งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย ณ มุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่ๆนั่งหงอยและคอยหา ไอ้วันนี้ในวันนั้นอันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์ วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้เท่าไรก็ไม่บ่น กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส ได้ชีวิตแล้วก็เหลิงระเริงใจ ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา ไฉนเราเรียกกันว่าวันเกิด วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้ เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่ รำลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
19 กรกฎาคม 2548 20:34 น. - comment id 493457
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ลดด้วยละเหล้าไหอย่าใฝ่หา รู้บ้างไหมพ่อแม่แต่ไรมา ท่านทำงานหนักหนาเพื่อเลี้ยงเรา จึงควรทำสิ่งดีให้ท่านสุข เลิกสนุกนำทุกข์ให้ท่านอับเฉา ควรกราบไหว้ให้ห่วงใยเหมือนวัยเยาว์ ที่ท่านให้กับพวกเราแต่ไรมา เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ
20 กรกฎาคม 2548 11:38 น. - comment id 493662
กลอนนี้ความหมายดีนะ เคยได้ฟังมานาน แล้ว พอกลับมาได้ฟังอีกครั้งก็ยังรู้สึกดี เหมือนเดิม ทำให้คิดถึงแม่ทุกครั้งไป
19 กรกฎาคม 2548 20:59 น. - comment id 493691
บทกลอนนี้ดีนะ ขอชม