๏ มัจจุราชมาเตือนเยือนถึงถิ่น อบอวลกลิ่นความตายมากรายกล้ำ ลางสังหรณ์มรณาพาชี้นำ คำบางคำเอ่ยปากคล้ายจากลา ยังเหมือนเคยปากพร่ำย้ำพวกพ้อง มวลพี่น้องมิตรภาพยากรักษา จากวันนี้ต่อไปเราไกลตา ขอเพียงอย่าลืมกันจงมั่นคง รักษาตนพ้นภัยอันหลายหลาก บันเทิงมากเพียงใดอย่าไหลหลง อนิจจังทุกขังยังปลิดปลง อนัตตายืนยงคงความนัย มัจจุราชมาเตือนเยือนถึงถิ่น ถึงคราสิ้นดับลาอายุขัย เหลือเพียงความทรงจำย้ำอาลัย ดีชั่วไซร้ปรากฏให้จดจาร๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 3 ส.ค. 2548 16:07 น. - ID 79321 
995
19
0
3 สิงหาคม 2548 16:41 น. - comment id 499153
ยามชีพยังคงดำรงค์อยู่ ขอเพียงเป็นผู้ทำดีใช้แซร้ง ด้วยหวังในผลกรรมมิได้แช่ง เกิดเป็นคนควรทำดีชี้ทางเดิน ชีวิตก็แบบนี้แหละบินเดี่ยว....หนี้กันไม่พ้นทุกคนละ......อย่าคิดมากไปนะ...
3 สิงหาคม 2548 18:20 น. - comment id 499209
บทแรก คำแรก น่ากลัวจัง บินหนีเร็ว
3 สิงหาคม 2548 18:31 น. - comment id 499214
++ จะเข้มแข็ง.. แม้อ่อนล้า.. ++
3 สิงหาคม 2548 18:57 น. - comment id 499225
รักนี้ ไม่จบง่าย ๆ แฮะ แวะมาให้กำลังใจศิษย์พี่อัลมอนด์
3 สิงหาคม 2548 19:47 น. - comment id 499235
ไม่ได้มาทักทายเสียนาน มาเจอบทแรกเข้า ทำเอาใจหายเลยค่ะ ใจหายกับบทสุดท้ายยิ่งกว่า
3 สิงหาคม 2548 21:56 น. - comment id 499283
มะระณะธัมโมมหิ...เรามีความตายเป็นธรรมดา มะระณังอะนะตีโต...ล่วงความตายไปไม่ได้ อนิจจาอนิจจัง..หมอก็ยังต้องตายวายชีวา
3 สิงหาคม 2548 22:07 น. - comment id 499292
ใจเข้มแข็งแกร่งกล้ามาล้าอ่อน ไม่เหมือนก่อนกาลล่วงถ่วงทุกข์ท้อ ชีวิตเฉาเซ็งโลกโศกให้พอ แต่ไม่พ้อ เพียงแค่ขอ ก้าวต่อไป..*** ใจหายวาบ.... ทำไมเศร้าๆ วังเวงไงไม่รู้... อย่างไรก็จะขอก้าวต่อไป... ด้วยใจทรนง... มาทักทายยามดึกนะคะ... สวัสดีค่ะ
4 สิงหาคม 2548 07:12 น. - comment id 499394
พี่ตู่บินเดี่ยว ... ถ้าทำความดี .... แล้วจาเจอมัจจุราชเปล่าคะ ..
4 สิงหาคม 2548 07:40 น. - comment id 499403
มัจจุราชไร้หัวไร้ตัวตน เที่ยวซอกค้นเสาะหาสิ่งที่เห็น จะหลบซอนซ่อนพรางร่างยากเย็น ย่อมต้องเป็นเหยื่อแน่แท้ทุกคน
4 สิงหาคม 2548 07:45 น. - comment id 499407
มัจจุราช ใจดีขนาด..เตือนล่วงหน้าเชียวหรือคะ จะเป็นเหมือนในหนังสือที่พนมเทียนเขียนไว้หรือเปล่า .. ? บทสุดท้ายบนโลกนี้ จะเป็นบทเริ่มต้นในอีกสถาน .. ดุนยา..คือถิ่นพำนักชั่วคราว
4 สิงหาคม 2548 07:51 น. - comment id 499412
..เรน แวะมา..ทักทายอรุณสวัสดิ์ ..พี่ชายนกเดี่ยวนะคะ .... ซาแว้ปป ..
4 สิงหาคม 2548 08:15 น. - comment id 499429
นั่นสิคะคุณตา..เหลือแต่ความดีความชั่วเนอะ
4 สิงหาคม 2548 08:22 น. - comment id 499430
ใจเย็นน่ะสหาย....บทสุดท้ายวันนี้ พรุ่งนี้ยังมีให้ได้ฝึกต่ออีกหลายบท
4 สิงหาคม 2548 08:33 น. - comment id 499437
สุดท้ายของวันวาน แต่ ไม่ใช่ วันนี้ ........ แล้งและโหยหา ตรบที่ยังมีลมหายใจ
4 สิงหาคม 2548 10:33 น. - comment id 499515
บทสุดท้ายได้กำหนดปรากฎแน่ และจริงแท้ที่ละไว้ในสังขาร จะชั่วดีมีจนไม่พ้นกาล เพราะทุกท่านต้องตายกันทุกคนชอบบทสุดท้ายค่ะ
4 สิงหาคม 2548 13:02 น. - comment id 499624
@...คุณแก้วนีดา...ถูกต้องครับไม่มีใครหลีกพ้น..เพียงหากเราปล่อยมันเป็นไปตามธรรมชาติจะดีว่า การล่วงไปโดยตนเองอะ @...คุณช่อชงโค...อิอิ...ตามเหตุการณ์ที่ประสบครับ..จริงๆแล้วไม่น่ากลัวนะ เพราะยังไงก็ต้องเจอไม่วันใดก็วันหนึ่ง @...คุณน้ำใส..ขอบคุณมากครับผมที่แวะมาทักทายกันครับผม @...คุณไวยากรณ์..อิอิ..เข้าใจต้องชื่อให้ศิษย์พี่นะ..ต้องการให้ไปพ้องกับใครหรือป่าว ระวังฤทธิ์กระบี่ไร้ใจนะ @...คุณเดือนไร้เงา...ยินดีเสมอครับสำหรับบ้านหลังนี้ที่เข้ามาทักทายครับผม @...คุณ Darkฯ...ความตาย หนักดั่งขุนเขา..แต่ก็เบาเหมือนขนนกครับ..แค่เส้นบางกั้นไว้ระหว่างความเป็นกับความตาย @...เจ๊..กอกก...ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายกันครับ ความรู้สึกที่เขียนเกิดขึ้นเพราะเห็นเพื่อนตัดสินใจในการเดินเข้าสู่อีกภพหนึ่งด้วยตนเองครับ @...น้องเอม..หากทำความดีคงไม่เจอนะ..และก็ไม่คิดอยากจะเจอด้วยอะ..รักษาสุภาพนะครับ @...คุณชัยชนะ...ขอบคุณมากครับที่แวะมาแจมกลอนครับผม @...คุณอัลมิตรา..คงเหมือนการ์ตูนเรื่องพิภพยมราชมั้งครับ เห็นใจดีนี่.. @...น้องเรน...ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายครับผม รักษาสุขภาพนะครับ @...คุณยายเพียงพลิ้ว..ใช่ครับสถิตทั่วแต่ชั่วดี ปรดับไว้ในโลกา @...สหายมนต์กวี..กำลังฝึกเพลงยุทธขับพิษอยู่ขอรับ..ขอบคุณมากครับที่แวะมาครับ @...คุณดาหลาฯ...ขอบคุณมากครับที่แวะมาครับผม @...คุณผู้หญิงไร้เงา..ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณทุกท่านและทุกตัวเลขที่แวะเวียนเข้ามาทักทายกันครับ รักษาสุขภาพทุกท่านครับ
4 สิงหาคม 2548 15:06 น. - comment id 499687
มัจจุราช มาเยือน เพื่อเตือนว่า หมดเวลา โศกเศร้า เรื่องเล่าขาน ให้ละทิ้ง รอยช้ำ เป็นตำนาน ปล่อยวันวาน จารจด บทสุดท้าย........
4 สิงหาคม 2548 15:10 น. - comment id 499690
@...คุณสลักเสลา...ขอบคุณมากครับที่แวะทักทายกันครับผม รักษาสุขภาพนะครับ
4 สิงหาคม 2548 15:46 น. - comment id 499721
กาลเวลาพาใจให้ไหลหลง ลืมบทปลงสังขารการแตกดับ ไม่มีเลยสักชีวิตไม่ล่วงลับ ต้องพบกับความตายไม่ต่างกัน ไปพบกับอะไรมาคะ..จึงมีบทสุดท้ายอย่างนี้
4 สิงหาคม 2548 15:55 น. - comment id 499725
@...พี่ดอกแก้ว..พอดีพบเหตุการณ์ที่เพื่อนที่รู้จักและสนิทกันมันไม่มีอะไรทำลองผู้ตัวเองติดขื่อในห้องนอนผูกที่ตัวไม่ว่ามันดันไปผูกที่คอครับ...ก็เลยออกกลอนนี้มาครับผม...
4 สิงหาคม 2548 21:09 น. - comment id 499944
ถึงบทสุดท้าย เย้ดีใจจัง วันไหนสอบก็บอกด้วยนะคับ อาจารย์ บินเดี่ยวฯ แซวหน่อยน๊า เหมียนเดิม
7 สิงหาคม 2548 21:52 น. - comment id 500807
สู้ๆๆๆๆ
8 สิงหาคม 2548 11:10 น. - comment id 501021
@...คุณหน่อง..อิอิ..สอบไปแย๊ว..ได้ F อะ..ต้องเรียนใหม่ซะแล้ว... @...ไอ๊ซ์..สู้กะไอ๊ซ์เหรอ..ไม่อะ...กลัวจ๊า....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
