หน้าส่วนตัว
สิ้นขมิ้นจินต์เทวษ
ขมิ้นน้อยบินลับจากไพรเขต
แสนเทวษพรั่งพรูดูคล้ายฝน
ชโลมพื้นดวงใจวกไหลวน
สิ่งวิมลเลือนหายมลายตาม
โอ้ชะตาชีวิตคงคิดแกล้ง
ล้วนแอบแฝงสิ่งหวังดังขวากหนาม
มาปิดกั้นความหลังครั้งเคยงาม
เลยลุกลามลงห้วงช่วงเฝ้าปอง
แลเหลียวมองคอนอยู่สู้ถอดถอน
นึกสะท้อนเสียงแจ้วแผ่วสนอง
เหลือเพียงลมโบกพัดสั่นไหวมอง
สิ่งทั้งผองหายลับไปกลับตา
ตะวันลับกลับค่ำพร่ำเรียกร้อง
เสียงกึกก้องสู่แนวแพรวพฤกษา
กรูกุ๊กกรูนกเขาแว่วเข้ามา
ย้ำอุราเหลียวหาเหลือรังคอน
ช่างเวิ้งว้างว่างเปล่าเงาสูญสิ้น
ยากโบยบินค้นหาพาสะท้อน
ป่วนฤทัยเฝ้ามองเพียงรังนอน
แสนอาวรณ์คงไว้เพียงใจคนึง
หยดน้ำค้างพร่างพรมลมหนาวสั่น
นึกถึงวันอยู่เคียงเพียงใฝ่ถึง
ลำนำเพลงพฤกษาที่ตราตรึง
อันลึกซึ้งคำหวานปานรจนา
ขมิ้นเอ๋ยจากไปเปลี่ยนใจหรือ
ความยึดถือแปรผันสิ่งหรรษา
เคยฉอเลาะผูกพันสุดพรรณนา
เจ้าร้างลาฝากไว้แค่ให้รัง
ความมืดครึ้มปกคลุมอาณาเขต
สิ่งเทวษแผ่ซ่านพลันสิ้นหวัง
ห่อปีกลงซบหน้าละล้าละลัง
หมดกำลังปล่อยใจให้เลื่อนลอย.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 3 ก.ค. 2548 10:24 น. - ID 78087 
959
34
0
4 กรกฎาคม 2548 08:44 น. - comment id 485067
"นกขมิ้นบินไกลไม่ยอมกลับรัง ทิ้งความทรงจำฝังไว้กับกาลเวลา\" คุณอาแก้วคะ... หนูขออนุญาตเรียกว่าคุณอานะคะเขียนงานได้ไพเราะจังค่ะ... แฝงด้วยอารมณ์เศร้า อาวรณ์ อาลัย สวัสดีนะคะ
3 กรกฎาคม 2548 11:32 น. - comment id 487679
% สวยงามค่ะ
3 กรกฎาคม 2548 12:19 น. - comment id 487692
ไพเราะ .. มากเลยคะ .. อ่านแล้ว.. มัยเรนต้องเศร้า..โตยย..หร้อ.. เรน..แวะมา..ชื่นชม.. นะคะ ..
3 กรกฎาคม 2548 12:19 น. - comment id 487693
ใจลอย ๆ ลอยตามลม ชมธรรมชาติ มาชื่นชมงานงามเจ้าค่ะ
3 กรกฎาคม 2548 12:20 น. - comment id 487695
..อิอิอิ .. แบบเรน.... กับมู๋เอม.. เรน..ฝากคิดถึง.. มู๋เอมนะคะ ..
3 กรกฎาคม 2548 13:13 น. - comment id 487719
เราไม่ควรปล่อยให้อุปสรรคมาทำให้กำลังใจถอยลง ใช่ไหมคะ ^_^
3 กรกฎาคม 2548 14:07 น. - comment id 487748
ห่อปีกลงซบหน้าละล้าละลัง* โห..คุณแก้วบรรยายได้เยี่ยมยุทธจริงเจียว ประมาณคนต้องเลียแผลใจอะไรปานนี้ ใช่ไหม อ่านแล้วเศร้าจัง น้ำตาตกอกสั่นพร้อมหวั่นไหว น้องมาไกลจากพี่เช่นหนีหาย ทิ้งไว้หนอเสื้อตัวนี้ที่มีลาย วันสุดท้ายเห็นนางใส่ที่ชายเล..*** แอบมาแซวคุณแก้วนะคะ คนไหนนะ ใส่เสื้อลาย นั่งที่ชายเล..พอดีกลอนมันพาไปพอดี ร่าเริงค่ะ ร่าเริง... สวัสดีค่ะ
3 กรกฎาคม 2548 15:05 น. - comment id 487766
มาทักทายครับผม
3 กรกฎาคม 2548 16:01 น. - comment id 487784
พี่แก้วฯคะ เวลาที่เราเซ็งมาก ๆ แล้วก็อาวุโสเกินกว่าจะจ๊ะจ๋าแล้ว พี่แก้วฯทำไงคะ มาอ่าน แล้วถือโอกาสถามซะเลย
3 กรกฎาคม 2548 17:49 น. - comment id 487808
- - - - - - - - - - - สาวเอ๋ยแม่สาวเนื้อทอง เหม่อมองหาขมิ้นยินเสียงขัน เกาะนิ่งบนกิ่งมะม่วงมัน คว้าหนังกระติ๊กนั้นเหนี่ยวดิน จับขึงผึ่งแดดแล้วดึงขน ตำจนป่นแตกแหลกคาหิน พรมนิ้วนวดหน้าเนื้อยุพิน หมักขมิ้นหมายฉวีเป็นสีทอง - - - - - - - - - - - มาป่วนครับ รักษ์รัก..ลักจ๊วบ
3 กรกฎาคม 2548 21:04 น. - comment id 487887
อุ๊ย เกิดอาการหมั่นไส้พี่สาวอีกแล้วค่ะ อิอิ แหมๆๆพี่ปรายจ๋าสาวที่ไหนเหรอเสื้อลาย หุหุ นกขมิ้นเหลืองอ่อนค่ำนี้จะนอนไหนเอย เอ๋ยนอนที่นี่เอย อิอิอันนี้เพลงพาไปค่ะ กลอนงดงามไพเราะมากๆค่ะ ขออนุญาติจดคำสวยๆไปใช้บ้างได้ไหมคะ ขอบคุณค่ะ อุ๊บอิ๊บ
3 กรกฎาคม 2548 21:46 น. - comment id 487909
สวยงามครับ มาทักทายครับ
3 กรกฎาคม 2548 22:40 น. - comment id 487925
เยี่ยมจริง คุณลุงแก้ว
4 กรกฎาคม 2548 08:29 น. - comment id 487996
เดี๋ยวหากบินสวนกันจะถามให้นะครับคุณแก้ว..ช่วงนี้เพดานบินไม่ค่อยสูงลมแรงอะ..
4 กรกฎาคม 2548 12:22 น. - comment id 488051
ถ้าเจอเจ้าขมิ้นตัวนั้น จะบอกว่ามีคนถามถึงนะคะ ............................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
4 กรกฎาคม 2548 13:52 น. - comment id 488134
เหลือแต่คอนเปล่าดายวายขมิ้น เจ้าโบกบินหลีกลี้หนีไปไหน ใครบังคับหรือเจ้าเองที่เปลี่ยนใจ บอกได้ไหม..ใครกำหนดหรือกฎกรรม สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ แวะมาอ่านงานของมิตรค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 14:00 น. - comment id 488137
4 กรกฎาคม 2548 17:38 น. - comment id 488248
นกนี่เอง นึกว่าพืชชนิดหนึ่ง หัวอยู่ใต้ดินมีสีเหลืองๆ
4 กรกฎาคม 2548 21:40 น. - comment id 488345
กำลังใจส่งมาให้คุณนั้น ทุกคืนวันไม่เปลี่ยนผันยังมั่นหมาย ให้คุณแก้วได้รับกับมากมาย จึงขอได้อย่าเศร้าเฝ้าอาดูรแต่งได้ดีคะ
5 กรกฎาคม 2548 13:50 น. - comment id 488420
คุณ ภูตะวัน ฯ ขอบคุณมากครับ สบายดีหรือเปล่าครับ
แก้วประเสริฐ
5 กรกฎาคม 2548 13:52 น. - comment id 488421
5 กรกฎาคม 2548 13:53 น. - comment id 488422
5 กรกฎาคม 2548 13:55 น. - comment id 488423
5 กรกฎาคม 2548 13:56 น. - comment id 488424
5 กรกฎาคม 2548 14:00 น. - comment id 488426
5 กรกฎาคม 2548 14:02 น. - comment id 488427
คุณ รักษ์รัก เป็นกลอนที่ไพเราะงามมากครับ ขอบคุณครับ
5 กรกฎาคม 2548 14:04 น. - comment id 488428
5 กรกฎาคม 2548 14:06 น. - comment id 488429
5 กรกฎาคม 2548 14:08 น. - comment id 488430
5 กรกฎาคม 2548 14:09 น. - comment id 488431
5 กรกฎาคม 2548 14:11 น. - comment id 488432
5 กรกฎาคม 2548 14:12 น. - comment id 488433
5 กรกฎาคม 2548 14:14 น. - comment id 488434
5 กรกฎาคม 2548 14:18 น. - comment id 488435
5 กรกฎาคม 2548 14:20 น. - comment id 488436
5 กรกฎาคม 2548 14:22 น. - comment id 488437
5 กรกฎาคม 2548 14:23 น. - comment id 488438
5 กรกฎาคม 2548 14:24 น. - comment id 488439
5 กรกฎาคม 2548 19:26 น. - comment id 488561
แฝดเพื่อน...มาเป็นกำลังใจ..ให้นะจ๊ะ.....คุณแก้ว...กลอนเศร้ายังไงๆชอบกลอยู่นะคะ...
6 กรกฎาคม 2548 06:21 น. - comment id 488661
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
