ในความเปลี่ยวก็เหงาเปล่า ช่างเหงาเปลี่ยวเดี๋ยวเปล่าหวั่นหวั่น บางคืนลมแรงแสงไฟแดงเกินจันทร์ ฤาบางวันก็เปล่าเปลี่ยวให้เชี่ยวใจ โดดดายเดี่ยวได้ใดดาษ คืนนั้นวาดเสียงสวาทจะขาดได้ เสียงหัวเราะเยาะหยาดขยาดไกล อย่างเย้ยยิ้มใจใครจักดูแล เหมือนว่าขาดดาษดื่นทั้งหมื่นรัก จักโหยหักหาเอา-น่าเศร้าแท้ หยาดมือใด?มือนั้น?จับดวงแด จับกาแฟ! ชวนกันไปได้อิ่มคืน หากวันพรุ่งจักปรุงใหม่ให้สวยสด ครันวานซืนหมดลดไปหลายความตื่น ครุ่นวันนี้?วันใด?เหมือนโดนปืน เจ็บใจอื่นก็สุขชื้นทั้งหมื่นรักลวงฯ
29 กรกฎาคม 2548 14:42 น. - comment id 497220
แต่ความเปลี่ยวเหลียวหาใครมักไม่เป็น ต้องโดดเด่นยืนเดียวดายให้อับเฉา แต่ยังดีเมื่อมีรักมาบรรเทา เป็นรักเราที่ลวงหลอกยามบอกใคร แต่งได้ดีค่ะ
29 กรกฎาคม 2548 16:04 น. - comment id 497361
คืนนั้นวาดเสียงสวาทจะขาดได้ ( ขำจัง วรรคนี้ คือว่า เสียงสวาท ช่วยทำเอฟเฟคหน่อยสิคะ ) หยาดมือใด?มือนั้น?จับดวงแด (ตายล่ะ อัลมิตรากำลังวาดภาพว่า ..จับ { } ) จับกาแฟ! ชวนกันไปได้อิ่มคืน (จับกาแฟ ใช้มือ หรือใช้ลิ้นค่ะ) แวะมาแซวนะคะ ฝนตกบ่อยหมู่นี้ มีคนปรามอัลมิตราว่า อย่าเศร้า อย่าเศร้า อัลมิตราก็เลยเอ๋อ ไปแล้ว ค่ะ
30 กรกฎาคม 2548 01:29 น. - comment id 497458
รักแท้ในคืนหลอกลวง แวะมาอ่านอะ สักหน่อยไหม
31 กรกฎาคม 2548 18:43 น. - comment id 497961
เหอๆ หนนี้นู๋เข้าใจยากหน่อย ยังเด๊ก...เด็ก สำนวนเข้าใจยากอ่าค่ะ อิ อิ โฮะๆ เจอกันเมื่อไหร่ ก้อแปลให้น้องฟังบ้างเน้อ ท่านเพ่..