ต่างคนต่างต้องไปไกลห่างเพื่อน ต่างไปเยือนเส้นทางต่างที่ฝัน ต่างก็มีขอบฟ้าต่างฟ้ากัน ต่างบุกบั่นดั้นด้นดิ้นรนไป ต่างมีอุดมการณ์อันแตกต่าง ต่างแนวทางต่างก้าวเท่าที่ไหว ต่างก็คอยรินหลั่งกำลังใจ ต่างทางไกลแต่ก้าวไปพร้อมๆกัน อยากให้เพื่อนจดบันทึกไว้ที่ใจ วันที่เราร้องไห้กอดคอกันเศร้า นับจากนี้ไปคงไม่มีแล้วพวกเรา ห้องเรียนเก่า เพื่อนเก่า ร่วมกันมา ต่างคนต่างต้องแยกกันไป พบเพื่อนใหม่และสิ่งใหม่ในวันหน้า อยากให้เธอจำวันนี้ให้เต็มตา เพื่อนที่กอดคอร้องไห้ในวันลา...ยังรักเธอ เกือบสามปีแล้วสิที่มีเพื่อน ผ่านวันเดือนล่วงเลยที่เคยฝัน อุปสรรคหนักหนาร่วมฝ่าฟัน จนถึงวันเพื่อนต้องห่างแยกทางเดิน เพราะต่างคนต่างหวังต่างชีวิต ต่างมีสิทธิ์เลือกทางจึงห่างเหิน อนาคตยังห่างไกลในทางเดิน กล้าเผชิญเดินย่างอย่างมั่นใจ จากกันแล้วขออำลาภาษาเพื่อน ภาพยังเตือนแม้ห่างไกลกันแค่ไหน คำสัญญาจะติดตรึงซึ้งฤทัย แม้ห่างไกลใจยังมั่นนิรันดร เป็นไงมั่งคะสำหรับกลอนเพื่อน อย่าลืมติดตามชมกลอนเพื่อนฉบับใหม่นะคะ
24 มิถุนายน 2548 19:39 น. - comment id 483982
เคยเล่นเรียนเขียนอ่านผ่านหนังสือ เคยเฝ้าซื้อลูกชิ้นกินปิ้งเธอฉัน เคยเฮฮาปาร์ตี้ทุกวี่วัน มาจากกันเพราะต่างทางที่ต้องเดิน จึงขอบอกเพื่อนไว้ด้วยใจมั่น ยังมีกันทุกวันไม่ห่างเหิน แม้จะจากกันไปใช่จะเมิน เพื่อนยังเป็นมากเหลือความห่วงใย แวะมาทักทายค่ะ
17 กันยายน 2548 09:35 น. - comment id 516257
ซึ่งมากเลย
6 ตุลาคม 2548 12:14 น. - comment id 523951
เขียนได้ดีมากๆเลยนะคะขอให้พี่ยูมิตั้งกลอนดีดีให้อ่านอีกนะคะ
15 ตุลาคม 2548 14:06 น. - comment id 527621
ซึ้งมากเลย ฮือๆ ขอชมเชยเขียนได้ดีมาก
23 กุมภาพันธ์ 2549 18:10 น. - comment id 562776
ซึ้งโครตเลย
20 พฤษภาคม 2549 14:50 น. - comment id 578531
ช่ายสิคะ...นัยเมื่อทุกคนต่างฝันต่างกัน ซึ้งคะ
15 ธันวาคม 2549 17:25 น. - comment id 636548
ซึ้งจิงๆ