1. ตาลเตียนจึงเอ่ยอ้อย.........เอาหวาน เจียมแต่งนบอาจารย์.........แจ่มถ้อย จริงเรียมบ่ชำนาญ............โคลงหนึ่ง ใดเฮย เพียงแต่นิยมสร้อย-..........ต่อซึ้งโคลงใส 2. มีใจจะกล่าวเน้น..............นัยหนำ จดจ่อต่อลำนำ..................หนึ่งนั้น คือโคลงนิราศ คำ............ดาลจิต ดลจริตเนื่องทั้น..............อิ่มท้นทิพย์ฉาย 3. บ่ตายสิต่อเชื้อ................ชาวศิลป์ จรดแผ่นธรณิน.............นี่โน้น คำจันทร์ที่ยลยิน............มาแต่ นานนอ เจิดจรัสพวยโพ้น...........แผ่นพื้นเพียรเห็น 4. ขอเป็นชาวชาติชั้น.........กวีศรี เอมอิ่มรสวรรณคดี............ต่างข้าว รับแสงแห่งธรรม มี.........อุดมคติ ผลิผลึกปรัชญาน้าว......หน่วยน้อยมโนสมัย 5. เริงหทัยคราวร่วมซ้อง..........สโมสร หวังหมู่ชนแห่งกลอน......กล่อมกล้า แรงใจส่งเป็นพร...........ให้แก่ เรียมเฮย นานเนิ่นเรียมบ่ล้า.........เร่งรู้โคลงเฉลา ฯ
6 สิงหาคม 2548 19:37 น. - comment id 437934
.. แวะมาทักทายค่ะ ..
7 สิงหาคม 2548 09:38 น. - comment id 495857
ลี่ว่า เขียนโคลงนี่ยากพอๆ กับฉันท์เลยค่ะ โคลงนี่ ถ้าเขียนให้ได้หวานแล้ว ลี่ว่า...หวานจับใจที่สุดในบรรดาร้อยกรองเลยค่ะ สวัสดี ยามวันอาทิตย์ที่สดใสด้วยค่ะ ................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
6 สิงหาคม 2548 17:37 น. - comment id 500549
สวัสดีครับมิตรของผม ผมมีคำหวานมาฝากครับ ร้อยกรองที่ผ่านมาหลายบทของผมคงออกทางกระด้าง-เกรี้ยวกราดต่อยุคสมัยและผู้คน กับท่านผู้นำด้วย-ฮาก็ได้ แม้นั่นจะเป็นความรู้สึกอันไม่ได้เสแสร้ง ผมก็มีคำถาม ถามตัวเองว่า ผมมองอะไรแบบหวานๆไม่เป็นเลยหรือไง ผมตอบตัวเองได้ครับ ... ว่า ผมก็ชอบอะไรที่หวานๆเหมือนกัน ชอบน้ำหวาน-ผลไม้สุก ชอบคำหวานของคนรักและมิตร กลอนหวานๆด้วย วันนี้ผมอยากเขียนร้อยกรองหวานบ้าง เริ่มที่ชื่อบทก่อนก็แล้วกันนะครับ ผมออกไปขุนวัวและปลาก่อนล่ะครับ ดึก ๆ จึงจะแวะมาอีกที แล้วค่อยคุยกันครับ
6 สิงหาคม 2548 17:50 น. - comment id 500552
ขอบคุณคุณเวทย์ครับที่กรุณาผม เรื่องคำท้ายวรรคสุดท้าย 4 คำนั้น ไม่ใช่สร้อย ต้องพิมพ์ชิดกัน ขอบคุณครับ
6 สิงหาคม 2548 22:33 น. - comment id 500597
ชอบบาทแรกมากเลยค่ะ ขอวางโคลงอันเนื่องจากบาทแรกนะคะ ตาลเตียนจึงเอ่ยอ้อย....เอาหวาน โคลงสี่สุภาพจาร.......... ฝากถ้อย วงวรรณแต่โบราณ ....นานเนิ่น หวานฉ่ำคำโคลงร้อย.....ห่มห้วงสรวงกวี
6 สิงหาคม 2548 23:57 น. - comment id 500621
คำหวานเอ่ยล้นคนกวี เพียงฤดีมีสุขจึ่งกล่าวขาน ขอกลอนกวีคู่ไทยไปยาวนาน เพียงได้อ่านก็สุขล้นนะคนกวี
7 สิงหาคม 2548 07:13 น. - comment id 500631
สวัสดีครับคุณน้ำแข็งไส คุณมารแมงมุม และคุณลมรำเพย อากาศเย็นสบายครับเช้าวันอาทิตย์นี้
7 สิงหาคม 2548 09:53 น. - comment id 500641
สวัสดีครับคุณลี่..ชวนมาเยือน ฉันท์นี่ผมยอมแพ้นะครับ ใครเขียนผมก็ทึ่งทุกคน ผมชอบโคลงตรงความชัดกระชับไม่เยิ่นเย้อ ผมชอบกลอนตรงคำพราวไหลรื่นเล่นสัมผัสได้มาก ส่วนฉันท์นี่ผมชอบจังหวะ แต่เขียนไปไม่ได้เอาเลย ในthaipoemนี่ผมได้อ่านงานฉันท์ของคุณอัลมิตราบ่อยมาก ชอบด้วย กาพย์ผมเขียนบ้าง รู้สึกเฉยๆกับกาพย์ คือไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ อ่านร้อยกรองแล้วเพลินดีอิ่มใจด้วยครับ ครับ
7 สิงหาคม 2548 10:22 น. - comment id 500648
ชอคำหวาน แต่ ตอนนี้จะ ตาย เพราะ มันกลายเป็นพิษ ...
7 สิงหาคม 2548 10:35 น. - comment id 500652
ผมได้อ่านที่คุณดาหลา..&ปะการัง เขียน บทที่ว่า รักฉันแต่เอ่ยคำว่าคิดถึงคนอื่น ผมว่าเขียนได้ดีครับ แม้ถ้อยคำจะไม่ร้อยสัมผัส แต่มันสัมผัสใจ จนผมเองก็พูดไม่ออก ขอบคุณครับผม
7 สิงหาคม 2548 11:24 น. - comment id 500659
"พูดกันดีดี ที่นี่ชอบยอ..\" เป็นป้ายเล็กๆ อันหนึ่งที่ติดไว้หน้าแผนก.. อืม! กุ้งเคยเข้าไปใน W/H แห่งหนึ่ง งานในโกดัง เป็นงานค่อนข้างหนัก พอสมควรต้องพบปะผู้คนหลายประเภท ตั้งแต่หัวหน้างาน คนขับรถยก เด็กเดินบิลฯลฯ ถ้าพูดจาด้วยดี นอกจากจะเต็มใจทำให้แล้ว ยังได้รับรอยยิ้มตอบกลับมาด้วยน่ะค่ะ..ยิ้มไปยิ้มมา แม้หน้าจะมันๆ แต่ก็มองดูงามในสายตาคนทำงานค่ะ.. คำหวานที่มาจากหัวใจ..ใครๆ ก็ชอบค่ะ..คุณก่อพงษ์.. ..
7 สิงหาคม 2548 12:00 น. - comment id 500678
เห็นด้วยครับคุณกุ้งหนามแดง กับบางคน เราไม่ได้ต้องการอะไรมากจากเขา เพียงมองคนอื่นด้วยสายตาของความเป็นคนหรือเป็นมิตรเราก็พร้อมที่จะทำอะไรๆให้ได้ บางคน.. เชื่อไหมครับ เขาพูดและทำอย่างกับว่าตนเองเป็นคนอยู่คนเดียว เขาคงนึกไม่ออกว่าถึงที่สุดเขาเองก็เป็นได้แค่เศษดินเท่าคนอื่น แม้ว่าช่วงหนึ่งในโลกจะได้อยู่ในโลงทองปรับอุณหภูมิและความดันอากาศ บางทีผมเห็นแล้วสังเวชคนพวงนั้นครับ เขารู้จักความสุขจริงๆหรือเปล่าก็ไม่รู้
7 สิงหาคม 2548 12:10 น. - comment id 500683
ผมได้อ่านที่คุณดาหลา..&ปะการัง เขียน บทที่ว่า รักฉันแต่เอ่ยคำว่าคิดถึงคนอื่น ผมว่าเขียนได้ดีครับ แม้ถ้อยคำจะไม่ร้อยสัมผัส แต่มันสัมผัสใจ จนผมเองก็พูดไม่ออก ขอบคุณครับผม ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ ตอบคุณก่อพงษ์ คะ ..... รู้ ทั้งรู้ ข้อความทั้งหมด ไร้ ซึ่ง สัมผัส เหตุเพระ มัน ทำให้อึ้ง จน สุด บรรยาย เห็นแล้ว น้ำตาไหลริน ........ เหมือน สิ้นใจ........ ขอบคุณค่ะ สำหรับ คำชม
7 สิงหาคม 2548 13:24 น. - comment id 500706
คำพูดหวาน ที่มาจากใจ ... รับมากเพียงใด จิตใจก็มีแต่อิ่มเอม... คำพูดหวาน ที่พูดจากใจ... พูดมากเพียงใด จิตใจก็มีแต่ความสุข เพราะทำให้ผู้ฟังรื่นรมย์... มาอ่านงานงาม ปนหวานเจือ... อิ่มเอมใจเช่นกัน... มาทักทายกันยามบ่ายอาทิตย์ที่ฟ้าใสๆ... สวัสดีค่ะ
7 สิงหาคม 2548 14:44 น. - comment id 500715
หวานธรรมชาติของน้ำอ้อย นั้น...ฤๅหวานของ..ผลไม้ ย่อมดีกว่าหวานของขัณฑศกร เป็นยิ่งนัก เป็นตัวของคุณเอง ความหวานในจริงใจนั้น มันเห็นอยู่ในงานทุกวัน...ทุกวัน
7 สิงหาคม 2548 15:29 น. - comment id 500719
ขอบคุณคุณดาหลา&ปะการัง คุณกอกก และคุณtikiครับผม
7 สิงหาคม 2548 16:26 น. - comment id 500752
บ่ตาย สิต่อเชื้อ ชาวศิลป์ครับ
7 สิงหาคม 2548 21:15 น. - comment id 500794
ขอรับกระผม
7 สิงหาคม 2548 21:44 น. - comment id 500803
อันนี้ของคุณกุ้งหนามแดง \"พูดกันดีดี ที่นี่ชอบยอ..\" เป็นป้ายเล็กๆ อันหนึ่งที่ติดไว้หน้าแผนก.. สะดุดตากับคำนี้ของคุณกุ้งหนามแดง .. แรกเริ่มที่อัลมิตรามาเล่นที่บ้านกลอนไทย ก็ได้รับคำแนะนำจากขาโจ๋ (ในตอนนั้น) คำแนะนำคือ .. \" ..น้องต้องเข้าไปคอมเม้นท์นะครับ ทุกๆกระทู้ยิ่งดี ยอเข้าไป ชมเข้าไป ...\" \" ทำไมต้องไปเขียน ทุกกระทู้ด้วยล่ะ \" \" เพราะว่า พวกเขาจะย้อนมาอ่านและคอมเม้นท์กระทู้ของน้องไงล่ะครับ \" \" กระทู้ที่มีคอมเม้นท์เยอะ ๆ จะได้แต้ม ได้ตังค์หรือคะ \" \" พี่หมายถึง เหมือนกับผลัดกันมาเยินยอน่ะครับ \" \" อืมม ! ไม่ถนัดเลย นะ แบบนี้เรียกสอพลอนี่นา..\" \" แต่ที่นี่เป็นแบบนี้นะครับ\" \" คุณคิดผิดแล้ว บางคนเท่านั้นที่เป็น ใจของแต่ละคน คุณไม่สามารถเข้าไปจุดชนวนความคิดแปลกๆนี่ได้ทั้งหมดหรอกค่ะ \" ผ่านมาสามปี อัลมิตราก็เห็นบางอย่างที่เป็นเช่นเขาบอก และเห็นบางอย่างที่อัลมิตราอยากให้เป็น .. ///// อันนี้ของคุณก่อพงษ์ กลยุทธเชิงบวกค่ะ คำหวานเรียกสิ่งที่ดีงามให้เกิดขึ้นได้เสมอ.
7 สิงหาคม 2548 21:55 น. - comment id 500808
ยิ้มครับ
8 สิงหาคม 2548 06:31 น. - comment id 500903
ฝีมือ...ฝีมือ อ่านแล้วคิดถึงบัวจันทร์ ผู้ชำนาญโคลง ไม่รู้ว่าวันนี้ยังมีลมหายใจกวีอยู่ฤาสูญไปแล้ว
14 สิงหาคม 2548 13:57 น. - comment id 503626
ผมจำได้ครับ เคยอ่านโคลงของบัวจันทร์ ตอนนั้นผมงึดมากถึงงึดที่สุด คิดว่าตัวเองเขียนไม่ได้เลยไม่สนใจเอาเลย เพิ่งมาอยากศึกษาตอนอายุมากๆแล้วนี่แหละครับ ถ้าบัวจันทร์ยังเขียนอยู่ผมคิดว่าสำนวนคงไปไกลแล้ว
10 มกราคม 2550 20:13 น. - comment id 645075
แวะมาดูเฉยๆค่ะ
10 มกราคม 2550 20:16 น. - comment id 645078
อยากพิมพ์อ่ะ
22 มกราคม 2550 19:54 น. - comment id 648525
ขอบคุณครับที่เข้ามาดู
10 กันยายน 2550 13:34 น. - comment id 751966
เพิ่งรู้ว่าแอบรักแฟนของเพื่อนที่สนิดมากๆ38%
11 กันยายน 2550 21:16 น. - comment id 752589
ไม่เป็นไรครับ เพราะแค่แอบ โชคดีนะครับ