1. ที่ดินแปลงเล็กเล็กข้างคอกวัว เมื่อดายหญ้าออกแล้วก็โล่งเลี่ยน ผมอยากปลูกขิงข่าตะไคร้กระชาย กระเพรา แมงรัก โหระพา สระแหน่ ชะพลู พริกไทย มะเขือ มะแว้ง มะเขือพวง มะกรูด ถั่วพุ่ม ถั่วฝักยาว มะละกอ พริก 2. ผมได้พันธุ์ผักพวกนั้นมาจากตลาดสดบ้าง จากญาติต่างถิ่นบ้าง ปลูกวันละอย่างสองอย่าง ไม่นานผักพวกนั้นก็งอกงาม คือทั้งงอกและงาม แตกหน่ออ่อนใหม่ แตกใบแตกกิ่ง ขยายคลุมดิน เก็บกินไม่มีวันหมด ใครมาบ้านก็ได้กินผักสดพวกนั้น ได้ติดมือกลับบ้านเอาไปปลูกด้วย หลายคนกินมื้อเที่ยง มื้อเย็นกับเราด้วยความอร่อย เพราะรสของอาหาร ความสดฉ่ำของผัก และความวางใจ ว่าจะไม่มีสารพิษพวกยาฆ่าแมลงปนอยู่ ในพืชผักที่กิน 3. วันนี้ผมไปธูระต่างถิ่น ได้เห็นวิถีชีวิตของชนบทที่เปลี่ยนไป คนไม่น้อยมาหาผักพวกนั้นที่ร้านชำในหมู่บ้าน เขาซื้อทุกอย่าง แม้กระทั่งผักที่แต่ละบ้านเคยเก็บเอาจากรั้ว อะไรที่ทำให้ชนบทไปไกลขนาดนั้น 4. กลับจากต่างถิ่น ผมยืนมองแปลงผักแปลงเล็ก ที่ผักเกือบทุกอย่างอวดกิ่งและยอดงาม ผมเริ่มเห็นคำตอบรางๆ ใช่ไหมที่เราถูกกระตุ้นให้หาแต่เงิน และเงิน ด้วยคิดว่ามันซื้ออะไรก็ได้ ความจริงก็คือ บางอย่างเราไม่จำเป็นต้องพึ่งเงินเลย เราก็ลิ้มรสของความสุขได้ การได้ลิ้มโอชารส อัน สะอาด สะดวก และปอดภัยจากอาหาร จากสวนครัวของเราเอง นั่นเป็นตัวอย่างที่ใช้ได้อันหนึ่ง ฯ
2 กรกฎาคม 2548 22:37 น. - comment id 487544
เห็นด้วยค่ะ ถ้าขยันคนเราก็ไม่อดแน่นอนค่ะ เศรษฐกิจพอเพียง พออยู่พอกินดีที่สุด ก่อนอื่นต้องปลูกจิตใต้สำนึกของคนก่อน ใช่ไหมคะ
3 กรกฎาคม 2548 12:04 น. - comment id 487686
ที่ดินในกรุงเทพฯ น้อยค่ะ ทำได้คงปลูกในกระถางต้นไม้..แต่ก็อย่างว่า ยังถูกอ้างเรื่องเวลา ไม่มีเวลารดน้ำอีก...สุดท้ายคือต้องซื้อตามเคยค่ะ..
3 กรกฎาคม 2548 15:35 น. - comment id 487775
อ่านแล้วคิดถึงพระราชดำรัสคำว่า เศรษฐกิจพอเพียง* เหลือเกิน อยากมีชีวิตที่ไปเก็บผักสารพัดอย่างจากสวนครัวหลังบ้านจัง ถวิลหาและชอบชีวิตที่เรียบง่าย... สวัสดีค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 00:04 น. - comment id 487944
ใช่แล้ว ชีวิตที่อยากดำเนินไปเช่นนี้