เพียงใจปรารถนา

แก้วประเสริฐ

                เพียงใจปรารถนา
       เห็นเขาอิงแนบสนิทชิดกายา
ความฝันพาร่าเริงกระเจิงหาย
สิ่งร้อนรุ่มฟุ้งซ่านพล่านหทัย
สร้างหวั่นไหวยืนตลึงรำพึงตน
       นี่นะหรือคือรักประจักษ์แจ้ง
ใยกลั่นแกล้งล่อลวงสักกี่หน
เหมือนทำดีฤทัยให้วกวน
ปลุกปั่นจนดวงใจใฝ่คำนึง
       เพ่งตามองช่อมาลีที่สรรค์จัด
ยิ่งผูกมัดจิตใจคิดใฝ่ถึง
อดีตกาลผ่านมาเฝ้ารัดรึง
อดรำพึงเพ้อฝันสิ่งรัญจวน
       กลิ่นอบอวลดอกไม้ไล้นาสา
ความหอมพาหัวใจให้โหยหวน
โอ้มาลีที่รักแม้นโศกครวญ
จนข้าป่วนขอฝากเจ้าเฝ้าธรณี
       อย่าโกรธนะมาลีที่หอมเอ๋ย
สิ่งเปรียบเปรยดั่งเจ้าเคล้าหมองศรี
ใจปรารถนารักเขาดุจชีวี
จำเป็นที่ต้องร้างห่างจากจร
       เพียงขอฝากสักนิดจงคิดช่วย
อบอวลด้วยกลิ่นหอมของเกสร
ลอยละล่องถึงเขาอย่านิวรณ์
มีคนสะท้อนระลึกถึงซึ้งอารมณ์
        เพียงหัวใจปรารถนาแต่มาหมอง
เพียงใฝ่ปองในรักนี้จักสม
เพียงหนึ่งเดียวเกี่ยวไว้ยังตรอมตรม
เพียงระทมต้องข่มแม้นล่มสลาย
       ลมผันแปรมิเท่าเคล้าลมรัก
สุดนำชักครองไว้ไม่เฉิดฉาย
หมุนเวียนวนเปลี่ยนไปใจละลาย
สิ้นมลายกระจายร้างห่างฤดี.
   ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙