*น้ำมือเคียว*

แก้วประเสริฐ

                 *น้ำมือเคียว*
    * งามท้องทุ่งรุ้งตระวันทรงกลด
สีทองจรดท้องนาพาสู่ฝัน
รวงข้าวพลิ้วอ่อนไหวใจผูกพัน
แสงสีสันแววสะท้อนซ่อนวิไล
     ทุ่งตระการผ่านมืองามยามตวัด
สีทองจรัสพราวพร่างสว่างไสว
มือหนึ่งโน้มรวบกวัดจัดพฤกษ์ไป
ไฉไลใช้เคียวเรียวเกี่ยวข้าวมา
     หยดน้ำเหงื่อรินหลั่งทั้งสองแก้ม
ลิ้มร่องแซมใบหน้าแต่หรรษา
งามผิวผ่องละอองนวลทั้งหน้าตา
เพียงวาสนาได้ยลล้นทับทรวง
     รวงข้าวเมล็ดวางลงตรงสู่พื้น
ยิ้มระรื่นสายตาน่าแหนหวง
ผืนนาน้อยส่งเจ้าเข้าตักตวง
ข้าวทุกรวงมีค่าสร้างอารมณ์
     สายลมทุ่งหมุนสู่ผืนนากว้าง
หมุนเคว้งคว้างแลคิดจิตสับสน
อยากสนิทชิดสาวนามาอับจน
ด้วยเป็นคนต่างถิ่นดินแดนไกล
     ยิ่งเพ่งพิศสาวน้อยแม่ร้อยช่าง
แม่ดูงามถือเคียวเหนี่ยวข้าวไว้
สวยผุดผาดนวลอนงค์ทรงไฉไล
เหตุใยไฉนเกี่ยวเราเฝ้ารัญจวน
     จิตถึงเสียงเพลงหนึ่งพึงหวนคิด
ทุ่งรวงทองเย้าจริตลิลิตป่วน
สู้แลมองน้องนางแม่เนื้อนวล
เยื้องย่างล้วนใฝ่ปองสู่ท้องนา
     เพียงยลพิศชิดนางข้างริมทุ่ง
ดมกลิ่นปรุงกายเล่าเคล้านาสา
อยากอิงแอบแนบเนื้อทั่วกายา
คิดนำพาตัวเจ้าแนบเคล้าทรวง
     ลมโชยพัดโรยกลิ่นดินอวลฟุ้ง
หอมจรุงมุ่งพินิจยิ่งคิดห่วง
แลมองดูรอบข้างสิ่งทั้งปวง
เวลาล่วงดวงตะวันจะลับไป
     กลิ่นสาบควายไอทุ่งคลุ้งเข้ามา
สร้างสิเน่หาแบบหนึ่งพึงสดใส
มวลพื้นดินยวนเย้าเร้าสู่ใจ
ทุกสิ่งไร้มายามิน่ากลัว
     แสงสีทองล้วนกลับลับทิวไม้
ท้องฟ้าใสมืดครึ้มอึมคลึมสลัว
เห็นนวลนางสาวนาที่พาตัว
กลับยิ้มยั่วชายตามาแลมอง
     ต้อนควายพุ่งมุ่งสู่เคหาพัก
เหมือนจะควักดวงใจสู่ในหนอง
เรือนร่างงามแลลับกลับเฝ้าปอง
โอ้นวลน้องทิ้งพี่ไว้ให้คำนึง
     แลเดือนเสี้ยวเลี้ยวพ้นยอดทิวไม้
ดูประกายดวงดาวพราวคิดถึง
วันเวลาผ่านมาใจให้รำพึง
ทุกสิ่งตรึงวอนเว้าเฝ้าภิรมย์
     อยากจะฝากชีพไว้สู่ในทุ่ง
ละทิ้งกรุงมุ่งนาหากเหมาะสม
เคียงอยู่คู่สาวนาด้วยอารมณ์
รัก..เชยชมแค่ฝันแต่รัญจวน. *
 ๙๙๙   *แก้วประเสริฐ*   ๙๙๙