กับความรู้สึกที่เจ็บจุกในอก มึน ๆ เหม่อ ๆ และหม่นหมอง คล้าย ๆ ว่าต้องชำระล้างด้วยน้ำในตา ที่ดูเหมือนว่าไม่มีทางหาย ที่เป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะใคร แต่มันเป็นที่ใจที่ไม่เข้มแข็งของตัวเอง สมน้ำหน้าที่กล้าคิดเล่นกับมัน ไม่มีใครสงสารซักคน หนำซ้ำคนใกล้ยังคอยบ่นและเช่งฉัน.....ให้มันไปไกล ๆ ก็เจ็บอยู่....รอยบาดคงลึกมาก เพราะมันยากมากที่ให้ใครได้เห็น ไม่อยากมีหรอกความเจ็บที่มีรอยแผลเป็น มันยากเย็นกับการลบเลือน หลายคนบอก ทุกคนเตือน ว่าเหมือนจะเป็นเส้นขนาน และบอกด้วยว่าฉันไม่มีวัน เชื่อคำพวกเหล่านั้นจากหลายคน จริง... เพราะฉันได้ลงไปแหวกว่ายกับมัน และตอนนี้ก็กำลังลอยคอคว้างอยู่กลางมหาสมุทรอย่างเดียวดาย ห่างไกลฟากฝั่งและเวิ้งฟ้า ตาพร่ามัวกับทะเลทุกข์...... ตอนนี้......... ฉันกำลังบอกกับตัวเองว่า พร้อมแล้วกับการเผชิญกับผลของการกระทำและความรู้สึกของตัว มันหนักหนามากจริง ๆ ท้อแท้....... แต่ฉันต้องหนักแน่นและเข้มแข็ง เลือกทำอย่างหนึ่งเพื่อสิ่งหนึ่ง ยอมเจ็บคนเดียว ไม่เกี่ยวกับใคร สำออยเหรอ?......คงไม่!! รู้ว่าใคร ๆ กำลังยิ้มเยาะ หัวเราะกับความเจ็บดีกว่า ไม่ยอมเสียเวลาคาดหวังว่าจะมีใครซักคนมาโอบไหล่ปลอบใจเรา เศร้าก็ไม่ได้ ร้องไห้ก็ไม่ดี เจ็บอย่างนี้แหละ! สะใจ...............
nawakarn 7 ส.ค. 2548 14:39 น. - ID 79460 
1231
2
0
7 สิงหาคม 2548 15:44 น. - comment id 500720
เจ็บอย่างนี้..จำแม่นยำดี เมื่อถึงวันที่จะต้องลืม จะได้จำรอยแผลลึก..ที่ฝังอยู่.. เสมือน..ยา..รักษาใจ แวะอ่านงานที่ผ่านเข้าไปในใจค่ะ
7 สิงหาคม 2548 16:21 น. - comment id 500746
เขียนได้โดนใจจริงๆค่ะ กำลังเสียความรู้สึกมากๆเหมือนกัน เข้าใจกับความรู้สึก ลึกๆที่ติดเป็นแผลใหญ่ ใช้ยาหลอดไหนๆก็ไม่หาย คงต้องใช้เลือดและน้ำตา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
