หน้าส่วนตัว
๑ ตึกรามโตระฟ้า...............เรืองสมัย
ผุดโชติช่อดอกไฟ...........ผ่องด้วย
แสงสีส่องโชนไป............ราวเขต แมนเฮย
แต่จิตจมฉากม้วย..............เปลี่ยวคว้าง ครวญขวัญ
๒ คืนวันสลดร้าย..................มโนแสลง
บางสิ่งส่อสำแดง...............อ่อนด้อย
บางสิ่งกลับเริงแรง............ฉาวโฉ่
ชนหากเกลียดแต่น้อย.......กว่านั้น นบถือ
๓ ฤากาลแปรเปลี่ยนแล้ว..........เชิญฉล
โดยก่อแต่เกมกล...................แอบกล้ำ
หมกหมากกับเหลี่ยมมนต์.....มอมเหยื่อ
เพื่อหลอกโจนขย้ำ..................ฉีกเนื้อ แนมหนอง
๔ ครรลองแห่งยุคไร้...................ธรรมฉาย
ชนโฉดเกร่อรอบกาย...............กว่ากี้
ออกกฎกับโอบาย...................กลกล่อม เกลอแฮ
ใดใดต่างจากนี้........................ด่าวดิ้น ดายถม
๕ รันทมสดับถ้อย........................ถาบถาง
ชนถิ่นในเขตทาง.....................ต่างเบื้อง
ถูกขีดแบ่งเขตบาง...................ราวเถื่อน
แมนกลับเกริกฟุ้งเฟื่อง............ถิ่นท้น ระทมขยาย
ฯ
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 2 ส.ค. 2548 23:57 น. - ID 79288 
1017
10
0
3 สิงหาคม 2548 07:57 น. - comment id 497679
อิอิ...กะจะแจมเป็นโคลงแต่แป๊กครับ..เลยอ่านอย่างเดียว... ***แวะมาทักทายครับผม
3 สิงหาคม 2548 05:42 น. - comment id 498870
คิดถึงนักท้องนา พ่อจ๋าข้าวเรางามไหม แม่เล่าเป็นอย่างไร สุขสบายดีไหมเออ กล้าหว่านลงปีนี้ ได้ผลดีหรือคอยเก้อ อย่าท้อสิ่งที่เจอ หลังต้องเพ้อฝนคงมา ห่วงแต่พ่อกับแม่ เฒ่าชแรแน่แล้วหนา นับวันแก่ชรา หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน วันหน้าลูกกลับไป ช่วยแม่ได้งานทั้งสิ้น ฝากเสียงให้แม่ยิน ว่าจะผินคืนกลับนา
3 สิงหาคม 2548 00:21 น. - comment id 498877
สวัสดีครับมวลมิตร
หลายวันมานี้ผมเหน็ดเหนื่อยมากกับการขุดดินทำคันคูกั้นน้ำ ต้องถมคันคูให้สูงขึ้นอีก
วิทยุประกาศพยากรณ์อากาศว่าจะมีฝนตกหนักจากพายุวาชิ ผมก็เตรียมการป้องกันตัวเองแบบที่ว่า
โชคดีฝนไม่หนักอย่างที่วิทยุบอกผมเลยโล่งใจได้เปราะหนึ่ง
แต่ก็สงสารชาวบ้านคนอื่นๆครับ คือน้ำขังรอบบ้านเขามา 2 สัปดาห์แล้ว ออกไปไหนมาไหนลำบากมาก ๆ น้ำไม่มีทางระบายออก และเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่าไปทั่วด้วย
ต่อเรื่องนี้ หากจะแก้ปัญหาจริง ๆ ก็ทำได้คือ ร่วมมือกันคนละไม้คนละมืด ขุดทางน้ำเพื่อให้มันไหลลงลำเหมือง น้ำก็จะแห้งได้
แต่ชาวบ้านเขาก็เฉยๆกันอยู่
ผมเองต้องขุดดิน แก้ปัญหาให้ตัวเองจนมือแตก เหนื่อยก็ต้องอดทน
คุณอัลมิตราครับ
ตอนนี้นาของชาวบ้านล่มไปหลายรายเลยครับ เพราะเพิ่งปักดำเสร็จน้ำก็หลากมาท่วมจมมิด พอน้ำลดข้าวก็ตาย
ผมเองตัดสินใจไม่ทำนาแล้วครับปีนี้
คงต้องเปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาสแล้วล่ะ
โดยผมจะปลูกผักกระเฉดแทนข้าว
ข้าวในยุ้งก็ยังมีเหลืออยู่และพอกิน
ผมยินดีต้อนรับคุณอัลมิตรานะครับ
แต่ช่วงที่น่าจะเหมาะ คือบรรยากาศสวยงามมาก น่าจะเป็นช่วงเก็บเกี่ยว
ทุ่งข้าวสีทองและฉากหลังเป็นภูเขาภูพานนั้น
เขียนบทกวีได้ไม่รู้จับครับ
แล้วผมจะแจ้งข่าวอีกที
ระหว่างนี้ผมก็จะขุนปลาไว้เยอะๆ
คุณอัลมิตราจะได้ชมน้ำชมปลาเพลิดเพลินใจ
กับผมก็ได้เอ่ยชวนนักเขียนในประพันธ์สาส์น อย่างคุณกอนกูย คุณธรรม เอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ถ้าได้พบกัน กินปลา กินไวน์ผลไม้พื้นบ้าน ตามประสาคอกวีลูกทุ่ง คงจะได้ความรู้สึกดี เติมกำลังให้แก่ชีวิตผมอีกมาก
คุณอัลมิตราไม่เคยสัมผัสทุ่งนาทุ่งข้าว คงวาดภาพไว้งดงามนะครับ
ภาพที่เราเห็นหรือวาดไว้ในใจอย่างสวยงามนั้น บางที มันก็ซ่อนความจริงอันขมขื่นไว้มากน่าดู
ยกตัวอย่างก็ได้ครับ
ทุกก้าวที่เรายกย่างไปในท้องนาเวลานี้ เสี่ยงกับเชื้อเรปโตสไปโรซีสทุกย่างก้าว
เสี่ยงกับคมอย่างใบมีดโกนของเปลือกหอยเชอรี่ทุกฝีก้าว แบบนั้นเป็นต้น
คนที่อยู่กับผืนนาเสี่ยงจนชาชิน
แต่คนกินข้าวไม่รับรู้หรอกมั้งครับ
ปีนี้ข้าวอาจยากหมากอาจแพง
สมเหตุผลที่ฟ้าฝนไม่พอดี
ถ้าคนกินข้าวเดือดร้อนเพิ่มขึ้น นั่นก็ขอให้เข้าใจและรับรู้ว่า คนทำนาเดือดร้อนกว่ามาก
ขอบคุณคุณอัลมิตราและมิตรทุกท่าน
ด้วยความจริงใจครับผม
3 สิงหาคม 2548 00:50 น. - comment id 498885
ผมลืมชวนคุณมัทได้ยังไงนี่ มาบอกว่าคิดถึงด้วยครับ ไม่ค่อยได้พูดคุยกับคุณมัทเลยช่วงนี้ วันนี้ผมนอนดึกเพราะดวดกาแฟไป 2 แก้ว พรุ่งนี้ได้สอนนักเรียนครึ่งวันครับ อีกครึ่งวันเข้าไปในเมืองเพื่อเตรียมงานให้เจ้านาย ความจริงผมอยากอยู่กับเด็กๆ มากกว่า แต่ทำไงได้นายสั่งก็ต้องไป โรงเรียนของผมอยู่ห่างตัวเมือง 30 กิโลเศษ ผมเดินทางไปกลับระหว่างบ้านกับโรงเรียนวันละ 114 กิโลเมตรทุกวัน เมื่อยแต่ก็ไม่เหน็ดเหนื่อยนัก คงกล่าวคำราตรีสวัสดิ์ล่ะ ไม่ง่วงก็จะขึ้นไปนอนครับ
3 สิงหาคม 2548 01:07 น. - comment id 498888
.......... เข้ามาแอบอ่านกลอนค่ะ อ่านแล้วทั้งหมดนะค่ะ อยากบอกว่า คุณดูท่าทางเป็นคนที่จริงใจดีนะคะ ยินดีที่ได้รุ้จักนักเขียนฝืมือเก่งกล้าค่ะ
3 สิงหาคม 2548 01:09 น. - comment id 498889
พี่อัลมิ..ต้องหลับแล้วแน่ๆเลยคะ.... แบบ..เป็นเรนได้ปล่าวคะ .. เรนชอบอ่าน..ที่คุณเขียนเล่าเรื่อง.. ด้วยดิคะ.. เรนว่า.. ต้องเป็นชีวิตที่สนุกมากๆเล้ยนะคะ.. ต้นข้าว.. สีเขียว .. และบ้านชนบท.. กับพระอาทิตย์ดวงโต..เหมือนในภาพวาด .. ที่พ่อเรนเก็บไว้ในแฟ้มใหญ่.. ตอนที่เรนหัดวาด..กับพ่อ พระอาทิตย์ .. ของเรน.. สีฟ้า .. มีเป็ดกำลังว่ายน้ำ .. สองตัวใน..ทะเล กระท่อมมุงด้วยหญ้าฟาง .. มีสวนดอกไม้.. และต้นไม้ใหญ่ ..สีเขียว .. มีนกร้องสองตัว เค้าเป็นแฟนกัน .. เรน.. อยากอวดภาพวาด..จังต้องเหมือนที่บ้านคุณแน่ๆเลยคะ .. เรน .. ราตรีสวัสดิ์นะคะ .. เรน ถามนิดนึง .. เวลานี้.. อากาศที่บ้านคุณ.. เป็นอย่างไรคะ .. มีเสียง.. ใบไม..พูดกันเปล่าคะ..
3 สิงหาคม 2548 01:12 น. - comment id 498890
..ต่ออีกนิดนะคะ.. กี้เรนลืม .. ภาพวาดของเรน.. มีภูเขาสองลูกด้วยนะคะ .... แว้ป..
3 สิงหาคม 2548 02:38 น. - comment id 498892
มาอ่านงานพี่ตอนตีสองกับอีกสามสิบแปดนาที ว่าจะไปนอนก็ไม่ได้ไปซักที คุยกับเพื่อนๆ เพลินค่ะ มัทอยากไปนะคะพี่พงษ์ แต่ไม่ทราบจะว่างตรงกันหรือปล่าว หากไปก็คงไปกับป๊าเหมือนเดิม อายุมากป่านนี้ยังไม่มีโอกาสไปไหน ๆ ได้เองเลยค่ะ เป็นชีวิตที่ไม่เหมือนชาวบ้านเค้า คิดถึงพี่พงษ์เช่นกันค่ะ ปายนอนก่อนแหละ พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านต่อ
3 สิงหาคม 2548 14:41 น. - comment id 499097
ไพเราะและจับจิต อิ่มเอมและรังสรรค์ วจีพันเรียงร่ำฟ้อง ประกาศก้องว่า \"ยอดกวี\" แวะมาค่ะ ประทับใจทั้งบทกวี และเรื่องราวที่เป็นตัวคุณ
3 สิงหาคม 2548 14:50 น. - comment id 499100
ไพเราะและจับจิต อิ่มเอมและรังสรรค์ วจีพันเรียงร่ำฟ้อง ประกาศก้อง \"ยอดกวี\" ประทับใจค่ะ....ทั้งบทกลอน และเรื่องราว
3 สิงหาคม 2548 17:32 น. - comment id 499180
ช่วงนี้ฝนตกหนักทุกวัน แถมพายุพัดก็บ่อย โอ๊ย เวลาขับรถ หรือเดินทางมาทำงานเหนื่อยมาก กลัวปลิว
3 สิงหาคม 2548 22:12 น. - comment id 499296
คุณก่อพงษ์ใจดีจัง .. อยากไปนะ อัลมิตรายังไม่เคยกระโจนลงสู่ท้องนาเลย อัลมิตราคิดว่านั่นคือสิ่งที่อัลมิตราโหยหามาตลอด คือการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย สมถะ ความเป็นอยู่ตามวิถีชาวบ้าน อ่า !.. คือว่า อัลมิตรายังเซ่อซ่าหลายอย่าง แต่คิดว่าพอหัดได้นะ กางมุ้ง พอไหว แต่ตอนที่เก็บมุ้ง เคยลองสองหน ม้วนได้เป็นก้อนขยุยเชียว จุดไฟที่ตะเกียงก็ยังไม่เคยลองนะ ค่ะ ภาพที่อัลมิตราวาดไว้ เหมือนในหนังทีวีมนต์รักลูกทุ่งประมาณนั้น มีการร้องเพลงรำเคียวเกี่ยวข้าว มีการลงแขกช่วยกันทำนา น่าสนุกนะคะ ยุ้งข้าว .. อืมม !! คือโกดังที่มีข้าวเปลือกอยู่ข้างในใช่ไหม ? ตะก่อน เมื่ออัลมิตรายังเด็ก ที่บ้านเป็นโรงงาน มีโกดังเก็บขี้เลื่อย อัลมิตรามุดไปเล่นซ่อนแอบบ่อยๆ หากันแทบแย่ว่าจะเจอ แต่พ่อมักจะเอ็ด ทุ่งข้าวสีทอง ฉากหลังคือภูพาน... :) เมื่อไม่นานมานี้ อัลมิตราถูกปู่ลิง (จอมยุทธเมรัย) บ่นอุบว่า ทำไมไม่รู้จักทุ่งข้าวสีทอง จนกระทั่งปู่ลิงต้องไปซื้อซีดีของ อ.ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี ที่ปกหลังมีรูปให้ดู คุณเลี้ยงปลาไว้ที่บ่อ รู้มั๊ย .. ถ้าเป็นไปได้นะ อัลมิตราพยายามเก็บตังค์อยู่เหมือนกัน ทุกวันนี้ที่ทำงาน ก็เพราะมีความตั้งใจว่า จะไปตั้งรกฐานที่ชนบท ดำเนินชีวิตอย่างที่อยากจะเป็น อัลมิตราตกปลาไม่ค่อยจะได้เรื่อง ทั้งชีวิต ตกปลาได้ตัวเดียว (ก็หนเดียวนั่นแหล่ะค่ะที่ตกปลา) เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ตกได้ปลากระบาง แต่เพื่อนของอัลมิตราเขาชอบตกปลานะ เขาคงสนุกแน่ ๆเลย อัลมิตราเคยจับไส้เดือนเมื่อตอนเป็นเด็ก เอาไปแลกท๊อฟฟี่กับพี่ ๆ คราวนี้ อัลมิตราจะลองกล้า ๆจับบ้างล่ะ มันคงไม่มีปากกัดอัลมิตราเนอะ .. ปล . วันนี้อัลมิตรามีความสุขจังค่ะ
4 สิงหาคม 2548 05:22 น. - comment id 499370
ตึกเรียงรายใหญ่โก้ มโหฬาร ดูงดงามอาคาร เปลือกกระพี้ แต่ดวงจิตสันดาน เสริมเล่ห์ ผิดแผกบ้านนานี้ สุดซึ้งน้ำใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
