หน้าส่วนตัว
ครวญชมพู
ปลายใบสะบัดซัดซ่าหน้าฝน
ราวดังคนสะอื้นคลื่นกำสรวล
แหมะแหมะแหมะปะแตะบนแก้มนวล
โอนางครวญฝนครางช่างเศร้าใจ
พายุแรงโกรกกิ่งยิ่งสุดโศก
ดังหยิบโยกโบกรักจากแขไข
กระแสลมคมฟาดก้านขาดใบ
ไม่เท่าในใจนวลครวญระทม
เสียงตัดพ้อต่อต้านม่านฟากฟ้า
คือแลบผ่ากลางถิ่นแห่งขื่นขม
ใครกันหนอปล่อยนางต้องตรอมตรม
หาลมห่มลมกร้าวร้าวกราดทรวง
ไปบอกพรหมพรมนางให้อุ่นอก
บังเอิญตกหล่นลงบันไดสรวง
เหตุกลายกลับปรับเปลี่ยนเจ้าพุ่มพวง
เป็นดาวดวงพวงช่อสีชมพู
ไต่เรื่อยเลียดเสียดสานคานไม้เก่า
ใครกันเล่าว่าเย้ามิเลิศหรู
เห็นค่าเคียงเพียงรั้วหน้าประตู
กรรมพธูเกาะกอก่อเกลียวกลืน
ฝนโรยซาชาชืดจืดจางกรุ่น
ชะเอาฝุ่นหวาดหวั่นหวิววายฝีน
เจ้าชูช่อชะฉ่ำชีพยาวยืน
แม้ค่ำคืนงามเพรียวเหลียวตามแล
ชื่นชีวาช้านักนะรักนี้
ฝนลับลี้น้ำหยาดลงจอกแหน
พวงชมพูอยู่ยอดจอดประแจ
งามมิแพ้ผกาใดในจักรวาล
อาภาภัส 23 กรกฎาคม 2548 เขียนที่บ้านพระประแดง
แ
อาภาภัส 23 ก.ค. 2548 06:31 น. - ID 78868 
1271
6
0
23 กรกฎาคม 2548 12:24 น. - comment id 494872
งดงามครับ...
23 กรกฎาคม 2548 12:48 น. - comment id 494890
เป้นกลอนที่ไพเราะมากๆค่ะ เก่งจัง
23 กรกฎาคม 2548 13:36 น. - comment id 494912
พวงชมพู ^_^
23 กรกฎาคม 2548 14:56 น. - comment id 494945
สบายดีไหมครับพี่ภัส แปะ ๆ
23 กรกฎาคม 2548 19:29 น. - comment id 494988
งามงด แปะๆ ด้วยแต่เอ่ เลยสงกรานต์แล้วนี่ฮ่ะเสียดายจัง
23 กรกฎาคม 2548 21:28 น. - comment id 495018
วันนี้ว่าจะไปที่พระประแดง .. มีเพื่อนอยู่ที่นั่น แต่อัลมิตราจำไม่ได้ว่าไปอย่างไร นานมากแล้ว ที่ได้ไป หาโอกาสไปเยือนสักหน่อยคงจะดี ที่บ้านเพื่อนเป็นบ้านทรงไทยในสวน มีนกขุนทองพูดมาก ไม่รู้ยังอยู่หรือเปล่าสิ มีต้นไม้ที่ออกผลมากเลย นี่อัลมิตรานึกถึงมะม่วงสามฤดู แม่ของเพื่อนมักจะทำขนมไทย ๆ มาให้ทานเสมอ ตอนโน้น .. ได้วิชา ทำเกสรลำเจียกมาด้วย ทว่า วันนี้ฝนตก .. ฝนในใจก็ตก ทุกอย่างเลยไม่อำนวย ..
24 กรกฎาคม 2548 14:18 น. - comment id 495128
นึกว่าชมภูภูคา ที่เขาไปดูชมกันที่จังหวัดน่านซะอีก พระประแดงนี่อัลมิตราคงจะงงเมื่อไปถึงแค่ได้ยินชื่อหมู่บ้านเ ช่น บ้านเวหะราว บ้านเต้อ บ้านตองอุ๊ บ้านทรงคะนอง บ้านหะเริ้น ฯลฯ อาภาภัส น่าจะลองอธิบายเรื่องมอญขวาง มันเป็นยังไงนะเราก็ยัง งง ๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
