อีเหมียวเอ๊ย....
พระจันทร์เศร้า
ไม่อยากเชื่อเลี้ยงกล่อมถนอมเจ้า
อุตส่าห์เฝ้าฟูมฟักอย่างรักใคร่
แล้ววันหนึ่งทะลึ่งกัดมันขัดใจ
เดือดร้อนให้ต้องฉีดยาน่าลงทัณฑ์
อีเหมียวน้อยหน้าตึกรักลึกซึ้ง
มันเผลอทึ้งหยอกกัดฟัดเอานั่น
อยากเลิกรักหักใจไปจากกัน
พอหุนหันเห็นสายตาพาอ่อนใจ
แววตาที่สบมาบอกว่ารัก
เล่นอาจหนักแต่รักสื่อตาซื่อใส
ได้ยินเสียงวิ่งมาหาเร็วไว
อาจเมินใครแต่หัวใจให้คนเดียว
เหมียวไม่มีเจตนาน่าแอบแฝง
ที่เล่นแรงเพราะสุขนั้นเลยมันเขี้ยว
ก็แค่แผลเฉียดชิดไปนิดเดียว
อย่าคลายเกลียวสัมพันธ์รักกันมา
มือที่ลูบโลมไล้ยามให้ข้าว
เสียงที่เรียกทุกเช้าเฝ้าคอยหา
ไม่พบกันเสาร์อาทิตย์คิดทุกครา
โปรดเถิดหนามายาใดเหมียวไม่มี....