หน้าส่วนตัว
๑ หากยังมีอะไรถวิล มุกหล่นดินสิ้นแววพิศใกล้
บาดลึกรู้สึกซ้ำร่ำไห้ ยังเจ็บอยู่ในใจเสมอ
ปรารถนามิกล้าพร่ำเผลอ ยิ่งใครเดินห่างไกลสุดคว้า
ยามใดไม่สิ้นแรงโหยหา ใจประดับเดือนดาว
คืนนี้ยินคำหาเหตุร้าว เจ็บล่วงดึกมิสร่าง
๑๑๑๑๑
plaing_piu 2 ก.ค. 2548 00:27 น. - ID 78035 
927
4
0
2 กรกฎาคม 2548 00:55 น. - comment id 487201
..... เข้ามาอ่านแระน๊า .....คนอะไรเขียนกลอนเก่ง เนอะ ๆๆๆๆ ว่าม่ะ.......... .... อ่านดีดี มีสาระ จบแระ .........
2 กรกฎาคม 2548 01:42 น. - comment id 487212
เอิ๊ก เอิ๊ก
2 กรกฎาคม 2548 09:20 น. - comment id 487263
งานงามเจ็บค่ะ รำลึกถึงท่านอังคารยามอ่านบทนี้ ละม้ายรู้สึกค่ะ อย่าหายไปนานนะ รอค่ะ เพราะชื่นชมมาก
2 กรกฎาคม 2548 11:54 น. - comment id 487311
คำถามใครให้ปวดร้าว ฝากดาวช่วยคอยดูแผล ไกลเกินกว่าจะดูแล ได้แต่ฝากใจไปแทนเจ็บมากไหมคะ ช่วยรักษาแผลให้ไหมคะ รักษาสุขภาพนะคะ
2 กรกฎาคม 2548 14:41 น. - comment id 487406
.........มามะ......มาปลอบใจ.......... นะ............
2 กรกฎาคม 2548 18:25 น. - comment id 487486
เจ็บล่วงดึกมิสร่าง... หากเช้าขึ้นมาเบาบางก็ยังดี.. บางคนน่ะสิ ... เจ็บได้เจ็บดี ตลอดชีวิต.. แวะมาทักทายจ้ะ สวัสดีค่ะ
7 เมษายน 2551 23:13 น. - comment id 834134
...๐ ดารารายพรายพราวอยู่ราวฟ้า เมฆหม่นพาปิดแสงดับลับเนตรสาย หากยังอยู่เหย้าเนานภาปลอบหมองคลาย กระซิบอายไอโอบห้อมมาล้อมนวล ...๐ พริ้มตาพักถักทอฝันในวันล้า เดือนดาราจะเห่กล่อมออมขวัญหวน ถนอมแนบแอบอุ่นกรุ่นหวานปรวน จันทร์นวลชวนดารามาปลอบแล้ว...ฯ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
