ส่วนเกิน

พระจันทร์เศร้า

มองฟ้าเหงาร้าวใจกระไรนี่
ยากพาทีรักคนที่มีเจ้าของ
ระทดท้อระทมใจเฝ้าใฝ่ปอง
แล้วก็นองน้ำตามานานปี
ทำเหินห่างร้างราต่อหน้าเขา
แต่ร้อนเร่าราวไฟกระไรนี่
ซุกซอกไซ้ยามลับตาหนาคนดี
ไฟสวาทบาดฤดีทุกวี่วัน
เจ็บกับการเย็นชาที่ถาโถม
ยามลูบโลมหวามไหวหัวใจหวั่น
หนาวและร้อนสับสนจนนิ่งงัน
เมื่อไหร่ฝันจะกระจ่างกลางดวงใจ
เป็นส่วนเกินในใจชายคนนี้
ร่างนี้พลีเพื่อสนองรองรับใคร่
แล้วก็ได้แต่เจ็บร้าวหนาวหัวใจ
ยามเมื่อเขาร้างไปไม่หวลคืน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน