ล้วนใฝ่จริงแท้

แก้วประเสริฐ

             ล้วนใฝ่จริงแท้
       อวิชชาพาใจให้เร่าร้อน
สร้างสะท้อนผ่านไปในสิเน่หา
สิ่งลุ่มหลงคงไว้ด้วยมารยา
สรรค์นำมาสีสันต์บันเทิงรมย์
       จากชาวดินบินผันหันสกาวฟ้า
มองพสุธาเห็นว่ามิเหมาะสม
ทั้งเหยียดหยามดูหมิ่นในถิ่นจม
เป็นโคลนตมเหม็นคลุ้งมิจรุงใจ
       หลงละเมอเพ้อพกปกคลุมหนอ
เฝ้าพะนอลอยล่องงามผ่องใส
หงส์คือหงส์กาคือกามิทันใด
ละลิ่วไปในห้วงบ่วงเคยมา
       สรรค์ความโกรธโทษฟ้าลำเอียงนัก
แกล้งมาหักผลักไสมิปรารถนา
ทวนหวนกลับว่าดินถิ่นพสุธา
อร่ามตางดงามเสียยิ่งนัก
       สันดานเก่าเฝ้าเอาขนหงส์เสริม
เข้าแต่งเติมเพิ่มเสน่ห์มาประจักษ์
ดีดสะดิ้งพริ้งพรายยามกรายพักตร์
สร้างน่ารักจักให้คนหมายปอง
       หวังกอบโกยเข้าโบยบินผินสู่ฟ้า
มินำพาว่าเวรกรรมจะมาสนอง
ใช้ทุกสิ่งในรูปร่างที่เคยครอง
ตามครรลองชายหญิงเล่ห์เพทุบาย
       อนิจจังวัฎฎะสังขารามาคืนสู่
เข้าฟื้นฟูกฎแห่งกรรมมิหดหาย
กลับผันแปรทุกอย่างสร้างความนัย
เข้ากระจายในทางมิร้างลา
       พลังอำนาจฟ้าดินยากเคยแคล้ว
มิสิ้นแล้วต่อบ่วงล้วงสรรค์หา
ส่งต่อผู้เคยผ่านห้วงช่วงนำมา
ดินกลบหน้าเข้าสู่ทุกข์ปรายภพ.
   ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙