา ดับเบิ้ลเหงาแหะๆ ล้อเล่นนะคะคลายเหงาได้บ้าง ให้กำลังใจจ๊ะ
10 สิงหาคม 2548 23:16 น. - comment id 502414
ความอ้างว้างอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง มาอยู่เป็นเพื่อนนะค่ะ
11 สิงหาคม 2548 06:47 น. - comment id 502472
หาอะไรทำซักอย่าง หายเหงาครับ
11 สิงหาคม 2548 22:53 น. - comment id 502943
เหงาเหลือเกินกับวันที่เดียวดาย ข้างข้างกายไม่มีเงาคนที่หวัง ความทุกข์ทนที่มีคงประดัง หมดกำลังร้าวรานปานใจตาย ร่วมเหงาด้วยคน