แต่ละวัน... การเปลี่ยนผัน...เชื่องช้า ฉันมอง...วัน...เวลา... ก็ไม่เห็นทีท่าความเปลี่ยนแปลง อาจเยาว์...เกินไป จึงไม่มีดอกใด...เติมแต่ง เพียงใบ...ไว้แสดง ไม่แกล้ง...ไม่กล...ให้สนใจ ฉันรอดอกไม้...สักดอก ไม่มีใครอาจบอก...จะเป็นวันไหน แต่คงไม่ใช่วันนี้...หรือพรุ่งนี้...หรือวันต่อไป จะต้องรอถึงเมื่อไร...ยังไม่รู้ เมื่อดอกไม้...ได้บาน จะมั่นคง...ยืนนานหรือ...ที่เป็นอยู่ ถ้าต้องคอย ให้ได้เห็น ให้ใจดู แล้วสักครู่...ก็ปลิดโปรย...ลงโรยดิน ชั่วครู่...ชื่นชม...พึงใจ ต้องกลับ...เสียไป...เสียสิ้น เมื่อพอใจ แล้วทำใจ เป็นอาจินต์ จะถวิล...คอยไป...เพื่อใดกัน
ละอองน้ำ 18 ก.ค. 2548 17:13 น. - ID 78692 
1150
5
0
18 กรกฎาคม 2548 17:35 น. - comment id 493189
โอ..เพราะมาก เพราะจริงๆ ฟ้ารู้พลันครึนครัน หลั่งฝนอนันต์เพื่อช่อไฉน กลีบอ่อนก่อแตกกอไว เติมชื่นใจผู้รจนา กระถางใดใยเลิศกว่า รักจากหล้ารื่นหรรษา วันนี้วันหน้าทุกครา รักมอบมาจากฟ้าไกล
18 กรกฎาคม 2548 20:31 น. - comment id 493241
งาม..แล้วก็..อืมม บอกไม่ถูกแฮะ ..เหมือนจะเศร้า แต่ลึกกว่า.. ขอถอนใจหนักๆทีนึง.. ..เฮ้อ..
18 กรกฎาคม 2548 21:22 น. - comment id 493256
นึกถึงแก้วเจ้าจอม .. ต้นไม้ที่จะวางอยู่ริมบ่อปลาหน้าบ้าน มีคนดูแลเอาใจใส่ รดน้ำทุกวัน รอวันที่แก้วเจ้าจอมจะออกดอกขาว กลิ่นหอมของมันจะส่งถึงคนไกล :)
18 กรกฎาคม 2548 22:48 น. - comment id 493257
ขอบคุณอาภาภัสเช่นกันค่ะ อุตส่าห์มาอ่านแล้วยังแต่งกลอนไว้ให้อีกอ้าว...หมอกจาง...
คงจะสวยและหอมมากเลยนะคะอัลมิตรา อยากให้ต้นที่ปลูกเป็นแบบนั้นบ้างจัง... ขอบคุณผู้หญิงไร้เงาที่เข้ามาเยี่ยมชม เป็นขาประจำกัน
18 กรกฎาคม 2548 21:37 น. - comment id 493281
เมื่อดอกไม้ได้แย้มบาน ส่งสีหวานผ่านตาฉัน คงต้องมีในสักวัน ดอกไม้นั้นได้โรยลาชื่นชมในผลงานคะ ชอบนะคะ
19 กรกฎาคม 2548 18:23 น. - comment id 493628
ไม่ว่าจะเป็นในใจ หรือในกระถาง มีอะไรหลายอย่าง หลายอย่างจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
