หน้าส่วนตัว
ในยามที่ใครๆมีปัญหา
ฉันคือที่พึ่งพาและปลอบขวัญ
ในเวลาที่ใครๆทะเลาะกัน
ฉันคือคนคอยประสานความเข้าใจ
ในยามที่ใครๆมีความทุกข์
ฉันช่วยสร้างความสุข ช่วยแก้ไข
เมื่อมีคนสับสน กระวนกระวาย
ฉันก็เป็นกำลังใจ คอยแนะนำ
แต่พอตัวฉันเองมีปัญหา
กลับไม่มีปัญญา...ช่างน่าขำ
ที่เคยปลอบคนอื่น หมื่นล้านคำ
มันไม่ทำให้ดีขึ้นได้...ไม่มีสักคำ.
น. นันทวลักษณ์ 6 ส.ค. 2548 09:20 น. - ID 79422 
773
4
0
6 สิงหาคม 2548 10:17 น. - comment id 500430
สะท้อนใจได้ดีนะคะ มีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เป็นแบบนี้เลยค่ะ เธอเรียกตัวเองว่า ถังขยะอารมณ์ แต่เราก็ภูมิใจในตัวเธอนะคะ ทำให้คนอื่นสบายใจ ชื่นชมคุณค่ะ
6 สิงหาคม 2548 11:05 น. - comment id 500435
ผงเข้าตาคนอื่นเราเขี่ยออกให้ได้ ผงเข้าตาเราเราเขี่ยเองไม่ได้ หมอรักษาคนอื่นมากเป็นร้อย แต่รักษาตนเองไม่ได้เหมือนกัน เข้าประเด็นไหมเนี้ย
6 สิงหาคม 2548 12:23 น. - comment id 500462
ถึงจะเก่งแค่ไหนกับคนอื่น
แต่ไม่อาจฝืนทนได้ถ้าตัวเหงา
แม้จะช่วยคนอื่นได้ช่วยบรรเทา
แต่เรื่องอขงเรายังมิอาจแก้ได้น่าอายจัง
อิอิ
มามั่วๆ ไม่ว่านะ
6 สิงหาคม 2548 14:57 น. - comment id 500490
โลกนี้ผมคิดว่าบางทีมันอาจมีแต่เราในท้ายที่สุด แต่ผมยังมองมันในแง่ดีอีกอย่าง ในความเศร้า ความเหงา และ ความเงียบ เป็นสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมแก่การเขียน
6 สิงหาคม 2548 15:00 น. - comment id 500491
เหอะๆ เห็นด้วยกับกลอนเลยนะครับ - - - - - - - - - - - - เจ้ามีทุกข์ทุกข์ของเจ้าอย่าเอามา เพิ่มทุกข์ข้าทุกคราคราสุขสันต์ เจ้ามีสุขสุขของเจ้าจงเอามัน ไกลทุกข์ฉันทุกคราที่ข้าทุกข์ - - - - - - - - - - - - ฮี้ฮี้รักษ์รัก..ลักจ๊วบ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
