...หัวใจแม่..บทประพันธ์จาก.เซฟเก่า

เปิดเซฟเก่าพบบทประพันธ์อันน่าแปลก
รอยแตกแยก..รันทด แห่งบทแม่
ฉันหยิบมาอ่านย้ำช้ำดวงแด
เจ็บปวดแท้วันเก่า...อันเศร้าทึม......//***
      ตอนหนึ่ง...หัวใจแม่...พุธ 22 พ.ค. 2528
    ๑
      เห็นภาพลูกน้อยฟูมฟาย...
.ดิ้นเต้นร้องไห้
หัวใจเจ็บช้ำเกินทน
   ๒
      ใจใครจะไม่ดิ้นรน....นี่มันใจคน
มันมิใช่เป็นใจควาย
    ๓
       โอ้ โอ๋ หัวใจเจียนวาย..
.เจ็บปวดร้าวสลาย.......เจ็บกายไม่เหมือนเจ็บใจ
    ๔
       หัวอกลูกรักขมไหม้..
..ดวงใจน้อยน้อยนั้นไซร้.......เจ็บปวดเหลือกระไร...กัลยา
     ๕
       ลูกจ๋าแม่จะปลอบแก้วตา
แม่จะกล่อมเจ้านิทรา...ปราถนาสิ่งใดจะฟัง
     ๖
       แม่จะลูบลูกยาที่หลัง
ระวังใจพลั้ง......ใจเจ้าจะขาดวิบวาย
     ๗
        โธ่โถนังแม่มดร้าย
นังคนใจควาย......ใจควายอยู่ในร่างคน
      ๘
        นางช่างโหดร้ายเหลือทน
นางแกล้งชักยนต์......ชักใยทำร้ายลูกยา
จบตอน ๑..ทิกิ_tiki
เมื่อหัวใจเจ้าร้อนเป็นไฟ
หัวใจแม่ยิ่งกว่าไฟเผา
แม่จะเอาใจเจ้ายิ่งกว่าอะไร
ทิกิ_tiki
สิ่งที่บันทึกไว้เป็นลายมือของฉันเองเขียนด้วย..ปากกาเมจิค..สีม่วง
บนกระดาษสมุดบันทึกเล่มครึ่งเอสี่อยู่ในซองเรื่องของลูก
ฉันหยิบขึ้นมาดู...แลเห็นความเจ็บช้ำน้ำใจในวันนั้น
สิ่งที่เจ็บนั้นวันนั้นผ่านไปหมดสิ้นแล้ว..ยี่สิบปี...ยี่สิบปี
ที่ทุกคน..เจ็บปวดจากวาระเก่าๆที่คนยังไม่เข้าใจกัน
ที่คนยังไม่อดทนต่อกัน...
........เมื่อเขียนลง ณ ที่นี้ เคาะแป้นพิมพ์ลอกลงมา
เสมือนน้ำตาฉันซึมออกมา...โอ..กรรม..
คัดลอกมาตามที่มันเป็นมิได้ปรุงแต่ง...ตามที่ความรู้สึกจากหัวใจในวันนั้น

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

tiki 19 ก.ค. 2548 21:09 น. - ID 78747

1157

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/78747 ที่มา: จากกระดาษสมุดบันทึกยี่สิบปีที่แล้ว , tiki

comments powered by Disqus

ทำ มะ ชาด

20 กรกฎาคม 2548 11:34 น. - comment id 493661

.........รู้สึกถึงหัวอกของแม่ ....เห็นความรักที่แม่มีต่อลูก....ค่ะอย่างไรก้อเป็นกำลังใจให้พี่นะค่ะ.....

tiki

20 กรกฎาคม 2548 11:56 น. - comment id 493669

ตอบ #  ....11 ..........น้องเรน
มามี้คงยุ่งอยู่น้องเรน
มิเอียงเอนไปไกลอย่าได้ขึ้ง
ดวงใจแม่แน่นักจักรำพึง
รักซาบซึ้งแต่ลูกผูกวิญญาน์

ทิกิ
ตอบ #  ....12 ..........คุณสุญญะกาศ
อ้อมกอดแม่หนักแน่นนั้น
ช่วยป้องกันทุกข์ภัยอย่างแน่นหนา
ทิกิ

 ตอบ #  ....13..26%...คุณเพลงผิว
ขอบคุณที่แวะมาเยือนค่ะ
บทกลอนรักของแม่
จะล้านปีก็ยังอยู่ในสมัย
จะรักของปลาวาฬหรือรักของคน
มันก็ไม่ต่างกันเลยค่ะ

ทิกิ%36 

  ตอบ #  ....14..26%...
คุณ ทำมะชาดคะ
ความรักของแม่นั้น
กี่ปีกี่ชาติ...ก็เป็นสัญชาติญาณ
ที่น่าเห็นใจ...ไม่ว่าจะเกิดอะไร
ก็รักลูกไว้ก่อน..สุดหัวใจค่ะ
ทิกิ

ยังเยาว์

19 กรกฎาคม 2548 21:32 น. - comment id 493705

อ่านแล้วคิดถึงแม่มากค่ะ

มาอยู่ไกลอย่างนี้ทำให้หนูรู้ว่า
แม่คิดถึงหนูขนาดไหน
เพราะหนูก็พึ่งรู้ตัวว่าคิดถึงแม่มากๆ เมื่อมาอยู่ที่นี่

โทรไปหาแม่ทีไร แม่ก็มีแต่จะร้องไห้ทุกที
แล้วก็คุยไม่ได้ ต้องคุยกับหลานกับพี่แทน

คิดถึงแม่ค่ะ

tiki

19 กรกฎาคม 2548 21:54 น. - comment id 493716

คุณยังเยาว์คะ
แม่มักรักลูกสาวมากห่วงมาก
เป็นเช่นนั้นจริงค่ะ
เราก็รักลูกสาวเราเหลือเกินค่ะ
รักมากห่วงมาก
แต่ดีใจที่เธอประพฤติตัวดี
หยิ่งมาก...แคร์ชื่อเสียงมาก
ก็ดีใจค่ะ...แบบไว้วางใจได้
หายห่วงไปมากแต่ก็ยังห่วงอยู่ค่ะ

ยิ่งตอนเล็กๆลูกคือดวงใจจริงๆค่ะ

อัลมิตรา

19 กรกฎาคม 2548 21:58 น. - comment id 493719

ต่อให้แม่ดุ แม่ตีอย่างไร ก็ไม่เคยใช้คำกล่าวอย่างข้อ ๗. เลย .. แย่จัง

๗
        โธ่โถนังแม่มดร้าย
นังคนใจควาย......ใจควายอยู่ในร่างคน

ผู้หญิงไร้เงา

19 กรกฎาคม 2548 22:00 น. - comment id 493721

ลูกน้อยน่าสงสาร
เจอแม่ไม่ต้องการห่วงหา
ทำให้ลูกน้อยต้องเศร้าวิญญา
น้องร้องไห้จ้าน่าสงสารจริงจริง

คนเป็นแม่ส่วนใหญ่รักลูกทุกคน

tiki_4895...unlogged_in

19 กรกฎาคม 2548 22:18 น. - comment id 493729

....ตอบ # 3  คุณอัลมิตรา
ไม่มีใครว่าลูกอย่างนั้นดอกค่ะ
เป็นความเจ็บใจของเราที่มีต่อคนบางคน
ที่ทำร้ายน้ำใจลูกเราเราเจ็บใจก็เขียนไว้ใน
กระดาษเท่านั้นเองค่ะ

เพราะเด็กมิรู้จะระบายความรู้สึกคับแค้นใจ
ของเด็กได้อย่างไร ก็ร้องไห้งอแงโยเยขัดใจ
ถึงแก่ปีนรั้วบ้านออกมาเพื่อจะไปหาแม่ให้
ถึงที่ทำงานแม่ให้ได้...

เด็กคงจะไม่เป็นขนาดนั้นถ้าในบ้านนั้น
ไม่แสดงกิริยาอาการดั่งที่เราบันทึกด้วยความ
เจ็บใจไว้..เช่นนั้นใช่ไหมคะ..

เป็นบันทึกถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดกับการกระทำของผู้หญิงคนหนึ่ง..ที่ทำให้เราต้อง
เผ่นกลับจากที่ทำงานข้ามทางด่วนไปเดี๋ยวนั้น
และมันยุ่งเหยิงชุลมุนวุ่นวายไปอย่างนั้น..
เฮ้อ...เมื่ออ่านบทนี้จึงรู้สึก ขมขื่นถึงความรุ้สึก
นั้นได้จริงๆ

เราไม่เคยด่าว่าลูกเช่นนั้นค่ะ
โปรดเข้าใจด้วย

ทิกิ

ทิกิ

19 กรกฎาคม 2548 22:23 น. - comment id 493731

....ตอบ # 4..คุณผู้หญิงไร้เงาคะ

.....ทิกิได้ชื่อว่าเป็นแม่ที่รักลูกเกินควรค่ะ
จึงถูกนินทาว่าร้ายอยู่เป็นประจำ
ว่าตามใจลูกลูกเธอจะไม่ดีจะเสียคนจะฯลฯ
เป็นประจำ...ทำให้หยิ่งมาก
ว่าอย่างไรจะเลี้ยงลูกเราให้ดีให้ได้
....เวลาที่ผ่านมาจนถึงวันนี้
วันที่ทุกคนรอบข้างให้ความชื่นชม
ศรัทธาในตัวลูกเรา
เป็นคำตอบที่เราภูมิใจ
ว่าเราก้าวผ่านวันอันเจ็บช้ำน้ำใจนั้นมา
ได้เพราะความอดทนแท้ๆ

เพื่อลูกค่ะ

นกกะป่วน

19 กรกฎาคม 2548 22:38 น. - comment id 493734

เจ้าเด็กชายตัวน้อยของเราเข้าไปหาแม่
และส่งกระดาษให้
หลังจากแม่เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนแล้ว เธอก็ก้มลงอ่าน 

ค่าตัดหญ้า - 5 บาท
ค่าทำความสะอาด - 1 บาท
ค่าซื้อของให้แม่ - 2.50 บาท
ค่าดูแลน้องชาย - 2.50 บาท
ค่าเอาขยะไปทิ้ง - 1 บาท
ค่าได้คะแนนดี - 5 บาท
ค่ากวาดสนาม - 2 บาท
รวม ค้างชำระ - 19 บาท

เธอหยิบปากกาขึ้นมา 
พลิกไปด้านหลังแล้วเขียน 

เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง - ไม่คิดเงิน
เวลาที่แม่พยาบาลและดูแลลูก - ไม่คิดเงิน
ค่าที่ลูกทำให้แม่เสียน้ำตา - ไม่คิดเงิน
ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาเที่ยว - ไม่คิดเงิน
แม้แต่เช็ดน้ำมูกให้ - ไม่คิดเงิน
เมื่อรวมทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรัก - ไม่คิดเงินหรอกจ๊ะลูก

เมื่อรวมทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรัก
ไม่คิดเงินเหมือนกัน 

เมื่อลูกชายของเราอ่านสิ่งที่แม่เขียนแล้ว
น้ำตาหยดโต ก็ไหลออกมา
เขาสบตาแม่และพูดว่า 

\"แม่ครับ ผมรักแม่จริง ๆ นะครับ\" 

แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนหนังสือตัวโต ๆ ว่า 

จ่ายหมดแล้ว

แม่จ่ายหมดแล้ว แต่ลูกทอนให้ยังไม่หมด 

..... อ่านแล้ว น้ำตาซึมเลยค่ะ เฮ้อ ...
...........เจ้านกกะป่วนอ่านเจอมาน่ะค่ะ เลยเอามาให้เพื่อนๆได้อ่านบ้าง อาจทำให้เพื่อนๆพี่ๆ ได้รักและคิดถึงแม่มากขึ้นนะค่ะ .........

อัลมิตรา

19 กรกฎาคม 2548 22:49 น. - comment id 493738

คุณทิกิรีบตอบอัลมิตรา เพราะอัลมิตราเข้าใจผิด ขอบคุณค่ะ .. แต่ ก็ผิดซ้อนผิด

เพราะอัลมิตราอ่านไม่ละเอียดเอง เข้าใจจากเนื้อกลอนว่า 



      ตอนหนึ่ง...หัวใจแม่...พุธ 22 พ.ค. 2528
    ๑
      เห็นภาพลูกน้อยฟูมฟาย...
.ดิ้นเต้นร้องไห้
หัวใจเจ็บช้ำเกินทน
   ๒
      ใจใครจะไม่ดิ้นรน....นี่มันใจคน
มันมิใช่เป็นใจควาย
    ๓
       โอ้ โอ๋ หัวใจเจียนวาย..
.เจ็บปวดร้าวสลาย.......เจ็บกายไม่เหมือนเจ็บใจ
    ๔
       หัวอกลูกรักขมไหม้..
..ดวงใจน้อยน้อยนั้นไซร้.......เจ็บปวดเหลือกระไร...กัลยา
     ๕
       ลูกจ๋าแม่จะปลอบแก้วตา
แม่จะกล่อมเจ้านิทรา...ปราถนาสิ่งใดจะฟัง
     ๖
       แม่จะลูบลูกยาที่หลัง
ระวังใจพลั้ง......ใจเจ้าจะขาดวิบวาย
     ๗
        โธ่โถนังแม่มดร้าย
นังคนใจควาย......ใจควายอยู่ในร่างคน
      ๘
        นางช่างโหดร้ายเหลือทน
นางแกล้งชักยนต์......ชักใยทำร้ายลูกยา

ขอถอดความที่ละชุด นะคะ 

1. ลูกร้องไห้ ดิ้นเต้น
2. ไม่เข้าใจว่า ใครคือ ใจควาย .. อันนี้ยกประเด็น
3. ตรงนี้ไม่ได้บอกว่าเป็นหัวใจของแม่ อัลมิตราอ่านแล้วตีความไม่กระจ่างอีกนั่นล่ะค่ะ
4. วกกลับมาถึงลูกหรือเปล่า ก็ไม่รู้
5.แม่เลยเข้าไปปลอบ อยากได้อะไรจ๊ะ จะหาให้
6.โอบกอดปลอบกันไป
7. ** ตรงนี้ สำคัญ ไม่ทราบว่ากล่าวถึงบุคคลที่สาม เพราะก่อนหน้า เห็นมีอยู่สองคน แม่-ลูก ค่ะ ขออภัย ที่ตีความไม่กระจ่างอีกแล้ว
8. สืบเนื่องมาจากข้อ 7 . ก็เลยนึกว่าแม่ตีลูก

ที่ต้องอธิบายความมา ก็เพื่อให้ความเข้าใจที่ถูกต้องค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ ที่อ่านแล้ว แปลประเด็นไม่ออกในบางบท  เหตุเพราะ อัลมิตราไม่ค่อยรู้ที่มา เบื้องลึก ๆ มูลเหตุที่เขียนค่ะ 

อัลมิตราเคยเห็นเด็กบางคน ด่าทอพ่อแม่ เวลาที่ถูกพ่อแม่ทำโทษ .. ก็เลยหยิบมาเข้าใจผิดค่ะ

ขอโทษคุณลูกสาว ของคุณทิกิด้วยนะคะ

ทิกิ_tiki ...4895..unlogged_in

19 กรกฎาคม 2548 23:17 น. - comment id 493750

ป็นบทเรียนที่ดีค่ะ
แต่ก็ดีที่เรารีบสื่อบอกไปก่อนไม่งั้นคนอื่นอ่านก็ไปกันใหญ่อีก
เพราะคุณอิมไปคิดว่าลูกว่าเราอีก เหอๆๆ
ราก็ว่าเอเขาเข้าใจผิดหรือว่าเราว่าลูก 
คิดก็ขำดีเหมือนกันค่ะ
แบบกระซิบคำเดียวกันแต่เข้าใจไปคนละทางสองทาง


ขอบคุณคุณอัลมิตราที่แวะมาแจกแจง
เราจะได้ถือเป็นบทเรียนในการ
สื่อความในบทประพันธ์ในภายหน้าค่ะ
แต่งานนี้...พอดียกมาสดๆจากกระดาษ
บันทึกที่ค้นมาวันนี้ค่ะ

อย่างไรก็ขอบคุณคุณอัลมิตรามากค่ะ
ที่ทำให้กระจ่างดีมากค่ะ

จะต้องหาวิธี ใส่ * remarks ไว้ต่อไปค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

tiki_4895...unlogged_in

19 กรกฎาคม 2548 23:41 น. - comment id 493756

คุณ นกกะป่วน
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมพร้อมบทความดีๆค่ะ

ทิกิ

เรนเองคะ..

20 กรกฎาคม 2548 00:38 น. - comment id 493778

ตอนเรน..ถูกรังแก..
 มองชะแง้ .. หามามี้..
   ร้องไห้ ..ฟ้อง..เพราะถูกตี..
 มามี้ .. ก็ไม่มา ..

         แว้ป..

สุญญะกาศ

20 กรกฎาคม 2548 01:34 น. - comment id 493786

อืม...ขอรับ
 เข้าใจหัวใจแม่เรามากที่สุด คือตรงที่เรามีลูกแล้วนั่นแล..
           คราวนี้ลูกเอ๋ย  เข้าใจหัวใจแม่ก่อนที่จะสายเกินไปเสียด้วยนา
           กระผมคิดว่าการกอดเป็นภาษากายที่อบอุ่นและควรใช้กับท่านบ่อยๆด้วยนะขอรับ

plaing_piu

20 กรกฎาคม 2548 02:02 น. - comment id 493800

อืม  บทรำพันตั้ง20 ปี...ยังเป็นจริงในความรู้สึกอ่อนไหวของคนในสังคม..

แวะอ่านครับ..

tiki

20 กรกฎาคม 2548 12:58 น. - comment id 493941

วันนี้ค้อปี้งานลงคอมพ์ มี ๔๐ บทงาน
กำลังดูลีลางานเก่าจากอารมณ์ของเรา
เอ บันทึกเป็นกาพย์ฉบังไว้ได้ไงนะเรา

???

sun strom

20 กรกฎาคม 2548 13:37 น. - comment id 493974


แวะมาทักทายพี่ทิกิค่ะ

สิ่งที่ล่วงมาแล้ว ยี่สิบปี ถือว่าเป็นอดีต
อย่าได้คิดถึงเลยนะคะ

ปัจจุบันพี่ทิกิสุขสบาย อะไรที่สบายใจ ทำแล้วมีความสุข ก็ให้ทำตรงนั้น

หากแต่เมื่อหวนคิดถึงอดีตที่ผ่านแล้วทำให้น้ำตาไหล ถ้าสิ่งนั้นมันเจือด้วยความสุขใจ
ร้องออกมาเถอะค่ะ ล้างตาด้วยน้ำตา ดวงตาจะสดใสหลังจากที่เราร้องจบแล้วค่ะ

คิดถึงพี่ทิกิเสมอมาค่ะ

tiki_4895...unlogged_in

20 กรกฎาคม 2548 15:05 น. - comment id 494030

คุณมัดหมี่ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ

เห็นบทประพันธ์ที่ฉีกเก็บไว้
ก็เลยนำมาลงเป็นตัวอย่าง
นี่เป็นขนานเบา
ที่ฉีกทิ้งไปแล้วนานมาแล้ว
เผาไฟไปก็เยอะแล้ว
เพราะไม่รู้จะเก็บความทุกข์เหล่านั้น
ไว้ทำไมเป็นกระบุงๆๆๆ ค่ะ
ถ้าเก็บไว้คงมีเรื่องไดอารี
พิศดารยิ่งกว่ารามเกียรติ์อีกเป็น
หลายเล่มจบ

ยกมาพอเป็นกระเซ็นกระสายยา(ดำ)
วันนี้ผลปลายท้ายเราชนะ
แต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้ค่ะ
เกิดเศรษฐกิจพลิกล็อคอีกรอบ
เราก็ถูกถล่มเหมือนเดิม

มีเงินทองนับเป็นน้องเป็นพี่
ไม่มีเงินไม่มีทองไม่นับน้องไม่นับพี่

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ทิกิ

ตัวป่วนกวนใจ

20 กรกฎาคม 2548 23:33 น. - comment id 494238

คำว่าเซพนึกว่าจะบรรจุเงินไว้เต็มตู้เซพ

กระดาษเก่าถึงไม่มีราคา แต่มีคุณค่ามากแก่ผู้ได้อ่านครับ

tiki_4895...unlogged_in

21 กรกฎาคม 2548 21:02 น. - comment id 494437

ขอบคุณคุณตัวป่วนฯค่ะ
กระดาษเก่าๆบางครั้งก็โน้ตอะไรจากใจไว้

ในวันนั้นอาจไร้ความหมาย
นานๆไปสะกิดใจให้รู้ความทุกข์ทรมาณ
ที่ผ่านมาได้เหมือนกันค่ะ

แล้วมันก็ผ่านไป

มนุษย์ก็ต้องอดทนต่อกันให้อภัยกัน
ต่อไป...
อดทน...คำนี้สูงค่าจริงค่ะ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ทิกิ

+ comment แสดงความคิดเห็น