นิราศเจ้าพระยาคลารำลึก กระแสน้ำไหลเอื่อยดูเฉื่อยนั้น แสงจันทร์ทอทบน้ำร่ำรำพัน นึกถึงวันแสนซ่านสำราญรมย์ เงาดวงจันทร์ทาบลงอยู่ตรงหน้า แลท้องนภาเฉิดฉวัดเข้าผลัดสม พิเคราะห์พินิจติดตาในวงกลม สนิทสนมแลสล้างกลางธารา เจิดจรัสประภัสสรในตอนพลิ้ว ระริกลิ่วแววระยับยากนับหา ไปตามคลื่นลื่นแวววับงามจับตา กระทบฝาเรือเอี่ยมจุ้นที่คุ้นเคย อีกเรือประทุนลอยล่องพร่ำเพรื่อ ทั้งเรือเกลือข้าวสารที่ผ่านเอ๋ย เรือหาปลาลอยลำไม่เว้นเลย ยากจะเฉลยคราคล่ำสองล้ำฝั่ง พระพายโชยโรยกลิ่นน้ำรำลึก ทั้งยุงผนึกกำลังยามมานั่ง สองมือเกาเหลือบมองคอยน้องนาง จันทร์กระจ่างแลชมภิรมย์เดียว เจ้าพระยาเอ๋ยข้าเคยว่ายท่องเที่ยว เกาะลดเลี้ยวเกี่ยวเรือดูหวาดเสียว คอยหลบหลีกเจ้าของตัวเป็นเกลียว หลบไม้เรียวคอยฟาดข้างแคมเรือ ทั้งเรือลากซุงลอยลงตรงกลางน้ำ ดำออกคลำกุ้งปลากามากมายเหลือ เชือกกล้วยมัดรอบเอวส่งจุนเจือ นำไปเผื่อทางบ้านเพื่อกันถูกตี มาบัดนี้อายุวัยดุจใกล้ฝั่ง เพียงมานั่งเฝ้ามองสองฝั่งนี้ เพื่อประกอบอดีตปัจจุบันที่มี สร้างชีวีเป็นฝันที่รัญจวน เดือนสิบสองน้ำนองเต็มตลิ่ง แต่ทุกสิ่งเปลี่ยนไปยากคืนหวน เมื่อก่อนนี้หญิงชายมากมายชวน บัดนี้ล้วนเรือยอร์กพ่นกรอกวลี ยิ่งเพลงฟังครั้งนี้สุดที่กล่าว เหมือนจับเอาลิงเต้นบนสังกะสี หากยุคเก่าสุนทราภรอ่อนหวานดี ต่อไปนี้ยากจะแลชะแง้คอย คนละยุคละสมัยไม่ว่ากล่าว แต่ยังเฝ้าเหม่อมองคิดจะสอย เดือนและดาวมาเล่นเห็นเลื่อนลอย เอามาปล่อยลงน้ำแทนกระทง ประกอบเพลงเก่าเก่าที่เร้าจิต จะเนรมิตสาวงามตามประสงค์ แทนนางกระทงคงไว้ในเจตจำนง แล้วปล่อยอนงค์ลงบูชาพระคงคา ความฝันนี้ใกล้ดับเสียแล้วหนอ สิ่งที่พ้อเห็นร้างกระมังหนา ด้วยวัยเรานี้หนอต้องขอลา ยากจะมาหวนกลับแลลับจร จันทร์ดาราพากันนั้นทรงกลด งามจรดแลสล้างมิหลอกหลอน อีกท้องน้ำแลระยับเป็นตอนตอน ใจอาวรณ์ตอนเที่ยงคืนสุดชื่นเพ็ญ เสียงเพลงเก่าแว่วมาใจพาระทึก ภวังค์ที่ตรึกหวนลับกลับมาเห็น เงากระจ่างกลางน้ำที่ฉ่ำเย็น พบเนื้อเย็นยืนจ้องดูมองเรา แย้มยิ้มนิดจิตสว่างกระจ่างไสว เฉิดไฉไลถือกระทงมอบส่งเข้า ยื่นมือรับขอบคุณเสียงเบาเบา มิ่งเฉลาเราอธิษฐานพลันลอยกระทง. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙ 31 กรกฎาคม 2548 13.50 น.
31 กรกฎาคม 2548 16:12 น. - comment id 497938
..ตอนเป็นเด็ก.. เรนว่า ..คุณลุงแก้ว..ต้องซนมากแน่ๆเล้ยย .. ..บทกลอนที่เขียน .. เรนอ่านแล้วขำกลิ้งด้วยดิคะ .... ก็ .. ตอนนี้..งัย .. เชือกกล้วยมัดรอบเอวส่งจุนเจือ นำไปเผื่อทางบ้านเพื่อกันถูกตี.. อิอิอิ.. เหมือนเรน .. ตอนแอบไปว่ายน้ำ.. ที่สระบ้านเพื่อน.. โดนซะ.. เจ็บด้วยดิคะ .. ก็แบบเรน .. ไม่รู้.. เคล็ดลับ..วิชาหลบนะดิคะ.. ..
31 กรกฎาคม 2548 17:59 น. - comment id 497948
อ่านแล้วรู้สึกถึงความเป็นนิราศจริง ๆค่ะ ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ
31 กรกฎาคม 2548 19:56 น. - comment id 497978
แวะมาเยี่ยมค่ะ...งานงามมากให้ความรู้สึกที่ดีค่ะ...ดูแลสุขภาพนะ..แฝดเพื่อน...
31 กรกฎาคม 2548 22:50 น. - comment id 498046
หลับตานึกภาพ..............เหมือนความรู้สึกของภาพมาซ้อนทับกับปัจจุบัน เสน่ห์ของมันคือเป็นภาพที่ไม่มีใครสามารถรับรู้ได้เหมือนเจ้าของที่เคยยล ^_^ งานนี้ชอบมากขอรับ
1 สิงหาคม 2548 00:46 น. - comment id 498071
นึกภาพตามไปเลยครับ ไพเราะจับใจมากเลย รักษาสุขภาพนะครับ
1 สิงหาคม 2548 10:14 น. - comment id 498126
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยครับ...เหมือนผมได้ ย้อนเข้าไปในเหตุการณ์นั้นด้วย งดงามยังเลย ไออดีตคุณลุงแก้วครารำลึก ความรู้สึกคล้ายติดตามภาพความฝัน เจ้าพระยายังจดจำภาพรำพัน คิดถึงวันภาพเคยคุ้นอบอุ่นใจ ผมตอบแบบยาวยาว..ในหน้าแรกนะครับ.. แด่ลุงแก้ว...ไออดีตเจ้าพระยา
1 สิงหาคม 2548 13:08 น. - comment id 498167
งามครับท่านแก้ว..ส่วนคนเขียนหล่อครับ..อิอิ..
1 สิงหาคม 2548 14:38 น. - comment id 498223
อดีต....งดงามจังค่ะ........ชอบจัง.......
1 สิงหาคม 2548 18:55 น. - comment id 498295
วันนี้ข่าวเพิ่งลงว่าคุณสุดา ชื่นบาน ผู้ร้องเพลง มองอะไร* ศิษย์ก้นกุฎิของคุณลุงสุทราภรณ์เสียเสียชีวิต ไปเสียแล้ว... ขอร่วมไว้อาลัยด้วยสักนิดนะคะ... คิดถึงธรรมชาติที่ใสๆ และงามแบบธรรมชาติของอดีตกาลนะคะ... เป็นอีกหนึ่งงานงาม ... นางฟ้าแสนซนเพิ่งจะกลับมาไม่นานขอชื่นชมเจ้าค่ะ... สวัสดีค่ะ
1 สิงหาคม 2548 23:19 น. - comment id 498394
โอ...คุณแก้วขา ปรายหน้าแตก สมองเบลอ... ไปเขียนได้อย่างไรว่าคุณสุดา ชื่นบาน ลูกศิษย์คุณลุงเอื้อ...แห่งวงสุนทราภรณ์.... ความจริงคือคุณศรีสุดา....ค่ะ ป่านนี้แม่สุดา ด่าปรายแย่แล้ว... ขออภัยด้วยค่ะแม่สุดา ขา...อิ้ อิ้ ขออภัยคุณแก้วด้วยนะคะ... ด้วยเหตุสมองเบลอ มากๆ ค่ะ... เขียนอะไรออกไปยังงงอยู่เลยนะนี่... มาแก้ข่าวนะคะ บ้านไทยโพมคืนนี้ก็ไม่รู้เป็นอย่างไร ปรายเข้ายาก เข้าเย็นเหลือเกิน... ไม่ได้ไปทักทายใครเลย คงขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า... ราตรีสวัสดิ์คุณแก้วด้วยค่ะ จาก..นางฟ้า สมองเบลอ...
3 สิงหาคม 2548 10:03 น. - comment id 498944
คุณ เรน จ๊ะเมื่อเด็กๆลุงซนมากเลย หนีพ่อแม่แอบไปเล่นน้ำ บ้านลุงอยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำ เจ้าพระยามากนัก ตอนแรกหัดว่ายน้ำที่คลองก่อน พอชักเก่งก็ลองของจ้า ไปเล่นที่แม่น้ำเลยล่ะ นี่เป็นเหตุการณ์เล่าตอนเป็นเด็กคนองนะ เมื่อแต่งกลอนเป็นก็จำลองไว้เป็นที่ระลึกเลยฝากไว้ ให้ทุกๆคนอ่านคิดว่าสมัยนี้คงจะไม่มีแล้วล่ะ ขอบใจเรนมากนะจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:06 น. - comment id 498948
คุณ ภาวิดา นี่เป็นเรื่องที่สองครับ เพราะเห็นคนเคยบอกว่า งานของผมไปในแนวทางนิราศเสียมากกว่า จึงทดลองดูครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:08 น. - comment id 498950
คุณ ราชิกา ขอขอบคุณในความห่วงใยของเพื่อนรักมากครับ เพื่อนเองก็พยายามรักษาสุขภาพมากนะ เดินทางบ่อยๆ เกรงจะเจ็บไข้ได้ป่วยจ้า แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:10 น. - comment id 498952
คุณ สุญญะกาศ ตามความคิดผมนะครับ สิ่งใดที่เป็นความสุขของเพื่อนๆ ผมจะทำเสมอ ตลอดจนถึงประสบการณ์ของผม ที่ผ่านมาอาจจะมีคุณค่าได้แก่คนบางคนครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:11 น. - comment id 498954
คุณ ดาวอังคาร คุณกับผมก็ลูกเจ้าพระยาเหมือนกัน แต่เหตุการณ์เมื่อก่อนคุณอาจจะไม่ได้เห็นครับ ผมเพียงจำลองมาเท่าที่ทำได้ครับ ขอบคุณนะครับ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:13 น. - comment id 498957
คุณ มนต์กวี งานผมเพียงจำลองเหตุการณ์ในอดีตไว้ครับ และผมได้ติดตามไปอ่านงานของคุณแล้วพร้อม คอมเม้นท์ไว้แล้วด้วยครับ ขอบคุณมากนะครับที่เสริมเพิ่มเติมครับ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:15 น. - comment id 498958
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ความหล่อหรือจะสู้คนที่ชื่อบินเดี่ยวฯได้ไง ชื่อฉายาก็แจ้งไว้แล้ว หากไม่หล่อจริงคงจะบินไม่ได้ ถึงหมื่นลี้หรอกครับ จริงไหมเพื่อน แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:19 น. - comment id 498961
คุณ สลักเสลา ครับอดีตมันงดงามคนละแบบกับปัจจุบันครับ ความสงบเรียบง่ายธรรมชาติสิ่งแวดล้อมหาง่ายมากครับ นั่งอาบน้ำยังได้ยินเสียงนกร้องขับขานกันเลย เจ้าพระยาสมัยก่อนนกนางนวลบินกันว่อนมีทั้งเหยี่ยวและนกอื่นๆ มากมายจริง แต่สมัยนี้หาไม่ได้แล้วครับ จะกินปลา กุ้ง หรือโอ้ยง่ายดายมากครับ พอน้ำทะเลหลาก จะเห็นแมงกะพรุนลอยเท้งเต้งมาให้เห็นครับ นี่แหละคือบรรยากาศของอดีต ท้องน้ำจะเสียงดังก็ต่อเมื่อเรือลากเท่านั้นแหละ หากย้อนได้ผมจะย้อนกลับหาอดีตครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:23 น. - comment id 498965
คุณ กอกก ขอบคุณนางฟ้าแสนสวยมากนะครับที่แจ้งให้ผมทราบ ถึงดาราของวงสุนทราภรเสียดายจังครับ คุณศรีสุดาฯ เป็นนักร้องที่ร้องสนุกสนานมากครับนี่แหละ คือความจริงทุกๆคนย่อมไม่พ้นไปได้ครับ ผมเอง ยังไม่รู้เมื่อไหร่ แต่ก็ต้องเหมือนๆกันครับ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 10:25 น. - comment id 498967
คุณ กอกก นางฟ้าครับความผิดพลาดย่อมเกิดได้เสมอ แต่เจตนานางฟ้างดงามมากถึงจะผิดก็เป็นผิดที่น่ารักมากครับ เพราะว่ายังเน้นในส่วนสำคัญอยู่ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.