1 ขอโทษ ถ้าคำนี้ช่วยได้ เสียใจ ถ้าเธอยอมรับฟัง ผิดเอง ถ้าเธอลดชิงชัง พอหรือยัง กับบางอารมณ์ที่เธอไม่ให้อภัย พิษความห่างทำให้ซาบซึ้ง การไม่ได้พูดคุยกันแม้เพียงครั้ง- ห่างกันจนรู้ว่า ไร้แรงพลัง อยากยับหยั้งคำลาที่ให้ 2 โกรธตัวเองที่ไม่กลัวถอนคำลา เกลียดตัวเองที่คิดว่าถูกเสมอ บ้าไปเองว่าฉันก็เช่นเธอ สรุปได้เก้อ เผลอไปข้างหน้าไม่หันคืน 3 เอาเถอะ รังแกฉัน เจ้าใจรัก เอาเถอะ เหยียบหยามฉัน ให้สาใจ เอาเถอะ เกลียดฉัน ไม่สนใจ แต่ขอให้เข้าใจเจตนา ว่ารัก-ดี 4 บอกไปแล้วว่าความบ้า-ฤทธิ์ร้าย ฉันมีมากมาย มากความและสับสน อยากให้รู้ว่าคนทุกคน ยืนตน ยืนตัว ด้วยจุดยืนตัวของตัวเองฯ --คิดถึงเสมอ--
19 กรกฎาคม 2548 23:01 น. - comment id 493744
ฅน(ไม่)สำคัญ พูดออกไป ก็ไร้ซึ่งคนยลยิน ดังนั้น ฅนไม่สำคัญคนนี้จะไม่เอ่ยคำใด สิ่งที่เป็นไป ก็ให้เป็นไปตามนั้น ค่อย ๆ ถอนตัวออกมา และรับสภาพความบอบช้ำ เอาเถาะ สักวัน ฅนไม่สำคัญคนนี้ จะลืม เธอ
20 กรกฎาคม 2548 08:59 น. - comment id 493857
ได้ยินเสียงเพรียกเพ้อละเมอหา แก้วกานดาที่รักปักใจฉัน ได้ยินแล้วความร่ำไห้ได้จาบัลย์ ได้ยินแล้วตัวฉันก็เศร้าตาม สัมผัสได้ถึงความเศร้าที่คุณมีอยู่ขณะนี้เลยค่ะ
20 กรกฎาคม 2548 13:42 น. - comment id 493981
จงเข้มแข็งนะคะ แวะมาทักทายจ้า
20 กรกฎาคม 2548 15:07 น. - comment id 494032
เธอโชคดีค่ะ ที่มีคุณคิดถึง